15 สิงหาคม 2546 12:12 น.
มาดามมด
คำสัญญาจากฉันต่อไปนี้
ให้คนดี จดจำเอาไว้
ฉันจะอยู่กับแม้ไม่มีลมหายใจ
อย่าหวั่นไหว ฉันจะเคียงข้างกายเธอ
ขอโทษ ที่ไม่อาจ ให้ไออุ่น
ขอโทษ ไม่อาจให้เธอหนุ่นตัก ที่เคยให้เสมอ
แต่สัญญา ว่ายังไง ก็รักเธอ
ขอให้พบและรักเธอ หากชาติหน้ามีจริง
......
15 สิงหาคม 2546 10:59 น.
มาดามมด
ไม่รู้จะเขียนอะไรให้อ่าน
บทกลอนหวานหวาน ก็คิดไม่ได้
แต่อยากให้เธอรู้ว่าคอยเธออยู่ ตรงนี้ นี่ไง
รอว่า วันไหนเธอจะเยี่ยมเยียน
15 สิงหาคม 2546 10:33 น.
มาดามมด
ไม่รู้จะบอกเธอ ยังไง
มันอยากไปสำหรับคำ คำนี้
เพราะรวมความรู้สึกทุกอย่างที่ฉันมี
คือคำนี้ คำว่า ลาก่อนเธอ
ไม่ใช่ลา เพราะว่าไม่รัก
ไม่ใช่ลา เพราะเจอหลักแห่งไหม
แต่ลา เพราะว่าเราห่างกันไกล
ลาเพราะจำใจ อยากให้เธอได้ดี
อย่าคิดถึงฉันเลยได้ไหม
ให้เธอตัดใจตั้งแต่ ตอนนี้
อนาคตที่สดใสรออยู่นะ คนดี
ลืมเสียเถิดฉันคนนี้ ไม่ดีพอ สำหรับเธอ
9 สิงหาคม 2546 12:53 น.
มาดามมด
จะทำอะไร ให้เพื่อนคนนี้ ดีน๊า
ทำขนมล่ะ ว้า ! ก็เราทำไม่ได้
ทำเครื่องบิน สงสัย เพื่อนตกมา คอหักตาย
แล้วจะทำอะไร ที่ดีดี ให้เพื่อนเรา
เอาอย่างนี้ ไปถามเขาเลยดีกว่า
ถามว่า วันเกิดปีนี้อยากได้อะไรหรือเปล่า
คำตอบเธอเหมือนบอกให้รู้ เป็นเงาเงา
อยากได้หัวใจเรา...จะเอาไปดูแล
9 สิงหาคม 2546 09:00 น.
มาดามมด
ฉันเอาเสื้อ มาฝาก
มันถูกถัก ด้วยใยรัก ที่แน่นหนา
ห่อหุ้มด้วยอุ่นไอจากใจมา
มอบให้เธอ จงรู้ค่า อย่าทิ้งมัน
+ + + + + + + + + + + + + + + + +
ด้วยความรักของฉันทั้งหมดนี้
ออกมาเป็นเสื้อดีดี ได้แค่ตัวเดียวเท่านั้น
ฉันมอบให้เธอ หมดเลยแล้วกัน
เก็บไว้ใส่ในวัน ที่หนาวใจ