24 มิถุนายน 2550 21:21 น.
มัสลิน
๏ น้ำตารินหยดรอตัดพ้อเศร้า
เหลือเพียงเงาวูบดับเลือนลับหาย
หากสิ้นสูญเสน่หาพาเสื่อมคลาย
จิตยังว่ายวนเวียนเพียรติดตาม
แค่เพียงใจไขว่คว้าว่าช้าก่อน
อย่าจากจรลาไกลยังไหวหวาม
ความละมุนอุ่นไอในโมงยาม
แม้จะปรามห้ามเท่าไหร่ใยมิฟัง
กลั่นน้ำตาใสใสไหลหยาดหยด
ยังไม่หมดรอยหมองของความหลัง
อีกไม่นานทำนบใจคงใกล้พัง
อาจกลบฝังเรือนกายใต้ตะวัน
เมื่อเหม่อมองปองหมายมิคลายเศร้า
เหมือนสิ่งเร้ารุกรบกลบภาพฝัน
สะบัดใจให้หยัดยืนข้ามคืนวัน
เลิกดึงดันเป็นคนท้อพอกันที
มาเถิดมาความอ่อนล้าขอท้าเจ้า
ความหมองเศร้าพ่นพิษอย่าคิดหนี
ใจกล้าแกร่งทนคมเขี้ยวเรี่ยวแรงมี
อยากราวีขอเชิญมากล้าท้าทาย
ยอมหยัดยืนกลืนกล้ำค้ำความโศก
ตราบเมื่อโลกยังไม่ดับลี้ลับหาย
หนาวหรือร้อนขอนไฟใส่เรือนกาย
เถอะ..ทนได้ทุกเรื่องราวแกร่งกร้าวพอ
แม้สิ้นใจเพราะปากกล้ามาท้ารบ
รู้จุดจบแห่งความหมองมิร้องขอ
กลั่นน้ำตาเพื่อรินรดกี่หยดรอ
ไม่มีท้อยังร้องท้า....ว่าไม่กลัว๏