26 กันยายน 2551 13:34 น.
มัทนา
จดจด จ้องจ้อง...
ฉันก้มมองแก้วกลมใสข้างในนั่น
ชะตาเอ๋ยเฉลยไขอย่างไรกัน
อนาคตเป็นนิรันดร์...หรือฝันไป
จดจด จ้องจ้อง...
ก้มก้มเงยเงยมองลูกแก้วใส
แวววะวับจับตาพาสนใจ
จดจ่อไว้เผื่อของดีมีเพียงครั้ง
จดจด จ้องจ้อง...
ฉันอยากมองเห็นชีวิตไร้ผิดหวัง
อยากเห็นคู่ที่รู้ใจได้จริงจัง
อยากร่ำรวยเด่นดังทั้งสากล
จดจด จ้องจ้อง...
คอยเมียงมองลองทักดูสักหน
เอ๊ะ! ทำไมฉันไม่เห็นเป็นตัวตน
ฉันสับสนหรือดวงตาพามืดไป
จดจด จ้องจ้อง...
หมอดูส่องเจ้าลูกแก้วกลมใส
ข้ารู้นี่..ข้าเห็นนั่น...อย่าหวั่นใจ
แต่ทำไมฉันไม่เห็นเป็นเสียดาย
จดจด จ้องจ้อง...
ฉันก้มมองดีดีแล้วใจหาย
ไม่เห็นต้องมาทายทักชักวุ่นวาย
เบื่อถ้อยคำพร่ำทำนายพาหน่ายใจ
จดจด จ้องจ้อง...
ฉันลองมองดูดีดีแล้วคิดใหม่
ส่องให้ลึกตรึกให้ทั่วทั้ง หัวใจ
นี่อย่างไร! ชีวิตใหม่ ในกำมือ
8 กันยายน 2551 15:14 น.
มัทนา
หากความรัก...ปักลงแล้วตรงนี้
ทุกนาทีนั้นเลอค่ากว่าสิ่งไหน
หากความรัก...สลักลงตรงหัวใจ
ไม่ว่าใครย่อมพ่ายแพ้แก่ใจเธอ
ช่างหวานหอมล้อมละมุนกรุ่นไอรัก
หมั่นทอถักความห่วงใยไปเสนอ
ทุกสัมผัสแม้เพียงแผ่วแว่วถึงเธอ
เฝ้าละเมอเพ้อคำนึงถึงเพียงคุณ...
ทุกถ้อยคำพร่ำจำนรรจ์ใช่ปั้นแต่ง
ใช่เสแสร้งแกล้งกลับกลอกหลอกเกื้อหนุน
อุ่นกลิ่นอายในอ้อมแขนแสนละมุน
ลบภาพขุ่นเคยมัวหมองครองชีวา
มีรักท้นล้นเอ่อเสนอให้
มีฤทัยที่รักเป็นหนักหนา
มีเราสองครองสนิทชิดตรึงตรา
มีเวลากว่าอนรรฆเป็นหลักประกัน
ขอหยุดใจไว้ตรงนี้...นะที่รัก
ซึ้งสมัครในไมตรีที่หมายมั่น
จักเคียงข้างครองคู่อยู่ทุกวัน
เปลี่ยนคืนนั้นที่เคยเหงาเป็นเข้าใจ
มอบความรักความภักดีไว้ที่นี่
รักเรานี้มีค่ากว่าสิ่งไหน
เปลี่ยนเพลงเหงาเคล้าน้ำตาหมดอาลัย
เป็นเพลงรักบทใหม่ตรึงใจชน
หน้าส่วนตัว
1794
