7 มีนาคม 2547 01:41 น.
มัทนา
...ถึงเพื่อนเพื่อนผองสหายไทยโพเอม
ที่เติมเต็มทุกความฝันวันอ่อนไหว
มาวันนี้จำต้องจากพรากกันไกล
แต่หัวใจยังคะนึงถึงวันวาน
ขอขอบคุณทุกคำชมที่จากจิต
ผองเพื่อนมิตรที่ติมาพาผสาน
สิ่งดีดี จะตรึงอยู่ นิรันดร์กาล
ไม่ช้านาน คงพบกัน ในวงกลอน
เหตุที่จาก จากเพราะเรียน เพียรศึกษา
ด้วยเหตุได้ โควต้า ต้องมาก่อน
ไม่มีถ้อย คำซึ้ง ให้อาวรณ์
ขอเพียงแค่ ฝากกลอน แทนคำลา
คงจะได้ เข้าชุมนุม วรรณศิลป์
เพื่อนทั่วถิ่น ที่เจอกัน ล้วนศึกษา
เพื่อนที่นี่ มิอาจจาก ด้วยวาจา
ขออักษรา แทนใจให้ คิดถึงกัน
เราพบกัน ก็เพื่อจาก แล้วพบใหม่
เพราะหัวใจ ไม่เคยเลือน กานท์กลอนฉันท์
สร้างรอยรัก รอยอาลัย ไร้รางวัล
แต่ความหมาย เหล่านั้น มากเกินครอง
ที่นี่นั้น ฉันก็อาจ มาแต่งบ้าง
แม้ไร้ร้าง ราไป จากเพื่อนผอง
ความทรงจำสีจางจะประคอง
ให้พี่น้องไม่ลืมเลือน...กันและกัน