6 กรกฎาคม 2550 12:59 น.
มังกรน้อย
บทที่2 คนที่ตายไปแล้ว
เกมเดินไปไกล้ๆร่างของแตน ไกล้เข้าไปเรื่อยๆจนกระทั่งเห็นหน้าของแตนอย่างชัดเจนแตนมีรอยแดงๆที่หน้าอก แต่เกมเห็นอะไรที่น่ากลัวกว่านั้น มีเศษไม้ปักอยู่ตรงหลังของแตนลึกพอสมควร เกมตกใจจนทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นเลือดของเพื่อนไหลมากขึ้นเรื่อยๆจนแดงฉานเต็มพื้นห้อง แต่ก่อนที่เกมจะทำอะไรต่อไปผ.อ.ก็ขึ้นมาที่ห้องพอดีและเห็นแตนนอนเลือดอาบตัว "เกม ทำอะไรน่ะ" เกมตกใจมากขึ้นไปอีกแล้วก็ร้องไห้สะอึกสะอื้น"ผมไม่ได้ทำ ผมไม่ได้ทำ" ผ.อ.บอกว่า"ต้องแจ้งผู้ปกครองแล้ว"เกมขอร้องว่า"ถ้าบอกพ่อแม่ไอ้แตนมันแล้วชื่อเสียงของร.ร.ต้องเสียหายแน่ๆเลยผ.อ.ว่ามันจะดีหรอ" ผ.อ.ส่ายหัวและหยิบโทรศัพย์มา"ไม่ได้จะบอกพ่อแม่แตนแต่จะบอกพ่อแม่ของเกมต่างหากว่า เกมฆ่าคนตาย"เกมวิงวอนต่อไปว่า"ได้โปรดอย่าทำเลยผ.อ.ผมขอร้องจะให้ผมทำอะไรก็ยอม แต่ผมไม่ได้ฆ่าไอ้แตน ไอ้กอร์ฟกับไอ้ตูนมันทำ ไอ้กอร์ฟมันจะเอาที่ปั๊มหัวใจช็อตผมแต่ไอ้แตนมันมาชนผมไปซะก่อนไอ้แตนมันเลยโดนช็อตกระเด็นอัดผนังแล้วเศษไม้ก็ทิ่มหลังไอ้แตน" ผ.อ.นึกอะไรขึ้นมาได้"โอเค งั้นเธอมาช่วยชั้นหน่อยสิ"แล้วก็หยิบเครื่องปั๊มหัวใจกับยาหลอดสีเหลืองๆมา....
ขณะนี้เวลา 2ทุ่ม
กอร์ฟกินข้าวเสร็จก็ดูการ์ตูนอย่างสบายใจ แต่ก็ยังรู้สึกแปลกๆอยู่ว่าจะเกิดเรื่องเดือดร้อนขึ้นในไม่ช้า จากนั้นก็เข้านอนแต่เกิดรู้สึกปวดท้องฉี่ขึ้นมาจึงลุกออกจากที่นอนแล้วเดินไปยังห้องน้ำท้ายบ้านแต่หมาที่เลี้ยงไว้กลับหอนขึ้นมาอย่างโหยหวน กอร์ฟกลัวผีขึ้นมาอย่างจับใจจึงวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว เมื่อทำธุระส่วนตัวเรียบร้อยก็วิ่งกลับเข้าห้อง แต่สายตากลับไปเห็นใครบางคนยืนอยู่หน้าบ้านกอร์ฟเดินไปอย่างช้าๆแล้วแอบอยู่หลังประตูพลางมองไปที่ร่างของใครคนนั้น แตน! ยืนเลือดอาบอยู่หน้าบ้าน เท่านั้นเองกอร์ฟวิ่งโครมๆเข้าห้องด้วยความไวราวกับนินจาและก็มุดตัวลงไปใต้ผ้าห่มและเริ่มสวดมนต์ขอให้พระคุ้มครอง
เช้าวันอาทิตย์
ตูนขี่จักรยานมาหากอร์ฟอีกครั้งตูนลงจากรถจักรยานและเดินเข้าบ้านของกอร์ฟและเล่าเรื่องผิดปรกติให้ฟัง "กอร์ฟเมื่อคืนได้ยินเสียงหมาหอนรึเปล่า"กอร์ฟหน้าซีดลงไปทันที 'ตูน เราไม่ใชแค่ได้ยินอย่างเดียวแต่เห็น..." กอร์ฟหยุดพูดแค่นั้น "เห็นอะไรบอกมานะกอร์ฟ เห็นอะไร" ตูนซักถามอย่างร้อนรน "เห็นไอ้แตน" ตูนถอนหายใจ"เฮ้อก็นึกว่าเห็นผีซะอีกแต่ก็ระวังไว้ก็แล้วกันเดี๋ยวมันจะพาพวกมาอัดเราอีก" "มันไม่ใช่แค่นั้นตูน มันไม่ใช่แค่นั้น ตอนที่ชั้นเอาเครื่องปั๊มหัวใจช็อตมันน่ะชั้นใช้ระดับแรงสุดเลยและที่ชั้นเห็นไอ้แตนน่ะมันเลือดโชกเต็มตัวเลย" ตูนไม่เชื่อแถมบอกว่าโม้แล้วก็ขี่รถ
ออกไปแล้วตะโกนทิ้งท้ายไปว่า"มันไม่ตายหรอกแกน่ะขี้โม้ ที่ชั้นเห็นมันก็แค่กระเด็นไปอย่างมากก็สลบไปเท่านั้น"
_____________________________
ว่างๆจะมาเขียนใหม่นะครับ
4 กรกฎาคม 2550 14:48 น.
มังกรน้อย
บทที่1 การเริ่มต้น
เช้าวันเสาร์ที่แสนธรรมดาของเด็กไม่ธรรมดาอย่างตูนเด็กหญิงแก่นๆที่ไกล้จะเป็นทอมเต็มตัว ตูนตื่นจากที่นอนได้ก้อลุกมาล้างหน้าแปรงฟันและถามย่าว่า
"ย่าๆหนูกินข้าวเสร็จแล้วจะออกไปทำการบ้านกะเพื่อนนะ" อันที่จริงหนูตูนไม่ได้จะไปทำการบ้านหรอกแต่ไปลอกการบ้านต่างหาก ย่าก้อไม่ค่อยสนใจอันที่จริงแทบไม่ค่อยมีใครสนใจนักหรอกเพราะตูนเป็นเด็กกำพร้าพ่อ และแม่ก้อมีสามีใหม่แล้วย้ายไปอยู่กรุงเทพ ตูนก้อเลยอยู่อย่างนี้มาตลอด เมื่อตูนกินข้าวเสร็จน้ำมิทันอาบก้อเอาจักรยานคู่ใจแล่นเหยียบพื้นดินที่เฉอะแฉะเพราะเป็นหน้าฝนออกไปยังบ้านของเพื่อนที่จะไปลอกการบ้าน ผ่านบ้านของเด็กบ้าคอมพ์คนหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนเธอ ตูนตะโกนว่า "พี่นัทจะออกไปเที่ยวด้วยรึป่าว"นัทเด็กบ้าคอมพ์
โผล่หน้าออกมาจากห้องและตะโกนตอบว่า "ฆ่าบอสก่อนค่อยไปอีก5เปอร์เวลจาอัพแล้ว" ตูนไม่ค่อยเข้าใจเท่าไรแต่ก้อรู้ว่าอีกนานก้อเลยขับจักรยานไปก่อน ไปถึงหน้าบ้าน กอร์ฟ หรือ เขียดน้อย ทำไมถึงเรืยกว่าเขียดน้อยเพราะเขาไวมากเวลาเล่นแบทและตอนมีเรื่อง แต่ผิดตรงที่ตอนมีเรื่องเขาจะหนีไวกว่าตอนเล่นแบท ตูนแลเห็นกอร์ฟกำลังจับหมาที่บ้านเล่นกังฟูอยู่ก้อเลยเข้าไปชวนว่า "กอร์ฟขี่รถเที่ยวกันนะ"กอร์ฟหยุดซ้อมกังฟูกับหมาแล้วตะโกนว่า"ไปๆๆ"ว่าแล้วก้อขี่จักรยานตามตูนอย่างเร็วพลัน ยังไม่ทันถึงบ้านเพื่อนก้อเจอเด็กนรกขี้ยาจอมหาเรื่องมันชื่อว่าแตนกะไอ้เกมและบิ๊กบอยเมื่อมันเห็นเด็กอายุน้อยๆ10ขวบกะ11ขวบมีหรือจะไม่ไถตัง แต่ก่อนที่มันจะเริ่มกระบวนการหาเงินแบบทำนาบนหลังคนแล้วเขียดน้อยซึ่งไวกว่าอยู่แล้วก้อขี่จักรยานออกไปกะตูนเมื่อเห็นอย่างนั้นมันเหมือนโยนตังหลายบาทลงน้ำ มันโมโหมากพอสมควรที่มิอาจเริ่มไถตังได้จึงรีบเอามอร์ไซตามไปอย่างรวดเร็ว เกือบจะถึงแล้วอีกนิดเดียว อีกนิดเดียว ด้วยปัญญาอันเฉียบแหลมเขียดน้อย เขียดน้อยกระโดดนั่งท้ายรถตูนรถเขียดน้อยจึงล้มขวางถนนเล็กๆแคบๆเพราะเป็นถนนลูกรังไว้มอร์ไซเด็กนรกพวกนั้นจึงเหยียบจักรยานของเขียดน้อยอย่างจัง และผู้ชนะก้อคือ จักรยานเพราะรถที่ขับแรงๆเหยียบจักรยานทำให้เสียการทรงตัวล้มลงไปทันใด พวกเด็กนรกเลือดซิบๆไอ้บิ๊กบอยร้องไห้ครางฮืดๆส่วนที่เหลือวิงไล่ตามอย่างแค้นสุดชีวิตโดยเฉพาะไอ้เกมวิ่งหน้าตั้งไล่ไปจนเจอทางแยกพบรถจักรยานอยู่2คันมันรีบชิงรถไล่ตามไปติดๆจนออกถนนใหญ่มันก้อยังไม่ละความพยายามที่จะกระทืบเด็กผู้น่าสงสารเหล่านั้นเลย มันเห็นตูนกับกอร์ฟอยู่ไม่ไกลนักมันเร่งปั่นจักรยานตามด้วยความเร็ว เร็วกว่าเบรคจักรยานจะห้ามอยู่มันขับปาดหน้ามอร์ไซในระยะกระชั้นชิด แต่ก้อรอดมาได้อย่างหวุดหวิดในใจมันคิดอย่างเดียวว่า"พวกมันทำกูเจ็บ เจ็บตัวไม่เท่าไรแต่เจ็บใจนะสิฮึ่มๆๆ" ตูนกะกอร์ฟเลือกที่จะไปในโรงเรียนเพราะมันมีที่ซ่อนเยอะ ว่าแล้วก้อขับไปร.ร.ทันใดเอารถจอดแอบๆไว้แล้วย่องขึ้นไปในห้องวิทยาศาสตร์ ปิดประตูมิดชิดดีแล้วถอนหายใจดังเฮือกใหญ่ "ไอ้ตูนแกจะชวนชั้นมาทำไมว้า ไปกะแกเจอแต่เรื่อง" กอร์ฟว่าตูนพร้อมกับสังเกตุว่ามีอะไรแปลกๆเช่นน้ำยาสีประหลาดๆและเครื่องปั๊มหัวใจเป็นต้น"แล้วจะเสือกตามมาไม ฮะ"นังตูนกล่าวอย่างไม่พอใจ เกมขับรถมาถึงร.ร.พอดีในเวลาไล่เลี่ยกันประมาณ3นาที "มันหายไปไหนวะ"มันมองหากวาดสายตาจนทั่ว พลันไปเห็นรอยเท้าเฉอะแฉะที่ขึ้นไปที่ห้องวิทยาศาสตร์ มันยิ้มอย่างโรคจิตรแล้วถือไม้อันเขื่องย่องขึ้นไปยังห้องวิทย์ แล้วเปิดประตูดังปังใหญ่แล้วกวาดสายตามองไปทั่วทันไดนั้นเขียดน้อยเอาเครื่องปั๊มหัวใจช็อตโครมที่อกของเกมแต่ไอ้แตนโผล่ชนไอ้เกมไปเครื่องช็ตจึงโดนที่อกของไอ้แตนช็อตดังปึกไอ้แตนกระเด็นไปชนกับผนังห้องดังโครมแล้วนิ่งไปกอร์ฟหน้าถอดสีหรือหน้าซีดไปทันไดกระโจนลงหน้าต่างอย่างรวดเร็ว พลั่ก เขียดน้อยร่วงลงพื้นอย่างแรงแต่สารเคมีในร่างกายฉีดพล่านจึงไม่รู้สึกเจ็บแต่กลัวจนฉี่ราดเลย ตูนก้อโดดตามไปเหมือนกัน
เกมมองร่างของเพื่อนที่แน่นิ่งเหมือนไรวิญญาณก้ออดกลัวไม่ได้.....
จบ บทที่1 การเริ่มต้น
ขอบคุณทุกคนที่ทนอ่านตอนนี้จะไปทำธุระกลับมาจะเขียนตอนที่2นะครับ
หน้าส่วนตัว
570
