+*+* คนที่คิดว่าใช่....แต่อาจจะไม่ใช่ *+*+

มะปรางหวาน5

บางคนที่ยืนเคียงข้าง กันมาเป็นปีๆ แต่สุดท้าย
คนที่ยืนเคียงข้างอีกครั้งในวันแต่งงานกลับเป็นอีกคน
บางคนที่คอยเฝ้าพยาบาลอยู่ข้างเตียงเวลาคุณเจ็บไข้ แต่สุดท้าย...
คนที่เสียใจแทบบ้าในวันที่คุณตายกลับ เป็นอีกคน
บางคนที่คุณโทรหาเค้าทุกๆวัน แต่สุดท้าย...
คนที่คุณบอกเรื่องน่ายินดีที่สุดกลับ เป็นอีกคน
บางคนที่คุณคิดว่าคิดถึงอยู่ตลอดเวลา แต่สุดท้าย...
คนที่คุณรู้สึกกระวนกระวายหากขาดการติดต่อกลับเป็นอีกคน
บางคนที่คุณคิดว่าคุณจะขาดเขาไม่ได้ในชีวิต แต่สุดท้าย... 
คนที่คุณใช้ชีวิต ทั้งชีวิตอยู่ร่วมด้วยกลับเป็นอีกคน

คุณยังแน่ใจ...กับใครบางคนที่ยืนเคียงข้างคุณ
คุณยังแน่ใจ...กับใครบางคนที่คอยเฝ้าพยาบาลเวลาคุณเจ็บไข้
คุณยังแน่ใจ...กับใครบางคนที่คุณโทรหากันอยู่ทุกวัน
คุณยังแน่ใจ...กับใครบางคนที่คุณคิดว่ารักที่สุด
คุณยังแน่ใจ...กับใครบางคนที่คุณคิดถึงตลอดเวลา
คุณยังแน่ใจ...กับใครบางคนที่คุณคิดว่าจะขาดเขาไม่ได้ทั้งชีวิต

เพียงเพราะความรู้สึกส่วนตัวของคุณ...คิดว่ามันใช่
เพราะเมื่อเวลาผ่านไป...หรือเพราะหากใครคนหนึ่งผ่านมา...
บางสิ่งที่คุณคิดหวัง หรือ ตั้งใจ คุณอานไม่ได้นึกถึงมันเลยด้วยซ้ำ

คุณเคยผูกพันธ์กับใครสักคนบ้างไหม แล้วรู้สึก ... 

มีความสุข เมื่อเจอ คนคนนั้น 
สบายใจ เมื่อเจอ คนคนนั้น 
สนุกสนาน เมื่อเจอ คนคนนั้น 
หัวเราะร่า เมื่อเจอ คนคนนั้น 
โลกสดใส เมื่อเจอ คนคนนั้น 
มีกำลังใจ เมื่อเจอ คนคนนั้น 
มีกำลังกาย เมื่อเจอ คนคนนั้น 
ตื่นเต้น เมื่อเจอ คนคนนั้น 

การที่คนเราจะเริ่มผูกพันธ์กับใครสักคนหนึ่ง สิ่งนั้นจะต้องถูกสร้างมาจาก ... 

พูดคุยกัน ยิ้มให้กัน ทานข้าวกัน 
ไปไหนกัน เป็นห่วงกัน ดูแลกัน 
เข้าใจกัน พึ่งพากัน มีกันและกัน... 

สิ่งนั้นมันต้องใช้ เวลา เพื่อที่จะทำให้ความผูกพันธ์ แนบแน่น และสนิทใจกันมากขึ้น ผูกพันธ์ต้องใช้ 
เวลาเนิ่นนานจนกระทั่งไม่มีโอกาสได้เจอกันอีก หรือ รวดเร็วจนไม่ทันที่จะตั้งตัวได้ กว่าจะรู้ว่าผูกพันธ์ ก็สายเกินกว่าที่จะเดินมาบอกได้ว่าเป็นห่วงนะ แล้วเวลานานแค่ไหนหล่ะที่จะทำให้เรา ผูกพันธ์ 

1 นาที 
1 ชั่วโมง 
1 วัน 
1 เดือน 
1 ปี 
1 ชั่วชีวิต ... 

เวลา ของคนแต่ละคนแท้จริงแล้ว มันมีระยะห่างของเวลาไม่เท่ากัน 
เวลา เป็นผลต่างของ จุดเริ่มต้น และจุดสิ้นสุด โดยมีความรู้สึกเป็นตัวแปร 
เวลา 1 วัน เท่ากับ 24 ชั่วโมง เหมือนกันทุกวัน เคยคิดกันบ้างไหมว่าทำไม 
บางวัน ... รวดเร็ว 
บางวัน... เนิ่นนาน 
เวลา ไม่ใช่ค่าคงที่ ซึ่งมีความรู้สึกเป็นตัวแปร ที่จะมาเพิ่มคุณค่าและ ระยะเวลาให้แตกต่างกันไป 
เวลา ที่เท่ากัน คุณดูแล เอาใจใส่ และ มองลึกลงไปในรายละเอียดให้กับคนที่เรา ผูกพันธ์ แค่ไหน 

ไม่สามารถที่จะบอกได้ว่า ทำไม ผลต่างของ การเริ่มรู้จักกัน และ กำลังไม่รู้จักกัน ที่มีค่าเท่ากับ 1 เดือน 
จะสามารถสร้าง คำว่า ผูกพันธ์ ขึ้นมาได้ 
คนนี้: รู้จัก(เริ่มต้น)--พูดคุยกัน, ยิ้มให้กัน,ไปไหนกัน, เป็นห่วงกัน, ดูแลกัน--ไม่รู้จัก(สิ้นสุด) 
ผลต่าง 1 เดือน เท่ากับ ผูกพันธ์ 

บางคน: รู้จัก(เริ่มต้น)฿--พูดคุยกัน, ยิ้มให้กัน,ไปไหนกัน, เป็นห่วงกัน, ดูแลกัน--เไม่รู้จัก(สิ้นสุด) 
ผลต่าง 1 ปี เท่ากับ ผูกพันธ์ 

1 เดือน มีค่าเท่ากับ 1ปี เวลาไม่ใช่ค่าคงที่ 
......อย่าลืม ใส่ความรู้สึกเข้าไปในเวลา เพราะสิ่งนั้นจะทำให้เวลาแต่ละนาที มีระยะที่ยาวนานยิ่งขึ้นขึ้น 


ในขณะที่เราคิดถึงคน ๆ นึงตลอดเวลา 
เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้ 
และบางครั้ง ก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน 

บางครั้ง การได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า 
สิ่งที่เราคิดทั้งหมด มันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว 
ฉะนั้น ไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่เลือกที่จะจมกับความฝัน 
มากกว่าการได้รับรู้ความจริง 
การไม่ได้เป็นที่ 1 ในใจเค้า ไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า... 
เราอาจเป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่ 3 ที่ 4... 
และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเค้า... 
ก็ขอให้คิดไว้ว่า ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย 

แต่โปรดจำไว้เถอะว่า 
หากหัวใจของคุณยังไม่ร้องไห้ออกมาดัง ๆ 
พร้อมกับพูดกับตัวเองว่า...ชั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว 
โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้... 

ก็จงชอบต่อไปเถอะ 
การรักใครซักคน ไม่ต้องการความพยายาม 
"การตัดใจ"ต่างหาก ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย 
ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิว่า ความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า 
กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า 
อันไหนมันหนักหนากว่ากัน 

อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป... 
อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้... 
อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน 

แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง 
ที่อย่างน้อย ถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป 
แต่ก็ยังได้พบ... 

ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา 
แต่ก็ยังได้รับหัวใจของเราไป... 

ยิ้มให้กับโชคชะตา  
ที่ยังทำให้เรา...ได้รู้จักกัน 

คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำที่ครั้งหนึ่ง 
คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว 

คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง... 
คนที่ทำให้คุณหัวเราะ...และร้องไห้ได้มากมาย... 


คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้า 
ก็สามารถเปลี่ยนวันที่หมองหม่น...ให้กลายเป็นวันที่สดใส 
เท่านี้มันก็เพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ? 

แค่การได้เห็นคนที่เรารัก 
ได้หัวเราะอยู่กับใครสักคนที่เค้ารักมากที่สุด 
...นั่นแหละคือความสุขของการได้รัก...อย่างจริงใจ 

ชั้นไม่เชื่อในความรัก ... 
คงเพราะชั้นไม่เคยได้สัมผัส 
โลกสอนให้เราเรียนรู้ว่า 
อย่าเชื่อในสิ่งทีเรายังไม่เห็น ในสิ่งที่เรายังไม่เคยได้สัมผัส 
สิ่งที่ชั้นพบเจอกับตัวเองและเห็นจากคนอื่น ทำไมทุกคนเจ็บปวด?

อย่าหลอกตัวเองว่าไม่จริง ที่สุขก้อเป็นการคิดเอาเองว่าตัวเองมีความสุข 
ลองนึกดูสิว่าอีกฝ่ายหนึ่งเค้าสุขกับเราด้วยหรือเปล่า .....แน่ใจเหรอ?

รัก คือการให้โดยไม่หวังผลตอบแทน จริงเหรอที่ไม่หวังอะไรเลย ถ้างั้น...
คุณเสียใจทำไม เวลาที่เค้าไม่มาหา เพราะคุณหวังว่า...เค้าจะมา
คุณเสียใจทำไม เวลาที่เค้าห่างเหิน เพราะคุณหวังว่า...เค้าจะ
เอาใจใส่
คุณเสียใจทำไม เวลาที่เค้ามีคนใหม่ เพราะคุณหวังว่า...เค้าจะเป็นของคุณคนเดียว
คุณเสียใจทำไม เวลาที่เค้าไม่รัก เพราะคุณหวังว่า...เค้าจะรัก

เหล่านี้ไม่ใช่ผลตอบแทนที่คุณหวังแล้วไม่ได้มาหรอกหรือ
มีใครบ้างที่รักแล้ว ไม่ต้องการให้...เค้ามาดูแลเอาใจใส่
มีใครบ้างที่รักแล้ว ไม่ต้องการให้...เค้ามีแต่คุณคนเดียว
มีใครบ้างที่รักแล้ว ไม่ต้องการให้...เค้ารักคุณบ้างเลยสักนิด

"สักนิด" , "ขอเพียงแค่นั้น" , "เท่านี้ก้อพอ" , 
"ชั้นไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้"
เหล่านี้เป็นกำแพงที่เราสร้างขึ้น เพื่อยับยั้งความต้องการของเราเอง การยับยั้งความต้องการมันทรมานนะ คุณไม่รู้สึกเหรอ มันเป็นความทรมานจากการห้ามความรู้สึกตัวเอง หลอกตัวเองว่าอย่ารักมากไปกว่านี้เลย ทั้งๆที่ความจริงก้อรักไปแล้วหมดหัวใจ

รักและคิดถึง เมื่อรักแล้วก้อต้องคิดถึง เวลาที่คิดถึงคุณมีความสุขหรือเปล่า ความคิดถึงกับความโหยหา ต่างกันตรงไหน? เวลาที่ชั้นคิดถึงใคร ชั้นแอบคิดเสมอว่าเค้าจะคิดถึงชั้นอยู่บ้างไหม หรือคุณไม่เคยคิด

ดีใจด้วยกับคนที่มีความสุขกับรักที่แท้จริง และขอให้ความรักนั้นอยู่กับคุณตลอดไป ชั้นก้อยังแอบหวังว่ามันจะยังมีอยู่จริงในโลกใบนี้ 

ตอนนี้ชั้นอาจจะมองโลกแคบ ชั้นอาจจะมองโลกเพียงด้านเดียว 
หลายคนอาจไม่เห็นด้วยกับความคิดของชั้น ซึ่งก้อไม่ผิด แต่ก้อคงไม่แปลกที่ชั้นคิดแบบนี้ อย่างที่บอก ชั้นไม่เชื่อในสิ่งที่ชั้นยังไม่ได้สัมผัส

"ความรัก" เหมือนกาแฟ ขมแต่ก้ออร่อย
"ความรัก" เหมือนกุหลาบ สวยงามแต่ทำร้าย
"ความรัก" เหมือนสายลม พัดมาเย็นสบาย แล้วก้อจากไป
"ความรัก" เหมือนเปลวเทียน สว่างไสว ร้อนแรงสุดท้ายก้อดับลง