28 สิงหาคม 2547 20:23 น.
มะปรางหวาน5
อยากเพจไปหาเธอ
แต่ไม่รู้จะฝากข้อความอะไร
แต่แล้วก็นึกขึ้นได้
ข้อความที่ส่งไปจะเป็นอะไรดี
ก็เลยรวมข้อความกับใจ
แล้วฝากไปในข้อความนี้
คิดถึงสุดหัวใจนะคนดี
ก็ขอให้เธอโชคดีตลอดไป
28 สิงหาคม 2547 20:19 น.
มะปรางหวาน5
พร่ำเพ้อละเมอหา
หยาดน้ำตาก็รินไหล
รักเขาจนหมดใจ
แต่ก็ได้แต่น้ำตา
ผิดหรือที่รักเขา
ผิดหรือเราที่ห่วงหา
ใยได้เพียงน้ำตา
ตอบแทนค่าความรักจริง
28 สิงหาคม 2547 20:17 น.
มะปรางหวาน5
ถ้ารักเขาเข้าแล้วเขาไม่รัก
ถ้าใจรักเขาแล้วเขาไม่เหลียว
ถ้าหัวใจต้องแอบรักอยู่ข้างเดียว
เขาไม่คิดแลเหลียวก็ทนไป
แล้วเราคงลืมเขาได้ในสักวัน
28 สิงหาคม 2547 20:15 น.
มะปรางหวาน5
สุดท้ายหัวใจก็ได้รู้
เมื่ออยู่ ๆ น้ำตามันก็ไหล
สำนึกได้ว่าแท้จริงไม่มีใคร
ที่เฝ้าคอยห่วงใยและผูกพัน
หลอกตัวเองอีกทำไม
เพราะทุกสิ่งเป็นไปได้แค่ฝัน
จะวิ่งหนีความจริงได้สักกี่วัน
คงถึงคราวกล่าวลาความฝันสักที
28 สิงหาคม 2547 20:12 น.
มะปรางหวาน5
โทรศัพท์กลับมาหากันบ้าง
เธออย่าปล่อยให้ร้าวรานรู้บ้างไหม
ที่ทั้งวันนั่งรอโทรศัพท์จากคนไกล
อยากให้เธอถามด้วยความห่วงใยเท่านั้นเอง
หน้าส่วนตัว
712
