8 กรกฎาคม 2547 20:15 น.
มะปรางหวาน5
พูดแค่นี้เข้าใจแล้วใช่ไหม
ไม่ชอบจริง ๆ นะคราวนี้
บอกนายกี่ครั้งแล้วกี่ที
โธ่ ! นายนี้ซื่อเบื่อเสียจริงงเชียว
น่าเข้าใจนานแล้วนะนายเบื่อ
นายมาทำซื่อไปแล้วทำไม
ให้ฉันยอมรับความจริงแต่นี้ไป
ไปให้พ้นจากใจเดี๋ยวนี้เลย
8 กรกฎาคม 2547 19:10 น.
มะปรางหวาน5
เจ็บหนึ่ง...คือ...รักคนของคนอื่น
เจ็บสอง...คือ...ที่ต้องรักเพื่อนตัวเอง
เจ็บสาม....คือ...รักเธอแล้วโดนข่มแหง
เจ็บสี่...คือ...รักถูกละเลงด้วยลวง
เจ็บห้า...คือ...คนปลอบโยนมาตีจาก
และต้องเจ็บซ้ำซากถ้าหากหัวใจมันไม่จำ
8 กรกฎาคม 2547 19:05 น.
มะปรางหวาน5
เรามีแค่คำว่ารัก
ที่จะอกหักได้ทุกเมื่อ
เขามีคำว่าเหลือเฝือ
และคำว่าเหลือเดนให้กับเรา
ทำไมเราไม่คิด
ว่าเรานะผิดที่รักเขา
อยู่ดี ๆ ดันเอาหัวใจไปแลกกับความเศร้า
แล้วจะโทษใครเมื่อต้องกินแห้วกลับมา
8 กรกฎาคม 2547 18:46 น.
มะปรางหวาน5
คบ ..คบ ไปนายก็ดี
เอาใจใส่เอาซะทุกอย่าง
แม้บางทีอาจมีโกรธเคียงบ้าง
เห็นนายเป็นคนง้อทุกที
ประทับใจจริง ๆ เพื่อนยาก
ก็อยากให้รู้จากใจนี้
อยากให้รู้ถึงความรู้สึกดี ๆ
ที่จะมีให้นายเพียงคนเดียว
8 กรกฎาคม 2547 01:27 น.
มะปรางหวาน5
เบื้อกับพวกไม่รู้ค่า
คิดจะมาเอาชนะ...ตามสบาย
เรื่องมันแค่นี้ฉันคงไม่ตาย
จะอยู่เดียวดายคนเดียวลำพัง
ไปให้พ้นเถอะนะเธอจ๊ะ
อย่าให้ใจมันอ่อนล้ากันอีกเลย
ถ้าจะกลับมาก็อย่าเอามาเย้ย
อย่ามาทำชื่นเชย...ไปพ้น ๆ เป็นดี
หน้าส่วนตัว
747
