12 กรกฎาคม 2547 01:23 น.
มะปรางหวาน5
ถ้าหากลืมบางสิ่งบางอย่างได้
คงไม่มานั่งเสียใจอยู่อย่างนี้
ถ้าจำได้เฉพาะความรู้สึกดี ๆ
น้ำตาก็ไม่มีท่วมใจ
ร้องไห้จนไม่รู้จะร้องอย่างไรแล้ว
ก็ยังไม่มีวี่แววจะกลับมาเริ่มใหม่
ถ้าเพียงเพื่อจะทำให้เสียใจ
ก็ไม่รู้จะเข้ามาในชีวิตทำไมกัน
12 กรกฎาคม 2547 01:15 น.
มะปรางหวาน5
เรียนหนังสือไม่รู้เรื่อง
สมองไม่ปราดปรืองเลยวันนั้
ถอนหายใจไปซะหลายที
รู้สึกเหมือนมีอะไรขาดไป
นึกออกแล้วคนดีไม่มา
อยากรู้จังว่าอะไรทำให้มาไม่ได้
ปวดหัวเป็นไข้ไม่สบาย
หรือเอาเวลาไปทำอะไรกับหวานใจเธอ
12 กรกฎาคม 2547 01:10 น.
มะปรางหวาน5
อย่าทะนงตัวเองมากนัก
ไม่ได้มีแต่คนรักอย่างเดียวนะรู้ไว้
คนเกลียดยังมีคนที่คบได้ไม่สนิทใจ
อยากเตือนเอาไว้ให้ชั่งใจให้ดี
เหนือฟ้ายังมีฟ้า
คำที่เขาพูดมาก็เป็นจริงทุกที
หัวเราะทีหลังดังกว่าก็ยังมี
แต่ถ้าคิดว่าวันนี้ไม่ใช่
เพื่อนไม่ฟังคำเตือนก็ตามใจ
11 กรกฎาคม 2547 13:25 น.
มะปรางหวาน5
บอกว่าจะโทรมา
สัญญิง...สัญญา...เป็นมั่นเหมาะ
นั่งรอโทรศัพท์ทั้งคืนทั้งวัน
จนไม่เป็นอันทำอะไร
ทำไมชอบให้ความหวังแบบนี้
ใส่ใจกว่าที่เป็นอยู่นี้ได้ไหม
หรือเธอลืมว่าพูดอะไรไว้กับใคร
รู้ไหมว่าน้อยใจที่ไม่โทรมา
11 กรกฎาคม 2547 13:16 น.
มะปรางหวาน5
บางครั้งดูครึกครื้น
หรือน้ำตาจะรื่นก็บ่อยครั้ง
พูดจาโวยวายเสียงดัง
กว่าจะได้ฟังหวาน ๆ ก็นานที
ห้วน ๆ และห้าว ๆ
ก็เป็นตัวของเราแบบนี้
จะให้ทำมารยาทบอกได้เลยว่าไม่มี
ถ้าจะหาข้อดี...ก็คงอยู่ตรงที่ความจริงใจ
หน้าส่วนตัว
657
