4 กันยายน 2547 14:32 น.
มะปรางหวาน5
ปากก็บอกว่าคิดถึง
คิดหรือจะซึ้งพอ
เงียบหายไม่ติดต่อ
ก็จะไม่ง้ออีกต่อไป
ฉันเองก็เบื่อ
เหลือทนทำใจ
แวบมาแวบไปไม่จริงใจกับใครสักคน
4 กันยายน 2547 14:29 น.
มะปรางหวาน5
หากเธอเหน็ดเหนื่อยท้อแท้
จะเผื่อแผ่กำลังใจ
หากเธอเจ็บปวดร้องไห้
จะคอยซับน้ำตาไว้
และคอยปลอบใจให้กับเธอ
หากความรู้ทดแทนกันได้
ฉันจะแบ่งใจไว้เสมอ
เพื่อรองรับความเจ็บปวดมาจากเธอ
ทุกนาทีที่เธอไม่มีใคร
2 กันยายน 2547 19:26 น.
มะปรางหวาน5
เก็บความฝันสีหวาน ๆ
ถักทอสานเป็นเสื้อสีสวย
ไว้สวมใส่ยามอารมณ์ล้มเจ็บป่วย
หวังพอจะช่วยบรรเทา
ฝันถึงวัยวันอันอ่อนหวาน
ที่ตระการอยู่ในคืนวันเก่า ๆ
เก็บมาอย่างนุ่มนวลแผ่วเบา
ราวกับกลัวว่าแม้เงาจะหลุดลอย
วัยวันสีขาวมากมายด้วยเรื่องราวงดงามนับร้อย
2 กันยายน 2547 19:22 น.
มะปรางหวาน5
เธออาจเป็นแสงดาวที่พราวพร่าง
หรืออาจเป็นน้ำค้างที่พร่างใส
หรืออาจเป็นเมฆขาวที่ยาวไกล
ที่พร้อมจะหวั่นไหวไปกับกาล
เธออาจเป็นสายหมอกละลอกคลื่น
อาจเป็นพื้นเป็นฟ้าเป็นห้วงฝัน
เป็นหินผาธาราหรือไฟควัน
หรืออาจจะเป็นแสงจันทร์ยามค่ำคืน
แต่ความจริงเธอเป็นเพียงความหนาวเหน็บ
เป็นความเจ็บปวดร้าวเศร้าขมขื่น
เป็นน้ำตาที่มาเยือนทุกค่ำคืน
เป็นคนอื่นที่แสนไกลเกินไขว่คว้า
28 สิงหาคม 2547 20:23 น.
มะปรางหวาน5
อยากเพจไปหาเธอ
แต่ไม่รู้จะฝากข้อความอะไร
แต่แล้วก็นึกขึ้นได้
ข้อความที่ส่งไปจะเป็นอะไรดี
ก็เลยรวมข้อความกับใจ
แล้วฝากไปในข้อความนี้
คิดถึงสุดหัวใจนะคนดี
ก็ขอให้เธอโชคดีตลอดไป
หน้าส่วนตัว
555
