11 กรกฎาคม 2547 12:57 น.
มะปรางหวาน5
เก้าอี้....ตัวเก่า
กับความเหงาที่ผ่านมา
นั่งทบทวนวันเวลา
ที่มีค่ากว่าสิ่งใด
เคยนั่งร้องไห้กับเพื่อนตรงนี้
เพื่อนแสนดีก้ไม่หนีไปไหน
คอยนั่งปลอบนั่งให้กำลังใจ
ยังจดจำ...เวลาตอนนั้นได้ไม่เคยลืม
11 กรกฎาคม 2547 12:50 น.
มะปรางหวาน5
สับสนอยู่เหมือนกัน
ว่าครูนั้นจะไปเมื่อไหร่
ไปพร้อม ๆ กันได้ไหม
เพราะไม่อยากขาดกำลังใจจากครู
แล้วครูจะเชือไหมจะทำให้ได้ดังครูหวัง
ที่ครูเคยสอนอยู่ทุก ๆ วัน
พวกเรานั้นไม่เคยลืม
คำพร่ำบ่นที่ครูสอน
เราอยากย้อนไปจดจำ
เพื่อตั้งความหวังให้ครูยินดี
11 กรกฎาคม 2547 12:42 น.
มะปรางหวาน5
ฉันรักเธอมาก
แต่ไม่อยากรั้งเธอไว้
เมื่อเธอมีใคร
ที่เข้าใจมากกว่าฉัน
เธอจึงรักเขาไห้มากกว่าฉัน
ที่เธอรักกันฉันนั้นไม่เคยน้อยใจ
***********************
11 กรกฎาคม 2547 12:35 น.
มะปรางหวาน5
ยืดสีมัว..กับยินส์ตัวเก่ง
รองเท้าคู่กันเองกับเป๋คู่หู
มือเสยผมเพิ่งสระมาน่าดู
ไม่ต้องเลิศหรูไปไหนไป
ง่าย...ง่าย...เข้าว่า
จะเขาตาไม่เข้าตาช่วยไม่ได้
สวยไม่ใครเห็นไม่เป็นไร
แค่มีเธอเข้าใจก็....OK
11 กรกฎาคม 2547 12:29 น.
มะปรางหวาน5
ถนัดพูดตรง ๆ มากกว่า
หัวใจคิดอย่างไรมาปากก็ว่าไปอย่านั้น
รู้สึกตัวว่าชอบเนี่ยพอเจอก็รีบมาบอกกัน
เธอก็แค่บอกว่ารักฉัน
หรือไม่รักฉันไม่เห็นว่ามันจะวุ่นวาย
อย่าแปลกใจว่าทำไมฉันกล้า
เรื่องแบบนี้ดูกันที่เจตนากับความหมาย
ตอนบอกนะไม่หวานแต่ตอนรักกันรักไปจนตาย
หรือเธอชอบลีลามากมาย
แล้วไปเลิกกันตอนสุดท้ายเลือกเอาแล้วกัน
หน้าส่วนตัว
782
