12 กรกฎาคม 2547 01:10 น.
มะปรางหวาน5
อย่าทะนงตัวเองมากนัก
ไม่ได้มีแต่คนรักอย่างเดียวนะรู้ไว้
คนเกลียดยังมีคนที่คบได้ไม่สนิทใจ
อยากเตือนเอาไว้ให้ชั่งใจให้ดี
เหนือฟ้ายังมีฟ้า
คำที่เขาพูดมาก็เป็นจริงทุกที
หัวเราะทีหลังดังกว่าก็ยังมี
แต่ถ้าคิดว่าวันนี้ไม่ใช่
เพื่อนไม่ฟังคำเตือนก็ตามใจ
11 กรกฎาคม 2547 13:25 น.
มะปรางหวาน5
บอกว่าจะโทรมา
สัญญิง...สัญญา...เป็นมั่นเหมาะ
นั่งรอโทรศัพท์ทั้งคืนทั้งวัน
จนไม่เป็นอันทำอะไร
ทำไมชอบให้ความหวังแบบนี้
ใส่ใจกว่าที่เป็นอยู่นี้ได้ไหม
หรือเธอลืมว่าพูดอะไรไว้กับใคร
รู้ไหมว่าน้อยใจที่ไม่โทรมา
11 กรกฎาคม 2547 13:16 น.
มะปรางหวาน5
บางครั้งดูครึกครื้น
หรือน้ำตาจะรื่นก็บ่อยครั้ง
พูดจาโวยวายเสียงดัง
กว่าจะได้ฟังหวาน ๆ ก็นานที
ห้วน ๆ และห้าว ๆ
ก็เป็นตัวของเราแบบนี้
จะให้ทำมารยาทบอกได้เลยว่าไม่มี
ถ้าจะหาข้อดี...ก็คงอยู่ตรงที่ความจริงใจ
11 กรกฎาคม 2547 13:10 น.
มะปรางหวาน5
ขอบคุณที่โทรมาหา
ขอบคุณที่รู้สึกว่ายังมีฉัน
ถ้าอย่างนั้นก็รู้ไว้แล้วกัน
ว่าคืนนี้จะฝัน...ถึงเธอคนดี
รู้ไว้เลยนะ....รู้ไว้
ว่ายังมีใครห่วงใยอยู่ตรงนี้
คิดถึงเธอวันหลาย ๆ ที
และอยากเป็นคนที่เธอให้ความสำคัญ
11 กรกฎาคม 2547 13:02 น.
มะปรางหวาน5
ไม่เคยเชื่อเวลาใครเตือน
ว่าความรักไม่ได้เหมือนการเรียนหนังสือ
ไม่ใช่จะผ่านมาง่าย ๆ อย่างที่ใครร่ำลือ
แต่ความรักคือการเดินทาง
ต้องทุ่มเทให้มันทั้งชีวิต
อาจต้องพลาดผิดไม่เป็นอย่างที่คิดฝัน
หลายสิ่งหลายอย่าง...เกิดขึ้นระหว่างความผูกพันธ์
จนฉันรับรู้มัน....ฉันจึงเข้าใจ
หน้าส่วนตัว
619
