13 กรกฎาคม 2547 21:14 น.
มะปรางหวาน5
ถ้าหากใครถาม
ว่าฉันจะตามความรักไปไหน
ฉันจะรีบเอ่ยตอบเขาไป
ว่าไปขอหัวใจเอากลับคืน
เสียดายความรัก
ไม่อยากให้ความรักจากไปไหน
อยากให้ความรักอยู่เคียงข้างกาย
เพื่อไม่ให้หัวใจอ้างว้างเดียวดาย
13 กรกฎาคม 2547 21:03 น.
มะปรางหวาน5
รักเธอนะคนดี
ไม่รู้เธอจะซึ้งคำนี้แค่ไหน
สำหรับฉันบอกได้เลย
ว่าพูดจากใจ
อยากให้เธอรับรู้ไว้
ว่าฉันรู้สึกอย่างไรกับเธอ
อยากบอกถึงความรู้สึก
ว่าลึก ๆ ฉันหวั่นไหว
อยากให้เธอรู้ว่าเธอสำคัญมากกว่าใคร
และมีความหมายมากเหลือเกิน
13 กรกฎาคม 2547 20:52 น.
มะปรางหวาน5
ถึงจะเป็นเพียงแค่คำคิดถึง
ถึงได้ฟังก็ซาบซึ้งหายอ่อนล้า
ขอเพียงเธอให้ก็ไม่มีสิ่งใดจะดีกว่า
เพราะคุณค่าอยู่ตรงที่หัวใจ
ถามถึงความผูกพันมันก็ใช่
ถามถึงความห่วงใยยิ่งกว่าใช่
ถามถึงความคิดถึงทุกเวลา
และทั้งหมดที่พูดมา
คือความรู้สึกในใจที่ให้เธอ
13 กรกฎาคม 2547 16:07 น.
มะปรางหวาน5
ความรู้สึกที่มีไห้
จากใจรู้ไว้...รู้ไว้ว่าคิดถึง
ความรู้สึกที่มีให้ใครคนหนึ่ง
รู้ว่าคิดถึงคงซึ้งพอ
คิดถึงมากอยู่เสมอ
ลืมเธอไม่เคยได้
จะห่างไกลเพียงใด
เธอก็อยู่ในใจให้จดจำ
คิดถึงใครคนหนึ่งคิดถึงมากมาก
อยากอยู่ใกล้อยากไปหา
คิดถึงความห่วงใยในแววตา
ที่เธอมอบให้ฉันมาอย่างจริงใจ
13 กรกฎาคม 2547 15:47 น.
มะปรางหวาน5
ฝากสายฝนที่ร่วงหล่อนบนผื่นน้ำ
นำถ้อยคำจำนรรที่สรรสร้าง
ไปให้คนที่ห่างไกลในระยะทาง
แต่หัวใจไม่ได้ห่างยังใกล้กัน
นั่งมองดาวบนท้องฟ้าคืนนี้
ไม่รู้ว่าเธอคนดีอยู่ที่ไหน
จะอยู่คนละขอบฟ้าหรือว่าไกลแสนไกล
จะมองดาวดวงเดียวกันหรือไม่คนดี
อยากถามดวงจันทร์
ทำไมทุกสิ่งจึงไม่เป็นอย่างที่ฝันไว้
ทำไมคนใกล้ต้องกลายเป็นคนห่างไกล
จากที่เคยเป็นกำลังทำไมตอนนี้อยู่ไกลตา
หากตะวันมันคงจะส่องแสง
ฉันขอเป็นเหมือนแรงแห่งความหวัง
ให้เธอก้าวเดินไปด้วยพลัง
หากพลาดพลั้ง
ฉันยังยืนเคียงข้างเธอ
หน้าส่วนตัว
616
