4 เมษายน 2554 00:40 น.
มะปรางจี๊ด
กาลเวลา ช้าเร็ว บนโลกนี้
กาลเวลา ชั่งเร็วรี่ รอไฉน
กาลเวลา อาจทำเรา ให้ห่างไกล
แต่ว่าใจ ของเรา ยังมีกัน
มากหรือน้อย ใครจะรู้ หากเรารัก
เราประจักษ์ ใจทั้งสอง ว่าคงมั่น
เรารู้อยู่ ว่าสองเรา นั้นรักกัน
จะมากวัน หรือน้อยคืน มิห่างไกล
เธอรักฉัน ฉันรักเธอ นั้นแน่นัก
ไม่อึกอัก ไม่ซวนเซ ไม่ไปไหน
แม้อายุ ของเรา ห่างเกินไป
แต่ดวงใจ ฉันและเธอ เราใกล้กัน
คืนวันผ่าน เดือนปีพ้น เร็วไฉน
กระจ่างใจ แสงเจิดจ้า รักสุขสันต์
ร่วมเดินทาง ร่วมฟันฝ่า ทุกวี่วัน
ต่างผูกพัน ไว้ด้วยใจ ทั้งสองดวง
โอ้ที่รัก เธอรู้ไหม ฉันพร่ำเพ้อ
วอนหาเธอ ผู้ห่างไกล ด้วยเป็นห่วง
ฉันคนนี้ ให้ใจเธอ ไม่คิดลวง
ทั้งหึงหวง ทั้งใส่ใจ เธอผู้เดียว
หากเธอทุกข์ ฉันก็ทุกข์ ใจรู้อยู่
จะเคียงคู่ มิปล่อยให้ เธอปล่าวเปลี่ยว
เป็นที่พัก ให้เธออิง เพียงคนเดียว
เป็นคมเขี้ยว ปกป้องเธอ ยามมีภัย
ขอฝากรัก ที่มี ในใจนี้
ให้คนดี ช่วยดูแล ร่วมฝันใฝ่
อย่าผลักใส ไล่ส่ง ไปหาใคร
ที่แห่งใด จะดีเท่า ในใจเธอ
ใจที่ให้ ฉันได้คอย แอบแนบซบ
ได้คอยหลบ ยามพบภัย อยู่เสมอ
ได้ฟันฝ่า ร่วมทุกข์สุข ที่ต้องเจอ
ได้เห็นเธอ ยามคิดถึง ทุกเวลา
อยากขอเธอ ซักอย่าง จะได้ไหม
อย่าห่างไกล จนให้ฉัน ต้องควรญหา
อยู่ด้วยกัน ตราบที่โลก สิ้นธารา
ให้สัญญา เคียงคู่กัน นิรันดร