15 สิงหาคม 2548 10:16 น.
มนัสยา
ฟ้าพิโรธโกรธเกรี้ยวน้ำเชี่ยวหลาก
ฝนตกมากน้ำไหลบ่าท่วมนาไร่
ทั้งบ้านเรือนทรัพย์สินต้องวอดวาย
สัตว์เลี้ยงตายเกลื่อนกลาดอนาจใจ
เวรกรรมใดใครหนอมากลั่นแกล้ง
เดี๋ยวแห้งแล้งเดี๋ยวน้ำมากหลากนองไหล
เทวดาหรือมนุษย์ภูตผีไพร
ที่จงใจมาทำร้ายให้ล่มจม
ไร้ที่นอนสิ้นเสื้อผ้าขาดอาหาร
น้ำท่วมบ้านเคยอาศัยใจขื่นขม
แสนเจ็บปวดรวดร้าวสุดเศร้าตรม
ทุกข์ระทมใจหม่นหมองนองน้ำตา
ได้โปรดเถิดโปรดหยุดคิดสักนิดหนึ่ง
จงคำนึงถึงผลร้ายทำลายป่า
น้ำจะท่วมฝนจะแล้งติดตามมา
โปรดจงอย่าเห็นแก่ตนจนเกินการ
จงมาเถิดมาช่วยกันปลูกพันธุ์ไม้
เพื่อรักษาป่าไว้ให้ลูกหลาน
ได้ภูมิใจบรรพบุรุษนานเท่านาน
ว่าไม่ได้ล้างผลาญแผ่นดินไทย