9 สิงหาคม 2548 08:17 น.
มนต์กวี
ยามฟุ้งซ่านปานโซ่มาตรึงตรวน
ยามเรรวนเหมือนเชือกมาผูกรัด
ยามย่ำแย่คล้ายมีแส้คอยตวัด
ยามข้องขัดดุจสนด้ายในเรือโคลง
ทุกข์ภายนอกตอกย้ำยามขัดสน
ทุกข์กมลซ้ำเติมจนสุดโต่ง
ทุกข์ในทรัพย์มากมายได้เพราะโกง
ทุกข์จะโล่งโปร่งใจได้เพราะบุญ
สุขภายนอกได้มาแค่ฉาบฉวย
สุขภายในอำนวยช่วยนำหนุน
สุขภายนอกได้มาก็ขาดทุน
สุขภายในไม่สูญย์บุญส่งนำ
ปล่อยวางเถอะความเหงารอยร้าวราน
ปล่อยวางเถอะพันธนาการอย่าตอกย้ำ
ปล่อยวางเถอะโซ่ตรวนที่จองจำ
ปล่อยวางเถอะช้ำและกลุ้ม...ที่สุมใจ
4 สิงหาคม 2548 09:30 น.
มนต์กวี
ด้วยครั้งหนึ่งผมนั้นสัมพันธ์ผูก
เหมือนกล้าปลูกเพาะพันธุ์สู่วันใหม่
ท่ามแวดวงหมอลำจำขึ้นใจ
จนเติบใหญ่เพราะมีพ่อเป็นหมอลำ
สำนักงานพ่อบุญมาเมื่อครานั้น
อยู่ติดกันแม่บุญโฮมช่างดึ่มด่ำ
พอตกเย็นเขาฝึกซ้อมกล่อมลำนำ
ด้วยถ้อยคำหลากรสทุกบทกลอน
สะพานขาวศรีสะเกษเขตสำนัก
คนรู้จักกันมากมายสมัยก่อน
ทั้งลำหมู่ลำเพลินหรือลำกลอน
แสนออนซอนไออดีตยังติดตรึง
มาบัดนี้เปลี่ยนไปหนอโอ้หมอลำ
ธุระกิจครอบงำเงินเป็นที่พึ่ง
เป็นลำซิ่งไปหมดสลดรำพึง
ความซาบซึ้งตรึงตรามาหายไป
ข่าวหมอลำเปิดวิกลำขอข้าว
เป็นเรื่องราวแร้นแค้นแสนหวั่นไหว
ทุนมีน้อยเพื่อปากท้องต้องจำใจ
ให้อยู่ได้เพื่อลูกน้องต้องร้องลำ
หรืออนาคตหมอลำจำสิ้นสูญ
สุดอาดูรคิดในใจให้กลืนกล้ำ
ศิลปะหลากรสเคยจดจำ
มาเพลี่ยงพล้ำไร้รสหมดกลิ่นไอ..ฯ
1 สิงหาคม 2548 10:19 น.
มนต์กวี
กลอนลุงแก้วกับภาพหลังครั้งอดีต
อ่านแล้วคิดติดตามงดงามหนอ
เจ้าพระยาครั้งก่อนเคยลอยคอ
แสงจันทร์ทอทบทาบภาพรำพึง
ไออดีตอบอวนชวนให้ฝัน
นวลแสงจันทร์ส่องใจให้คิดถึง
แม้นวันคืนล่วงลายังตราตรึง
หวนคะนึงเจ้าพระยาครารำลึก
แสงจันทร์เพ็ญเด่นงามยามคืนค่ำ
สายน้ำฉ่ำพรมพร่ำในความรู้สึก
ปล่อยกระทงส่งใจให้หวนนึก
ซ่อนสะอึกเก็บกลั้นวันเวลา
สุนทราภรณ์เพลงแผ่วแว่วดังอยู่
เสียงคุ้นหูคล้ายมนต์เสน่ห์หา
สองฟากฝั่งเรือลอยลำจำคุ้นตา
แม้ผ่านมาหลายปี.....มิมีลืม
แด่....ผู้ชายที่ชื่อแก้วประเสริฐ
31 กรกฎาคม 2548 22:30 น.
มนต์กวี
ขึ้นรถไฟจากบางเขนเบนบ่ายหน้า
ตามรางมามุ่งสู่ประตูอิสาน
เก็บเรื่องราวบนรถไฟได้พบพาน
ผ่านกลอนกานท์ร้อยรสบทกวี
ตีตั๋วมาชั้นสามเมื่อยามเช้า
ไม่ทานข้าวแค่กาแฟก็สุขี
ได้ที่นั่งข้างหน้าต่างวิวสวยดี
แต่เสียทีติดห้องน้ำต้องทำใจ
เพื่อนมาส่งลงไปแทบไม่ทัน
รถเคลื่อนพลันตรงเวลาช้ามิได้
ช่วยยกของกล่องซีดีอย่างเร็วไว
ขอบคุ๊ณหลายเพื่อนสถิตย์มิตรแสนดี
บนรถไฟมากมายหลายชีวิต
คนนั่งติดคือคนแก่แกไม่หนี
ขึ้นผิดคันผิดโบกี้ที่ตั๋วมี
ด้วยหวังดีช่วยแนะนำจำลุกไป
พอสักพักมีแม่ค้ามาส่งเสียง
ถ้อยสำเนียงเพราะพริ้งขายปิ้งไก่
พร้อมข้าวเหนียวแจ่วบองของถูกใจ
อดไม่ได้กลิ่นปลาร้าช่างตราตรึง
รถคล้อยเคลื่อนพาคนคืนกลับบ้าน
เหนื่อยจากงานหยุดพักสักคราหนึ่ง
หลายคนไปใช้สิทธิคิดคำนึง
หน้าที่จึงไปกันหนอ....เลือกอบต.
31 กรกฎาคม 2548 20:59 น.
มนต์กวี
คำ บ า ง คำ กั บ บ า ง ค น ท น ไ ม่ ไ ด้
คำ บ า ง คำ กั บ ห ล า ย ค น พ อ ท น ไ ห ว
คำ บ า ง คำ กั บ บ า ง ค น ก็ จ น ใ จ
คำ บ า ง คำ ก ลั บ ถู ก ใ จ ใ ค ร ห ล า ย ค น
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟมนต์กวี
หน้าส่วนตัว
1788
