5 มกราคม 2549 11:34 น.
มนต์กวี
คือรัก.................................
รักนั้นหรือคือแบ่งปันคือการให้
รักนั้นหรือคืออุ่นไอตามใจฝัน
รักนั้นหรือคือการมีกันและกัน
รักคงมั่นมั่นคง......ตรงที่ใจ
ไออุ่น.................................
ได้ไออุ่นจากคุณในคืนหนาว
ใต้ฟ้าพราวมีคุณเป็นผ้าห่ม
นอนเคียงข้างอ้อนออดกอดกันกลม
น้ำค้างพรมท่ามคืนหนาวเรามีกัน
ฝากใจใส่กระเป๋า...............
พี่อยากฝากหัวใจใส่กระเป๋า
คล้องไหล่เจ้าคนดีจะได้ไหม
ยามเดินทางมีกระเป๋าติดตัวไป
พร้อมหัวใจของคนเหงาเฝ้าติดตาม
ดาวบ้านนา........................
ทิ้งท้องทุ่งเข้ากรุงมุ่งเป็นดาว
สุกสกาวส่องสว่างกลางเมืองหลวง
ณ.วันหนึ่งกลับเถิดหนอข้าวรอรวง
มาโชติช่วงสร้างสวรรค์ดาวบ้านนา
นกจร............................
เจ้านกน้อยบินจรอ้อนตะวัน
ออกตามฝันที่หวังตั้งใจไว้
ถึงลำบากยากหนอมิท้อใจ
บินฝ่าไปถึงฝั่งฝัน...สักวันเอย
ลมหนาวกับผ้าห่ม.............
ค่ำคืนนี้ลมหนาวมาทายทัก
เหมือนทอถักท้วงติงสิ่งขาดหาย
ยะเยือกเย็นเหยียบย่ำซ้ำเติมยาย
แต่ปีกลายยังรอถ้า........ผ้าห่มคลุม
เหตุและผล...............
ความขัดแย้งก่อเกิดวิวัฒนา
ความศรัทธาก่อเกิดความเชื่อมั่น
ความรักสานถักทอก่อสัมพันธ์
ความมุ่งมั่นเหมือนเข้าลู่สู่เส้นชัย
ต้มยำกุ้ง...............
ต้ำยำกุ้งวันนี้มิมีเจ้า
อ้ายนั่งเหงากินคนเดียวไม่สุขสันต์
คลายคิดถึงพึ่งเหล้าขาวใต้เงาจันทร์
เพ้อรำพันในคืนเหงา....เฝ้ารอนาง
น้ำรังแก..............................
น้ำจากป่าไหลท้นมาท่วมเมือง
ถิ่นรุ่งเรืองลับล่มจมกระแส
สายน้ำเชี่ยวเชือดเฉือนเหมือนไม่แคร์
น้ำรังแกเพราะมนุษย์ผู้ฉุดธรรม(ชาติ)
เงามืด..........
เมื่อเงามืดแผ่คลุมเข้าหุ้มจิต
วิปริตใจคนบนด้ามขวาน
แม้พระสงฆ์มันยังฆ่าพวกซาตาน
ไทยแหลกรานฤาจะสิ้นแผ่นดินธรรม
4 มกราคม 2549 11:39 น.
มนต์กวี
เขียวขาวเด่นลานตามารวมร้อย
ยางชุมน้อยพิทยาคมที่บ่มฝัน
สร้างพวกเราเกิดก่อเพาะเมล็ดพันธุ์
สู่ความฝันเจิดจรัสด้วยศรัทธา
ความเป็นพี่เป็นน้องเป็นผองเพื่อน
ไม่ลืมเลือนครั้งก่อนอยากย้อนหา
โรงเรียนเก่าเหมือนบ้านเกิดได้โตมา
แหล่งวิชาหล่อหลอมเราให้ทนทาน
จากครูใหญ่อุดมศักดิ์ พิณทอง
ผู้ปกครองคนแรกท่านบริหาร
ถึงผอ.สถิตย์ ชนะชัย คนสู้งาน
เพื่อถักสานศิษย์ก้าวหน้าพร้อมฝ่าฟัน
ยางชุมน้อยร้อยรวมเราน้องพี่
สามัคคีเติมใจไม่แปรผัน
จากวันนั้นถึงวันนี้และทุกวัน
ยังผูกพันธ์ชาวเขียวขาว.เรารักกัน
27 ธันวาคม 2548 13:42 น.
มนต์กวี
กับผู้ชายร้าวรอนซ่อนความเหงา
เก็บความเศร้าบ่มข้างในใครเล่าเห็น
มีความรักกับเขาบ้างช่างยากเย็น
สุดลำเค็ญเหมือนมีกรรมมากั้นกลาง
รักเราสองผูกพันธ์ร่วมทุกข์สุข
เคยสนุกเพลิดเพลินพลันเหินห่าง
ใจของพี่ยังมีเจ้าไม่จืดจาง
สุดปลายทางใจดวงนี้มีเพียงเธอ
ผิดไปบ้างบางทีพี่ขอโทษ
เจ้าอย่าโกรธเลยหนาคราพลาดเผลอ
คิดถึงวันเคยอ้อนตอนแรกเจอ
ขอเสนอรักกันต่อทอสายใย
เขียนรูปเจ้าจากใจใส่กระดาษ
บรรจงวาดปลายพู่กันด้วยหวั่นไหว
ภาพโปรยยิ้มส่วนคนวาดแทบขาดใจ
หนึ่งฤทัยใจคนเหงา.ยังเฝ้ารอ
8 พฤศจิกายน 2548 17:11 น.
มนต์กวี
มีเรื่องจริงไม่ผ่านจอขอเล่าขาน
หนุ่มพิการกับชีวิตลิขิตฝัน
ชื่อบุญมีผู้หาญกล้าฝ่าตะวัน
เพื่อมีวันสมหวังตั้งตารอ
มิงอนง้อผู้ใดให้ช่วยเหลือ
ข้าวกับเกลือกินกันตายไม่ร้องขอ
พิการขายังเหลือแขนแค่นี้พอ
เพียรถักทอวาดฝันสู่วันจริง
ยี่สิบเจ็ดผ่านฝนทนสู้หนาว
ผ่านเรื่องราวเสียดแทงเจ้าแกร่งยิ่ง
ฝึกอาชีพพอเลี้ยงชีพไว้พึ่งพิง
ไม่ประวิงหวั่นหวาดสู้ขาดใจ
เป็นช่างซ่อมมอเตอร์ไซค์ในหมู่บ้าน
แถมช่วยงานชุมชนเอาใจใส่
เป็นหมอนวดคลายปวดคนทั่วไป
กระฉ่อนไกลเขาร่ำลือฝีมือดี
หนุ่มบุญมีพิการกายหัวใจแกร่ง
เมื่อมีแรงยังดิ้นไปไม่หน่ายหนี
เราผู้ครบสามสิบสองอย่ารอรี
ถึงวันนี้อย่าปล่อยให้..ใจพิการ
2 พฤศจิกายน 2548 20:24 น.
มนต์กวี
เหมือนมีเส้นบางบางมากางกั้น
ให้คุณนั้นห่างผมราวงมฝัน
เคยลำบากถากถางมาด้วยกัน
จะทิ้งมันหรืออย่างไรโปรดใคร่ครวญ
ผมรักคุณเสมอมิเหินห่าง
ออกนอกทางไปบ้างยังกลับหวน
คุณอย่าพึ่งด่วนจบคิดทบทวน
ขอเชิญชวนรักกันต่อทอสายใย
เพราะคุณคือนางเอกเสป็คผม
เอวกิ่วกลมสมส่วนชวนหวั่นไหว
เป็นดอกรักปักขั้วของหัวใจ
เติมอุ่นไอยามเหงายามเศร้าตรม
เมื่อผิดพลาดก็มาง้อมาขอโทษ
คุณอย่าโกรธเลยหนาอย่าทับถม
ดีกันเถิดนะจ๊ะแม่ตาคม
ต่อนี้ผมขอสัญญาว่าไม่.....ทำ
Calendar
Lovers
4 คน เลิฟมนต์กวี
หน้าส่วนตัว
1040
