4 สิงหาคม 2553 10:22 น.
มณีจันทร์
คนที่เจ็บสุดท้ายกลายเป็นฉัน
รู้ค่าเธอในวันที่มันสาย
ไม่เคยคิดซักวันมันกลับกลาย
เธอเลือนหายลาลับไปกับใจ
สายเกินห้าม..เอ่ยคำ ..ย้ำขอโทษ
ขอได้โปรด..อยากรู้เธออยู่ไหน
อยากเพียงบอกว่าฉันนั้นเสียใจ
สายเกินไปไขว่คว้าเธอมาคืน
เธออยู่ไหนกันหนาเวลานี้
ทุกนาทีใจฉันมันขมขื่น
ยังรอคอยเธอนั้นทุกวันคืน
แม้กล้ำกลืนโง่เขลาก็เฝ้าทน
เขาซ่อนเธอเอาไว้ที่ใดหนอ
น้ำตาคลอทุกครั้งยังเอ่อล้น
ภาพวันเก่าสองเราเฝ้าเวียนวน
ใจทุกทนทุกครั้งก็ยังรอ..
อะไรที่..เป็นไปขอให้รู้
ฉันรออยู่หัวใจไม่เคยท้อ
แม้จะนานเพียงใดใจเฝ้ารอ
คอยสานต่อทอถัก..รัก..ที่เดิม ...