22 กันยายน 2552 16:09 น.
มณีจันทร์
ด้วยความคิดถึงเธอถึงเพ้อหา
ไม่คืนมาน้ำตาพร่าหลั่งไหล
ด้วยคิดถึงใบหน้าคราห่างไกล
เกินหัวใจไขว่คว้าเธอมาคืน
ภาพเธอนั้นกลับมาคราใจคิด
มันฝังติดตรึงตราเกินกว่าฝืน
ไม่อาจยื้อความรักจักกล้ำกลืน
รักไม่คืนย้อนวันผันผ่านไป
ภาพเธอมาลากันเมื่อวันก่อน
มานึกย้อนครวญคิดจิตสงสัย
เธอมาลาเพียงแต่แค่น้อยใจ
หรือจะไปจากฉันนั้นจริง จริง
ฉันคงพลาดพลั้งไปเพราะไม่คิด
แม้สักนิดฉุดรั้งยังหยุดนิ่ง
ปล่อยเธอลาจากไปไม่ประวิง
คนถูกทิ้งเป็นฉันวันผ่านไป
ด้วยความคิดถึงเธอถึงเพ้อหา
เดือนดาราบอกเธอหน่อยได้ไหม
ขอเธอนั้นช่วยโปรดให้อภัย
ขอเริ่มใหม่(จะ)ไม่ทำ...เหมือนอย่างเดิม....
8 กันยายน 2552 21:22 น.
มณีจันทร์
จันทร์คืนแรมสาดแสงแรงอ่อนล้า
บนปลายฟ้าราตรีที่อ่อนไหว
เพียงครึ่งดวงแหว่งเว้าเศร้าทรวงใน
ประหนึ่งเฝ้ารอใจใครซักคน
จันทร์คืนแรมวับแวมแซมเพียงครึ่ง
คงเหมือนหนึ่งใจฉันวันสับสน
คอยรักเดิมเติมใจในวังวน
วันผ่านพ้นห่างไกลใจคนรอ
จันทร์เอ๋ยจันทร์ลอยล่องบนท้องฟ้า
มีน้ำตาหลั่งไหลบ้างไหมหนอ
ความรักห่างมองฟ้าน้ำตาคลอ
กลัวใจท้อก่อนวันจันทร์เต็มดวง
คงมีวันที่จันทร์นั้นเต็มใบ
ทำหัวใจเจ็บช้ำซ้ำหนักหน่วง
หรือความรักหลอกเล่นเช่นภาพลวง
ใจเต็มดวงครานี้ไม่มีวัน
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้าคอยลอยเด่นฟ้า
วันเวลาห่างไกลเกินใฝ่ฝัน
จันทร์เต็มดวงเนิ่นนานผ่านคืนวัน
แต่ใจฉันไม่เคยเลยเต็มดวง