4 เมษายน 2552 23:27 น.
มณีจันทร์
จากมานานบ้านไกลใจคิดถึง
ห้วงคำนึงไออุ่นกรุ่นท้องทุ่ง
อยากแนบซบไอดินกลิ่นจรุง
ยังหอมฟุ้งตรึงจิตคิดคะนึง
อัสดงคล้อยต่ำย่ำราตรี
เธอคนดีรู้ใหมใจคิดถึง
คืนหนาวเหน็บปวดร้าวเฝ้ารำพึง
แสนคำนึงบ้านนาคราจากไกล
ผ่านร้อนหนาวกี่คราวราวร้อนรุ่ม
มรสุมขวางหน้าหาหวั่นไหว
มีแรงสู้ด้วยฝันกำลังใจ
เพื่อกับไปถมทุกข์เป็นสุขแทน
ไม่จำเป็นหรอกหนาสัญญามั่น
แม้คืนวันหมุนเวียนไม่เปลี่ยนแผน
สิ่งอื่นใดบ้านน้อยด้อยขาดแคลน
จะทดแทนคืนแคว้นแดนบ้านนา
1 เมษายน 2552 22:56 น.
มณีจันทร์
ทุกสิ่งมิจริงแท้และแน่นอน
มีสั่นคลอนอ่อนแอและอ่อนไหว
มีหนักแน่นลึกลับจับหัวใจ
มีปกปิดเอาไว้ในความจริง
มีเก็บงำซ่อนเร้นเช่นความหมาย
เรื่องมากมายคลายปมบ่มทุกสิ่ง
เมื่อได้รู้กับใจไม่ประวิง
จึงหยุดนิ่งคิดทวนสิ่งป่วนใจ
บทกวีมิในใช่ในทุกสิ่ง
แต่แท้จริงจรรโลงโลกสดใส
เมื่อไม่ผิดไม่คิดจะจากไป
จึงตั้งใจกลับมาหาตัวตน
มิตรภาพในนี้มีมากเหลือ
ทุกใจเกื้อหนุนไว้ไม่สับสน
ในวันนี้กลับมาเป็นอีกคน
ขอหมู่ชนรับไว้ในอ้อมใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
1437
