18 มีนาคม 2552 21:15 น.
มณีจันทร์
ตะวันส่องแสงพรายฉายพร่างฟ้า
ทาบทิวทาท้องทุ่งปรุงกลิ่นหอม
ดอกหญ้าพราววาบวับจับดมดอม
เปรียบดังพร้อมล้อมมณีมีหมู่ดาว
อยู่แห่งไหนไกลแสนแดนแผ่นดิน
คิดถึงถิ่นจากมาคราเหน็บหนาว
ดอกหญ้างามหรือกร่อนร่อนร่วงกราว
ร้อนแดดผ่าวแผ่วพานถิ่นบ้านนา
ทุ่มกายใจให้แกร่งด้วยแรงสู้
แต่เหมือนดูยิ่งห่างลางเลือนหนา
ทุ่งนาร้างทางไกลใจจากมา
มีศรัทธาฝ่าพ้นบนหนทาง
ตะวันส่องทาบลงตรงทางใหม่
ร่วมจิตใจฝ่าไปไร้ขัดขวาง
หัวใจมั่นเฉกแสงแห่งรุ่งราง
ร่วมแรงสร้างทางฝันวันอำไพ
5 มีนาคม 2552 19:50 น.
มณีจันทร์
โอ้ความรักความใคร่ไม่น่าเลย
ดุจเปรียบเปรยกากีมีใจสอง
ไม่อยากทิ้งลาจากพรากคู่ครอง
ไม่อยากให้ใครต้องคับข้องใจ
โอ้เวรกรรมจริงหนอพอได้คิด
เหมือนวกติดวังวนจนเวียนไหล
เหมือนโมราครานี้ที่เล่นไฟ
ทั้งร้อนใจร้อนตัวเพราะมัวเมา
เหมือนกากีนวลน้องมีสองใจ
แล้วหนีไปกับครุฑสุดขุนเขา
สู่วิมานปุยเมฆเฉกสีเทา
อยากบอกเจ้าอย่าเป็นเช่นนั้นเลย
มีดาบอยู่สองเล่มให้เธอเลือก
เจ้าไสเสือกฆ่าผัวมัวอกเอ๋ย
อุทาหรณ์สอนใจใช้เปรียบเปรย
อย่าริเลยลองเป็นเช่นโมรา
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
.... 
1318
