23 กรกฎาคม 2550 14:55 น.
มณีจันทร์
เมื่อพ่อเดินลับไปกับหญิงคนอื่น
ฉันเห็นแม่นอนสะอื้นขมขื่นใจ
ได้แต่กอดปลอบแม่ว่าไม่เป็นไร
แต่ดันร้องไห้หยุดไม่ได้เหมือนกัน
คิดถึงพ่อก็ที่หนึ่ง สงสารแม่ก็อีกใจ
ได้แต่กอดแม่แล้วก็พากันร้องไห้
เพราะยังทำใจไม่ได้เช่นเดียวกัน
ก็ได้แต่บอกว่าเราต้องมาเริ่มกันใหม่
นับหนึ่งเข้าไว้กับวันที่จะผ่านไปข้างหน้า
เรามาสู้ด้วยกันนะให้มันยิบตา
แม้ไม่มีบิดามา ร่วมฝ่าฟัน
สองแรงนี้จะสู้กันไม่มีถอย
อย่างน้อยขอให้กำลังใจซึ่งกัน
ลูกคนนี้จะไม่ทิ้งแม่เลยซักวัน
จะดูแลและรักแม่นั้น..........
ตราบเท่าที่ตัวของฉันยังหายใจ.....
21 กรกฎาคม 2550 10:24 น.
มณีจันทร์
ด้วยตัวจันทร์ มีเพื่อนรัก ที่ปักจิต
สนิทชิด พันผูก กว่าคนไหน
สนิทแนบ รักกันมา แต่เยาว์วัย
มีเหตุให้ หักร้าง หมางเมินกัน
ด้วยเมื่อมี หนึ่งชาย มาขวางกั้น
ความสัมพันธ์ เริ่มเลือน จืดจางหาย
เมื่อหนึ่งชาย รักหนึ่งหญิง ด้วยจริงใจ
อีกหนึ่งหญิง ไม่พอใจ ในสัมพันธ์
เมื่อหนึ่งหญิง เอ่ยปาก ขอชายนั้น
อ้างสารพัน ว่ารักเขา ขนาดไหน
ด้วยรักเพื่อน จึงต้องยก ให้เค้าไป
ทั้งที่ใจ นั้นเจ็บปวด และร้าวราน
ต้องไปบอก ปฏิเสธ ชายผู้นั้น
ว่าสัมพันธ์ หาใช่รัก ที่คิดไว้
ชายซึมเศร้า อกหัก จึงเงียบไป
จึงได้ให้ อีกหนึ่งหญิง ช่วยดามใจ
เมื่อทุกอย่าง ลงตัว ฉันจึงเจ็บ
ได้แต่เก็บ ความรู้สึก นั้นเอาไว้
สบตาเขา ต้องหักห้าม เจ้าดวงใจ
ยิ้มกลับไป อย่างเยื่อใย นั้นไม่มี
**แล้วรักที่ เขาหวัง ตั้งใจไป
ไปด้วยกัน ไม่ได้ ดังใจหวัง
รักเขาจบ เขาก็เจ็บ ตาม ตามกัน
แต่ตัวฉัน เจ็บกว่าเขา อีกเท่าตัว
อืม.....สุดท้ายก็เจ็บกันหมด.....
19 กรกฎาคม 2550 16:40 น.
มณีจันทร์
มณีจันทร์ มีเรื่อง จะมาเล่า
เมื่อครั้งเยาว์ ยังอยู่แค่ ประถมสอง
มีเด็กชาย มาแอบรัก และหมายปอง
ด้วยตัวน้อง มณีจันทร์ น่าเอ็นดู
มีดอกไม้ มาฝากจันทร์ ไม่ว่างเว้น
ทุกเช้า เย็น มีขนม นมเนยถึง
ทุกวันนี้ มณีจันทร์ ยังคำนึง
ถึงเด็กชาย ที่เคยรัก เมื่อยังเยาว์
ปัจจุบัน จันทร์แทบช็อค เมื่อเจอเค้า
สวยกว่าเรา สาวกว่าเรา หลายเท่านัก
สูงชะลูด หุ่นอวบอัน ไม่ใช่เบา
โอ้ตัวเรา เค้าเป็นตุ๊ด แห้วไปเลย
******มันเป็นเรื่องจริงที่ขำไม่ออกเลยคะ*******
18 กรกฎาคม 2550 07:55 น.
มณีจันทร์
คำว่ารัก ที่เธอเขียน ลงกลางใจ
ผ่านนานไป ไม่เคยลบ จากใจฉัน
มันนั้นกลับ ยิ่งแจ่มชัด ขึ้นทุกวัน
ไม่แปรผัน รักแต่เธอ เพียงผู้เดียว
แต่เธอนั้น มิได้มั่น ในหนึ่งรัก
ผูกสมัคร รักใครอื่น นอกจากฉัน
ผลสุดท้าย เราจึงต้อง จากลากัน
ทิ้งให้ฉัน นั้นปวดร้าว และเศร้าใจ
อยากจะคิด ว่ารักนี้ ที่เธอลืม
ก็แค่ยืม เธอมาใช้ ก็เท่านั้น
คำว่ารัก ที่ฝากไว้ เมื่อนานวัน
แค่ยืมมัน เอามาใช้ เพียงชั่วคราว
คำว่ารัก ที่เธอเขียน ทิ้งเอาไว้
มันต้องใช้ อะไรลบ จึงจะหาย
ใช้น้ำตา ที่หลั่งมา ตั้งมากมาย
ลบให้ตาย ก็ไม่หมด ไปจากใจ
16 กรกฎาคม 2550 22:09 น.
มณีจันทร์
เพื่อนเอ๋ย จงหลับให้สบายนะ
ฉันนั้นจะ ดูแล พ่อแม่ให้
เพื่อนจากไปแล้ว อย่าห่วงใย
ขอให้เกิดใหม่ ได้เจอคนดี
คงต้องย้อนเรื่องกันซักหน่อย
อย่างน้อย น้อย เพื่อเพื่อนคนนี้
คนที่จากฉันไปอย่างไม่ดี
แม้ซักนาทีเพื่อนคนนี้จะไม่ลืม
เพื่อนมีปัญหาบ่อย บ่อย
ฉันมีหน้าที่ ให้ คำปรึกษา
เพื่อนก็โทรช่างไม่รู้เวลา
ตีสี่ตีห้าเพื่อนก็โทร
ทุกครั้งเพื่อนจะร่ำไห้
ถึงผู้ชายใจร้ายคนนั้น
คนที่เธอมีความสัมพันธ์
แต่เขาคนนั้นกลับหลายใจ
เพื่อนคนนี้รับฟังได้ทุกเรื่อง
แต่ไม่รู้คืนนี้ทำไมไม่ไหว
ไม่รู้ผีห่าอะไรมาดลใจ
ทำให้ไม่ได้รับโทรศัพท์เธอ
ตอนเช้าฉันได้รับข่าวร้าย
เพื่อนมาจากฉันไปแบบนี้
เธอตัดสินใจสิ้นชีวี
ทิ้งเพื่อนคนนี้ให้ปวดใจ
ไปรับศพเพื่อนทั้งน้ำตา
ที่ไหลหลั่งลงมาเป็นสาย
เจ็บปวดหัวใจแทบวางวาย
เมื่อเพื่อนมาตายจากกัน
ฉันแต่งหน้าให้เพื่อน
ทั้งใจสะเทือนมือสั่นไหว
อยากขอโทษเพื่อนจับใจ
แต่เพื่อนฉันไม่ได้ยิน
หากวันนี้มีโอกาสได้บอก
สิ่งที่มันออกมาจากใจฉัน
จะขอโทษเพื่อนซักร้อยพัน
อยากขอให้เพื่อนนั้นให้อภัย
****มันเป็นเรื่องจริงในชีวิตจันทร์ในครั้งหนึ่งคะ***
นานมาแล้วแต่เหมือนเพิ่งเกิดขึ้นเลย**
พิมพ์เสร็จไม่กล้าอ่านเลยเพราะตอนตรวจทาน
จันทร์ร้องไห้ไม่ยอมหยุดเลยคะ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
957
