15 กรกฎาคม 2550 23:18 น.
มณีจันทร์
...................................พี่ชายฝากจันทร์
ฝากจันทร์กับดาว
ที่พร่าวอยู่บนนภา
ไปบอกครอบครัวหน่อยนะ
คิดถึงทุกครา ที่แหงนมองจันทร์
จันทร์ฝากพี่ชาย.....................................
เมื่อจันทร์ได้ฟัง
ทุกคำที่พรั่งพรูมา
สงสารตัวเขาหนักหนา
ต้องจากบ้านมาเพื่อหางานทำ
...................................พี่ชายฝากจันทร์
ฝากความคิดถึง
ส่งไปกับแสงนวลจันทร์
ถึงใครคนหนึ่งคนนั้น
ที่รักผูกพันธ์ นั้นยิ่งสิ่งใด
จันทร์ฝากพี่ชาย.....................................
เมื่อจันทร์ฟังไป
น้ำตาก็ไหลรินร่วง
พี่จากพุ่มพวง
มาด้วยจิตใจห่วงหา
...................................พี่ชายฝากจันทร์
อยากอ้วนวอนจันทร์
ช่วยดลจิตใจเขาหน่อย
ให้เขาคนนั้นเฝ้าคอย
หัวใจดวงน้อยจะหวลกลับคืน
จากมานานวัน
จะคิดถึงกันหรือเปล่า
ฝากจันทร์ช่วยส่งข่าว
ถึงเรื่องราวให้เขาได้ฟัง
จันทร์ฝากพี่ชาย.....................................
จันทร์จะส่งข่าว
ถึงเรื่องราวให้เขาได้ยิน
ว่าพี่คนนี้พลัดถิ่น
คิดถึงยุพินที่อยู่แสนไกล
จะบอกพ่อแม่
ว่าพี่รักเค้าสุดหัวใจ
และบอกพี่น้องโดยไว
ว่าพี่ชายจะกลับมาเยือน..
จันทร์ฝากพี่ชาย(อันนี้จันทร์แถมให้พี่ชาย)..
พี่คงไม่รู้
ทุกวันที่เหม่อมองฟ้า
จันทร์รักพี่ปักอุรา
รักแต่พี่ยาที่แหงนมองจันทร์...
จบซะเศร้าเลย........ฝากถึงคนที่อธิฐานขอจันทร์นะคะ
บางทีจันทร์ก็อินไปกับเค้าด้วยคะ
14 กรกฎาคม 2550 23:57 น.
มณีจันทร์
คืนนี้จันทร์แจ่มฟ้า ยามค่ำ
แสงสาดส่องดื่มด่ำ เคลิบเคลิ้ม
กระทบส่องลำนำ สั่นไหว
ใจส่งถึงคนไกล ได้รับ ใหมหนอ
คืนมืดมิดบ่มี แสงจันทร์ ส่องฟ้า
แม้เหล่าดวงดารา สิ้นแสง
ใจที่ส่งไปลับลา หายห่าง
ตัวพี่นี้ห่างร้าง ใจร้าย ลืมเลือน
หุหุ จันทร์อยากแต่งแบบนี้บ้างคะ
ฝากให้คนที่มีแฟนอยู่ไกลห่างนะคะ
13 กรกฎาคม 2550 21:33 น.
มณีจันทร์
มีหญิงสาว นางหนึ่ง มานั่งเศร้า
เล่าเรื่องราว ที่ปวดร้าว แต่หนหลัง
เจ็บกับรัก ที่มารุม สุมประดัง
ความรักพัง พกความเจ็บ เก็บกับมา
เธอนั่งเล่า พร้อมร่างกาย ที่เทาสั่น
ว่ารักมัน สุดจะขม สุดข่มไหว
เจ็บมามาก ช้ำมามาก จนอยากตาย
เธอพูดไป พร้อมควักไส้ มาให้ดู
ถึงตอนนี้ ไม่ต้องพูด กันให้ยาก
โดนมามาก จนช่ำชอง เรื่องผีผี
ตั้งสติ หยิกที่แขน ให้ หนึ่งที
เจ็บเหลือที่ ไม่ใช่ฝัน มันเรื่องจริง
แล้วสติ มันก็สั่ง ให้ฉันหนี
ทำไงดี ขามันก้าว ออกไม่ไหว
แล้วก็นึก ขึ้นมาได้ ในทันใด
ถอดหัวไป แล้วลอยลับ กับแสงจันทร์
12 กรกฎาคม 2550 21:20 น.
มณีจันทร์
ดวงตะวัน ลาลับ ณ ขอบฟ้า
ดวงจันทรา ยิ้มร่า มาให้เห็น
ต้องสลับ กันไปมา ทุกเช้าเย็น
คงจะเป็น เพราะกรรม ที่ทำมา
ทำให้ฉัน และเธอ ดังเส้นขนาน
ไม่พบพาน สวนทาง กันอย่างนี้
เธอจะมา ฉันจะไป ไกลทุกที
อยากจะมี ซักวัน ฉันใกล้เธอ
หรือจะเป็น เพราะว่าจันทร์ นั้นต้อยต่ำ
แถมตัวดำ ไร้ราคา และราศรี
หรือเพราะว่า หน้าตา จันทร์ไม่ดี
หรือเพราะมี กระต่าย ในดวงจันทร์
จันทร์ไม่รอ และแหละ ดวงอาทิตย์
จันทร์มีกิ๊ก มากมาย ดาษดื่นฟ้า
นั้นก็คือ แสงแห่ง ดวงดารา
ที่เต็มฟ้า กิ๊กของจันทร์ ทั้งนั้นเลย..
11 กรกฎาคม 2550 21:37 น.
มณีจันทร์
ตอนเด็ก เด็ก เคยเฝ้าถาม พ่อและแม่
ว่ารักแท้ ที่แน่วแน่ อยู่ทีไหน
พ่อแม่ยิ้ม ลูบหัว บอกไม่ไกล
พ่อแม่ไซร้ คือรักแท้ ที่แน่นอน
เมื่อยังเล็ก ยิ้มรับ กับแม่พ่อ
จะไม่ขอ รักแท้ จากที่ไหน
จะขอรัก พ่อและแม่ ตลอดไป
ทั้งดวงใจ ให้พ่อแม่ แค่สองคน
วันคืนเปลี่ยน เวียนไป ถึงวัยสาว
ร้อยเรื่องราว ของความรัก ที่ใฝ่หา
กับผู้ชาย น้อยใหญ่ ที่ผ่านมา
ทุกคนลา ทิ้งให้ช้ำ ระกำทรวง
มาบัดนี้ รู้ซึ้ง ถึงเรื่องรัก
ได้ประจักษ์ รักแท้ อยู่ที่ไหน
คือรักที่ เฝ้าถาม เมื่อเยาว์วัย
หาใช่ใคร ถ้าไม่ใช่ พ่อแม่เรา
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
1209
