21 มิถุนายน 2550 16:40 น.
มณีจันทร์
ถึงมีใครมากมายใจยังคิด
ให้หงุดหงิดวุ่นวายใจยังฝัน
ถึงเธอ เธอ คนนั้นทุกคืนวัน
คนที่ฉันเสียน้ำตาซะมากมาย
วันที่เธอจากไปใจคิดถึง
หวลคำนึงถึงวันวานแห่งความหลัง
จากไปแล้ว อยากสั่งใจให้ลืมจัง
อยากจะสั่งหัวใจนี้ไม่มีเธอ
ทำไม่ได้หัวใจฉันมันแพ้
คนแย่ แย่อย่างฉันในวันนี้
อยากจะลุก อยากจะสู้ ดูสักที
ก็แค่อยากมี คนที่ดี ช่วยดามใจ
20 มิถุนายน 2550 16:42 น.
มณีจันทร์
โอ้ชีวิต ตัวเราเ ศร้าเหลือเกิน
จะลุกเดิน ยืนนั่ง ยังไม่ไหว
เป็นริสซี่ ดังยังกิน พริกเข้าไป
เจ็บแทบตาย น้ำตาร่วง แสบดวงเอย
*** ดวงในที่นี้หมายถึง ริดสีดวง***
***ริสซี่ในที่นี้ก้อหมายถึง ริดสีดวงเช่นกัน***
ใครเป็นยกมือขึ้น
19 มิถุนายน 2550 16:37 น.
มณีจันทร์
ปลานิลเอ๋ย แหวกว่ายในสายธาร
มาสู่จาน ฉันเถิดหนา เจ้าปลาเอ๋ย
จะฉู่ฉี แกงส้ม ต้มยำเอย
โอ้อกเอ๋ย ตืนจากฝัน (กลางวัน)เอย
18 มิถุนายน 2550 14:38 น.
มณีจันทร์
ไม่ว่าจะผ่านไปนานซักเท่าไหร่ ...
ยังทำใจ ลืมเค้าไม่ได้อยู่ดี ...
ความผูกพันที่เราเคยมี ...
มันมากล้น จนเกินไป ...
ถึงมันจะผ่านมานานแล้ว ...
และฉันเองก้อไม่เลือกจะคว้าเธอไว้...
ฉันนี่แหละที่ปล่อยเธอผ่านไป ..
สุดท้ายฉันไม่เหลืออะไรเลย...
ถ้าวันนั้นใจอ่อนซักหน่อย ...
ฉันคงไม่ปล่อยเธอไปเฉยเฉย ...
คงไม่ต้องเก็บความรู้สึกดี ... เหมือนเคย
ที่เราละเลยและล้นออกมาจากใจ ...
เสียไปแล้วเรียกคืนก้อไม่ได้ ...
คงต้องช้ำใจอยู่อย่างนี้ ...
สมหน้ากับความอวดดี ...
ที่คิดว่าไม่มีเธอคงไม่เป็นไร ...
เจ็บมั๊ยล่ะกับทุกวันนี้ ... กับทุกวินาทีที่ผ่านไป...
กับความรู้สึกที่ลืมเค้าไม่ได้ ..
แม้ตราบวันสิ้นใจก้อคงไม่ลืม...