28 มิถุนายน 2550 14:08 น.
มณีจันทร์
ฉันมีแบล็ค เลเบอร์ อยู่ หนึ่งขวด
อยากจะดวด ให้มันเพียบ เรียบไม่หลือ
ติดแต่ว่า ในวันนี้ ไม่มีเธอ...
อยากจะเจอ อยากจะหา เพื่อนมากิน
ติดอีกอย่าง ที่สำคัญเป็นที่สุด
เพื่อนรีบรุด หามาให้ อย่าติดฉิน
คือกับแกล้ม กินกับเหล้า ที่เราชิน
อร่อยลิ้น รีบนำมา จะตั้งวง..
****มีใครว่างบ้างป่าว ขอกับแกล้ม 1 จาน จ้า***
27 มิถุนายน 2550 16:22 น.
มณีจันทร์
สี่โมงครึ่ง ถึงเวลา ต้องกลับบ้าน
เสร็จจากงาน ของวันนี้ พอทีหนอ
เลิกงานแล้ว ตรงกลับบ้าน ไม่รีรอ
ชีวิตหนอ คนมีกรรม ต้องทำงาน...
***แบบว่าต้องรีบกลับนะรถติด***
เจอกันพรุ่งนี้นะจ๊ะ
27 มิถุนายน 2550 10:19 น.
มณีจันทร์
รู้ว่าเพื่อน นั้นแอบรัก มากเพียงไหน
รู้ว่าใช่ รู้ว่าชอบ ขอบคุณนะ
รู้แต่เรา รักเธอได้ แค่เพื่อนจริง (จริง)
เพื่อนเป็นสิ่ง มีค่า กว่าคำใด...
โปรดอย่าเปลี่ยน คำคำนั้น เป็นอย่างอื่น
มันดาษดื่น มากมากนัก กว่าคำไหน
คำว่าเพื่อน มีค่ามาก กว่าคำใด
โปรดอย่าได้ เปลี่ยนแปลงมัน ไปจากเรา
จงสะกด มันเอาไว้ คำว่าเพื่อน
อย่าแชเชือน เพื่อนจ๋า จงจำไว้
จงสะกด คำว่ารัก กลืนลงไป
รักษาไว้ ความเป็นเพื่อน เสมือนเคย...
*** เหมือนใจร้าย เลย แต่ถ้ารักเพื่อนต้องทำอย่างนี้แหละเพื่อมิตรภาพ***
26 มิถุนายน 2550 11:38 น.
มณีจันทร์
แจกันใส หนึ่งใบ ไว้กลางห้อง
หากจะต้อง ปักดอกไม้ ลงในนั้น
อยากจะรู้ ควรจะเป็น ดอกใดกัน
หากห้องนั้น มันอยู่กลาง หว่างดวงใจ
25 มิถุนายน 2550 11:13 น.
มณีจันทร์
ลมพัด สะบัดปลิว หญ้าพริ้วไหว
ทั้งใบไม้ ที่ลู่ลม ปลิวห่มฟ้า
ไม่นานนัก ฝนตั้งเค้า พร่างพรมมา
ทั่วท้องฟ้า พลันลับ ดับมืดไป
น้ำฝนคลั่ง ฟ้ากรีดร้อง ก้องไปทั่ว
เสียงฟ้ารั่ว ฟ้าแลบ แปลบสั่นไหว
พายุพัด ตัดกิ่งไม้ ขาดหายไป
เหลือตอไม้ ยืนอยู่ สู้ลมแรง
ฝนไปแล้ว ฟ้าสว่าง กระจ่างใส
เห็นใบไม้ ฉ่ำน้ำ ดื่มดำฝน
สัตว์น้อยใหญ่ โผล่ออกมา รับแดดลม
โลกสุขสม พลิกแผ่นพื้น พสุธา