11 ตุลาคม 2551 00:36 น.
มณีจันทร์
อยู่ อยู่เธอหายไปไม่เห็นหน้า
ใจแทบบ้า เลยหนอพอไม่เห็น
เคยหยอกเย้าเคล้าคลอทุกเช้าเย็น
เธอหลบเร้นไปไหนใยไม่เจอ
เคยดูแลแคร์กันเมื่อวันก่อน
เคยออดอ้อนห่วงใยใจเสนอ
ไหงลืมกันง่ายนักรักของเธอ
ปล่อยฉันเก้อหลงฝันนั้นผู้เดียว
ช่วยบอกกันซักนิดคิดเหตุผล
ฉันสับสนเธอใยไม่แลเหลียว
ใจตอนนี้มันช้ำดำซีดเซียว
เจ็บจริงเชียวเมื่อไหร่หายเสียที
ความรักทำหัวใจให้เจ็บปวด
มันร้าวรวดเกินกว่าจะหลีกหนี
เจ็บแสนเจ็บปวดใจใครว่าดี
มันก็มีแต่เรื่องเปลืองน้ำตา
25 กันยายน 2551 14:35 น.
มณีจันทร์
จากวันนั้นวันที่เธอเจ็บปวด
มันร้าวรวดเกินทนจนหวาดไหว
มีน้ำตาไหลหล่นล้นท่วมใจ
ทั้งแสนอายเจ็บเหลือเมื่อถูกเมิน
จากวันนั้นวันที่เธอเจ็บหนัก
ถูกคนรักบอกลาพาห่างเหิน
คงทดท้อใจเหน็บเจ็บเหลือเกิน
มันนานเนิ่นความช้ำควรทำใจ
คนอกหักรักร้าวคราวเหนื่อยล้า
หาเวลาพักผ่อนก่อนได้ใหม
มาปะผุชุนซ่อมย้อมเร็วไว
เพื่อพลิกฟื้นหัวใจให้หายดี
คนอกหักพักผ่อนก่อนที่นี่
เชิญคนดีเข้ามาอย่าหายหนี
มาต่อเติมเพิ่มใจกันเสียที
เปลี่ยนชีวีของเราหายเศร้าใจ
ให้คิดไว้ใครทำเราให้เจ็บ
กรรมตามเก็บเขาแน่แท้เชื่อใหม
ทำเราเจ็บมากมายไปเท่าไร
สมควรใช้กรรมเก่าสิบเท่าตัว...
23 กันยายน 2551 14:13 น.
มณีจันทร์
อย่าทำเป็นเห็นใจในตัวฉัน
เชิญเธอนั้นมีสุขไปเถิดหนา
อย่าทำเป็นเสียใจที่ผ่านมา
เพียงวาจาแกล้งทำอย่างจำใจ
เลี่ยงไม่ได้เจอกันมันตรงหน้า
เธอทำตาแวววาวพราวน้ำไหล
ทำออดอ้อนย้อนยอกบอกต้องไป
แสนเสียใจต้องจากวันพรากกัน
อันที่จริงสิ่งทำ ย้ำแกล้งหลอก
คนช้ำชอกจริงแท้แน่คือฉัน
แกล้งเสียใจร่ำไห้ทำไมกัน
ความจริงมันก็รู้อยู่แก่ใจ
เชิญเถิดหนาคนดีให้มีสุข
คนจมทุกข์คนนี้ที่หวั่นไหว
อย่าทำเป็นร่ำร้องก้องไปไย
เมื่อในใจไม่เป็นเช่นกระทำ....
21 กันยายน 2551 17:56 น.
มณีจันทร์
เจ็บแค่นี้ตัวฉันนั้นไม่ตาย
เมื่อหัวใจของเธอไม่แยแส
อยู่ด้วยกันเธอนี้ไม่มีแคร์
จึงไม่แลมองฉันวันจากลา
เมื่อเวลา ผ่านไปไม่ย้อนกลับ
เธอไปลับใจฉันนั้นห่วงหา
วันคืนเก่าเราสุขที่ผ่านมา
มีน้ำตาทุกครั้งยังจดจำ
ต่อไปนี้ เธอไปกับใจเขา
เหลือเพียงเราเศร้าใจใฝ่ถลำ
ต้องกลืนเก็บเจ็บร้าวคราวระกำ
ด้วยใจช้ำรอวันมันลบเลือน
จำเป็นต้องปล่อยไปกับใจเจ็บ
ถึงกลืนเก็บเหน็บร้าวราวถูกเฉือน
มีแต่ตัวหัวใจไม่แชเชือน
เจ็บเพื่อเตือนหัวใจให้ลืมเธอ
หากไม่เจอพบกันมันไม่เกิด
เชิญไปเถิดปล่อยฉันมันพลั้งเผลอ
เจ็บคนเดียวรับกรรมซ้ำละเมอ
เพียงรักเธอถึงช้ำต้องทำใจ
ปล่อยเขาไป ....ปล่อยเขาไป ...ปล่อยเขาไป
คนมีตัวไม่มีหัวใจ....
17 กันยายน 2551 00:01 น.
มณีจันทร์
วันเกิดพี่ที่น้อง รักแสน
สุดหล่อซุปเปอร์แมน อีกครั้ง
อวยพรส่งสุขแทน ด้วยรัก
อธิษฐานจิตตั้ง ช่วยคุ้มพี่ชายฯ
ซุปเปอร์แมนพี่ชายรูปกายหล่อ
แถมรูปทรัพย์ทองห่อพ่อยอดขวัญ
คล้ายวันเกิดหวานใจใคร่กำนัล
ให้ทุกวันเต็มด้วยหมวยอึ๋มมา
จะทายทักสาวใดใครก็เหลียว
จะหยอกเกี้ยวหนุ่มใดให้มาหา
จะเด็กเล็กน้อยใหญ่ได้ทุกครา
ให้พี่ยาสมหวังดั่งใจปอง(ยาแก้ปวด)
ให้พร้อมพรั่งหลังล้นคนเกื้อหนุน
คอยค้ำจุนบุญส่งไม่มีสอง
หวังสิ่งใดจงได้มาครอบครอง
ให้เงินทองท้วมท้นล้นท่วมกาย
อย่าได้มีโรคใดมากรายกล้ำ
เรื่องเจ็บช้ำตำใจให้สลาย
มีแต่สุขเรื่องทุกข์ไม่กล้ำกลาย
จงสบายเริงรื่นและชื่นบาน(มณีจันทร์)
คิดลุ้นโชคได้โชคดั่งโลกสั่ง
คิดถึงลาภลาภคับคั่งนั่งยิ้มหวาน
คิดถึงเงินถึงทองกองตระการ
คิดถึง งานงานเสร็จสำเร็จดี(เด็กดอย ออยครับผม)
�����
ตราบชีวีจากนี้มีแต่สุข
หมดสิ้นทุกข์สิ้นเศร้าเฝ้าหมองศรี
อุปสรรคจักหายคลายราวี
นับแต่นี้ต่อไปไม่เจอะเจอ
มิตร มากมายรายล้อมห้อมหน้าหลัง
ทั้งจริงจังจริงใจให้เสมอ
หนึ่งในนั้นคือฉันนั่นนะเออ
จะเป็นเพื่อนกับเธอทุกเวลา (อาราเล่)
วันนี้เป็นวันดีคล้ายวันเกิด
ถือกำเนิดพี่ชายผู้หล่อหนา
ขอให้พี่มีสุขสมอุรา
จากอนุชาหน้ามลคนลพบุรี(หนึ่ง คาสิโนว่าผู้ช้ำรัก)
ขออำนาจรัตนะนำกุศล
สู้ผจญภัยผองให้ผ่องศรี
ขอพี่ชายของน้องสติ มี
ทุกข์ไกลลี้หนีหายด้วยปัญญา
หวังเงินทองลาภยศประสบสุข
สิ่งสนุกสมใจในเรื่องหา
เจอมิตรดีแท้จริงร่วมสุรา
ครอบครัวพาสดชื่นรื่นภิรมย์(จิตรำพัน)
อันบนนั้นรูปอดีต อันล่างรูปปัจจุบัน เหอๆๆ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
1260
