3 ธันวาคม 2551 00:01 น.
มณีจันทร์
สามธันวาค์อีกครั้ง ป้ารพี
สุขส่งพร้อมมั่งมี ท่วมท้น
รวย โสด หล่อ คนดี มาสู่ ป้าเฮย
นอนอิ่มบุญกองล้น ท่วมห้องทองหนาฯ (ยาแก้ปวด)
Bananaleafเปี่ยมล้น กุลสตรี
งามงดจรดวจี เลิศไซร้
ทวยเทพเหล่าเทวี โปรดช่วย คุ้มครอง
ดลคู่อยู่เคียงใกล้ สู่ห้องวิวาห์ฯ(อาราเล่)
นำพาความสุขล้น ฤดี
กายจิตแลวจี เลิศล้ำ
สติติดตัวมี ไม่ห่าง
ไร้ซึ่งขวากกรายกล้ำ สุขแท้เกินใครฯ(จิตรำพัน)
กายใจสุขท่วมท้น อิ่มบุญ
มั่งคั่งคนเกื้อหนุน ทั่วหล้า
ได้เคียงคู่นพคุณ จริงแน่
ไร้ซึ่งความเหว่ว้า พรั่งพร้อมมิตรภาพ นิรันดร์(มณีจันทร์)
18 พฤศจิกายน 2551 13:06 น.
มณีจันทร์
.ปากฉันบอกออกไปว่าไม่แคร์
หัวใจสิอ่อนแอแย่จริงหนอ
แม้พูดซ้ำย้ำเตือนเหมือนไม่พอ
ใจบ้าบอดวงนี้มิมีฟัง
แม้พูดพร่ำย้ำใจไม่ให้ง้อ
แต่ยังรอขอคืนฟื้นความหลัง
ทั้งทุกข์ท้อพ้อใจไร้กำลัง
แรงจะยังชีพได้แทบไม่มี
ปากอาจแข็งแกร่งนักสุดหักได้
แต่หัวใจอ่อนไหวไร้ศักศรี
เฝ้าแต่ยอมพร้อมใจให้ทุกที
เยื่อใยมีมากไปใจอ่อนแอ
เมื่ออยู่กันมันมีมากปัญหา
คิดจากลาเลิกไปไม่แยแส
ยังคงบอกตอกย้ำซ้ำไม่แคร์
แต่ยังแพ้หัวใจไม่รักดี
อยากจบเรื่องของเราแค่เท่านั้น
จะไม่หันกลับไปใช่อยากหนี
ใจเจ้ากรรมอภัยให้ทุกที
ทำไงดีหัวใจไม่เชื่อฟัง
1 พฤศจิกายน 2551 23:18 น.
มณีจันทร์
เมื่อครั้งหนึ่งเธอล้มซมซานมา
ทั้งยังมีน้ำตาความสิ้นหวัง
หัวใจปิ่มขาดวิ่นสิ้นกำลัง
ความรักพังช้ำนักรักหลอกลวง
เธอทนทุกข์นานเหลือเมื่อวันก่อน
ใจเหนื่อยอ่อนมากล้นจนใหญ่หลวง
เกิดแผลเป็นบาดเจ็บเหน็บในทรวง
แสนหนักหน่วงความช้ำทำซมซาน
มีเรื่องใดทุกข์ร้อนผ่อนเล่าสู่
ให้เพื่อนรู้โปรดเถิดจงขับขาน
จะรับฟังถึงแม้มันเนิ่นนาน
ไม่รำคาญหรอกหนาอย่าเกรงใจ
อย่าท้อถอยไปไหนให้ไกลห่าง
เรื่องบางอย่างบางทียากขานไข
ระบายเถิดเรื่องราวคราวเป็นไป
ความเสียใจแบ่งฉันนั้นรับฟัง
เพื่อนยังมีฉันนี้ที่เคียงข้าง
อย่าอ้างว้างไปใยให้ใจฝัง
แม้ห่างกายหัวใจเราก็ยัง
มีแต่เธอทุกครั้งดังดวงใจ
24 ตุลาคม 2551 22:27 น.
มณีจันทร์
อยากจะรู้ทำไมไม่มองหน้า
เอือมระอาหรือไงทำไหมหนอ
แกล้งหลอกกันให้ช้ำน้ำตาคลอ
หรือแกล้งล้อหลอกเล่นเช่นเคยทำ
ใครเขาสอนเธอนั้นฉันอยากรู้
ทำไมดูแปลกไปใจถลำ
ตกกระไดพลอยโจนโผนคะมำ
เพราะน้ำคำร้อยเล่ห์เพทุบาย
หรือว่ามีหน้าตาดีเป็นอาวุธ
คารม รุดช่ำชองคล่องเหลือหลาย
หากใครเจอเผลอจ้องต้องมลาย
โดนพิษร้ายวายวอดไม่รอดมือ
ใช้วิชาอะไรไหงเก่งนัก
มาหาญหักใจฉันพลันไขสือ
ทั้งเยี่ยมยุทธ์รุดหน้าคราฝึกปรือ
สุดท้ายคือฉันนี้ที่เจียนตาย....
15 ตุลาคม 2551 22:59 น.
มณีจันทร์
ถ้าหากฉันคุกเขาเว้าวอนเธอ
ฉันจะเก้อเพ้ออยู่ผู้เดียวไหม
หากต้องข้ามมหาสมุทรสุดกว้างไกล
จะดั้นด้นฝ่าไปให้ถึงเธอ
แม้เขาสูงสุดหล้ามาขวางกั้น
ใจฉันนั้นมั่นอยู่รู้เสมอ
ทุกคำคืนใจหวนชวนละเมอ
อยากเจอะเจอเธอนั้นทุกวันคืน
ยิ่งกังวลหัวใจยามใกล้ชิด
ใจครุ่นคิดยากนักหักใจฝืน
หากรักเก้อใจเฉาเฝ้ากล้ำกลืน
คงขมขื่นเศร้าเหลือเมื่อจากมา
หากบอกรักออกไปให้ได้รู้
เธอจะอยู่ด้วยไหมใจค้นหา
หรือหันหลังให้กันพลันจากลา
คิดขึ้นมาคราใดใจพรั่งพรึง
เป็นเพราะว่าฉันนั้นมั่นในรัก
จึงสุดหักห้ามใจให้คิดถึง
รักเพียงเธอมากล้นจนตราตรึง
ฝากรักซึ้งหนึ่งนี้ไว้ที่เธอ....
หน้าส่วนตัว
2309
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
