22 กันยายน 2552 16:09 น.
มณีจันทร์
ด้วยความคิดถึงเธอถึงเพ้อหา
ไม่คืนมาน้ำตาพร่าหลั่งไหล
ด้วยคิดถึงใบหน้าคราห่างไกล
เกินหัวใจไขว่คว้าเธอมาคืน
ภาพเธอนั้นกลับมาคราใจคิด
มันฝังติดตรึงตราเกินกว่าฝืน
ไม่อาจยื้อความรักจักกล้ำกลืน
รักไม่คืนย้อนวันผันผ่านไป
ภาพเธอมาลากันเมื่อวันก่อน
มานึกย้อนครวญคิดจิตสงสัย
เธอมาลาเพียงแต่แค่น้อยใจ
หรือจะไปจากฉันนั้นจริง จริง
ฉันคงพลาดพลั้งไปเพราะไม่คิด
แม้สักนิดฉุดรั้งยังหยุดนิ่ง
ปล่อยเธอลาจากไปไม่ประวิง
คนถูกทิ้งเป็นฉันวันผ่านไป
ด้วยความคิดถึงเธอถึงเพ้อหา
เดือนดาราบอกเธอหน่อยได้ไหม
ขอเธอนั้นช่วยโปรดให้อภัย
ขอเริ่มใหม่(จะ)ไม่ทำ...เหมือนอย่างเดิม....
8 กันยายน 2552 21:22 น.
มณีจันทร์
จันทร์คืนแรมสาดแสงแรงอ่อนล้า
บนปลายฟ้าราตรีที่อ่อนไหว
เพียงครึ่งดวงแหว่งเว้าเศร้าทรวงใน
ประหนึ่งเฝ้ารอใจใครซักคน
จันทร์คืนแรมวับแวมแซมเพียงครึ่ง
คงเหมือนหนึ่งใจฉันวันสับสน
คอยรักเดิมเติมใจในวังวน
วันผ่านพ้นห่างไกลใจคนรอ
จันทร์เอ๋ยจันทร์ลอยล่องบนท้องฟ้า
มีน้ำตาหลั่งไหลบ้างไหมหนอ
ความรักห่างมองฟ้าน้ำตาคลอ
กลัวใจท้อก่อนวันจันทร์เต็มดวง
คงมีวันที่จันทร์นั้นเต็มใบ
ทำหัวใจเจ็บช้ำซ้ำหนักหน่วง
หรือความรักหลอกเล่นเช่นภาพลวง
ใจเต็มดวงครานี้ไม่มีวัน
จันทร์เอ๋ยจันทร์เจ้าคอยลอยเด่นฟ้า
วันเวลาห่างไกลเกินใฝ่ฝัน
จันทร์เต็มดวงเนิ่นนานผ่านคืนวัน
แต่ใจฉันไม่เคยเลยเต็มดวง
26 สิงหาคม 2552 00:00 น.
มณีจันทร์
วันเวลานาทีที่เลยผ่าน
เมื่อวันวานสำคัญกับฉันไหม
แค่วันหนึ่งบางคนปล่อยผ่านไป
แต่รู้ไหมวันนั้นมันสำคัญ
ขอขอบคุณแม่พ่อช่วยก่อเกิด
ให้กำเนิดเลี้ยงดูอยู่เพื่อฉัน
ไม่เคยลืมเนิ่นนานผ่านคืนวัน
ยังรักฉันชั่วกาลแม้นานเนาว์
ขอขอบคุณครอบครัวอยู่เคียงข้าง
ไม่อ้างว้างท้อแท้แก่ใครเขา
ไม่เคยทิ้งทดท้อพ้อเพียงเรา
คอยเป็นเงาอุ้มชูอยู่ไม่คลาย
ขอบคุณฟ้าช่วยสร้างหนทางให้
ไม่ท้อใจแม้ทุกข์สุขแหนงหน่าย
ขอขอบคุณอุปสรรคสิ่งมากมาย
ช่วยให้ใจไม่ท้อต่อทุกข์ทน
ขอขอบคุณชะตาฟ้าลิขิต
ให้ชีวิตสู้ไปในเมฆฝน
ขอขอบคุณชีวิตลิขิตตน
ให้เป็นคนไม่ท้อต่อชะตา
ขอบคุณครอบครัวของฉันที่เคียงข้างกันเสมอ
ขอบคุณหยาดเพชรมณีพลอย คนแรกของวันที่ว่าฉันแก่ขึ้น
ขอบคุณครูรพี ที่โทรมาอวยพรด้วยรัก...
ขอบคุณผู้หญิงมือสอง(น้องการ) เบียร์ และเพื่อนใหม่ๆที่ฝากข้อความไว้ในHi 5
ขอบคุณค่ะ ที่ไม่เคยลืมกัน ..
19 สิงหาคม 2552 15:26 น.
มณีจันทร์
อ่านทบทวนจดหมายร่ายถึงพ่อ
หนูยังรอพ่อกลับมารับขวัญ
มะละกอพ่อหว่านเมื่อวานวัน
ต้นของมันโตไวได้ผลดี
ต้นกระถิ่นรั่วบ้านแตกก้านกิ่ง
มันสูงยิ่งเลยบ่าคราตอนนี้
กระดังงาเป็นพุ่มสุมทวี
ยังไม่มีเงาพ่อที่รอคอย
ชะเง้อมองตะวันพลันลาลับ
เมื่อไหร่กลับพ่อจ๋าแม่เหงาหงอย
นั่งรอพ่อทุกวันนั้นเหม่อลอย
นับวันคอยสะอื้นฝืนอกตรม
แม่นั้นบอกว่าพ่อต้องทำงาน
เพื่อสร้างบ้านหลังใหญ่ให้สุขสม
มีรถราไว้ใช้ได้ภิรมย์
พ่อปูพรมวางฐานเพื่อบ้านเรา
พ่อนั้นไปครานี้ที่ยาวนาน
เราทางบ้านส่งใจไปให้เขา
แม่สะอื้นคืนค่ำเพียงแผ่วเบา
ใจลูกเศร้าเกินกว่าจะบรรยาย
เจ้าน้องเล็กร้องจ้าหาแต่พ่อ
น้ำตาคลองอแงแย่เหลือหลาย
ไม่เอาบ้านรถราสิ่งมากมาย
ร้องโวยวายหาพ่อพ้อทุกวัน
สุดท้ายนี้ลูกขออวยพรให้
ทั้งหัวใจคงมั่นวันเปลี่ยนผัน
พระคุ้มครองป้องภัยในทุกวัน
ทรัพย์อนันต์มั่นคงจงคืนเรือน..... .....
1 สิงหาคม 2552 22:47 น.
มณีจันทร์
เหม่อมองฟ้าครานี้มีแสงดาว
เรียงร้อยราวภาพฝันวันอ่อนไหว
แสงสวยเด่นมองเห็นเป็นนวลไย
ค่ำคืนไร้ความฝันกับวันวาน
ก่อนเคยมีเธออยู่คู่เคียงข้าง
กลับเคว้งคว้างเพียงฉันวันเลยผ่าน
เวลาเดินอ้างว้างช่างเนิ่นนาน
ยังร้าวราญทุกครั้งนั่งมองดาว
สุดจะเหงาลมโชยแสนโรยแรง
ใจไม่แกร่งเกินรับกับลมหนาว
ยังคิดถึงค่ำคืนยืนมองดาว
เลือนรางราวรักร้างที่ห่างไกล
มองดวงดาวริบหรี่ปลายฟ้า
ใจอ่อนล้าปรารถนาเธอรู้ไหม
รอเพียงเธอไม่ว่านานเพียงใด
ดาวในใจของฉันนั้นคือเธอ......
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
หน้าส่วนตัว
1596
