28 กรกฎาคม 2550 09:31 น.
มณีจันทร์
หากเปรียบฉันเป็นเทียน เธอต้องเป็นไม้ขีดไฟ
เพราะความหวังและกำลังใจเธอต้องเป็นคนจุด(ให้ฉัน)
หากเปรียบฉันเป็นดังต้นไม้ เธอต้องเป็นลำธาร
เพราะความต้องการของ ฉันคือน้ำ.....น้ำใจของเธอ
หากเปรียบฉันเป็นนก เธอก็ต้องเป็นฟ้า
เพราะยามที่เหิรเวหา จะได้รู้สึกผูกพันธ์กัน
ถ้าหากว่าฉันเป็นพระจันทร์ เธอต้องเป็นกระต่าย
เพราะจะรู้ว่ามีเธออยู่แนบกาย ในทุกเวลาที่มืดมน
ในเมื่อฉันเป็นฉันแล้วเธอเป็นเธอ
ทุกอย่างดูเลิศเลอเป็นที่สุด
ในเมื่อมีเธอแล้วมีฉันนั้น
มันทำให้สองอย่างรวมกันเป็นหนึ่งเดียว......
26 กรกฎาคม 2550 18:43 น.
มณีจันทร์
ดวงจันทรา ครานี้ ให้เศร้าใจ
ไม่รู้ใคร พรากกระต่าย ไปจากฉัน
เจ้าหายไป จากตรงกลาง ของดวงจันทร์
หรือว่ามัน โดนใครพราก กระชากไป
เอ๊ะหรือว่า มันไปกับ ดาวดวงอื่น
จันทร์ขมขื่น สุดระทม เจ้ารู้ใหม
จันทร์คิดถึง เจ้าที่สุด แทบขาดใจ
ทำไมไป ถึงไม่ลา จันทร์ซักคำ
แล้วตอนนี้ จันทร์จะทำ อย่างไรเล่า
ในเมื่อเจ้า มาหายหน้า ไปอย่างนี้
แล้วเจ้าซุป หม้อนี้ ทำไงดี
เมื่อไม่มี เนื้อของเจ้า เคล้าเข้าไป...
*******หิวซุปกระต่ายจัง***********
25 กรกฎาคม 2550 07:34 น.
มณีจันทร์
ฝนกระหน่ำ พร่างพรม ทุกหย่อมหญ้า
ฟ้าก็ผ่า ลงมา ไม่ขาดสาย
ฟ้าก็แลบ แปลบปลาบ อยู่รอบกาย
กลัวแทบตาย จะหนีไป ทางไหนดี
เพราะว่าเสียง ที่มันดัง สนั่นทุ่ง
ต้องสะดุ้ง ทุกครั้ง ที่ฟังเสียง
หลบไปอยู่ ข้างในตู้ และใต้เตียง
ไม่พ้นเสียง ที่สนั่น ลั่นโลกา
มันมีเหตุ ให้ต้องหนี ขนาดนี้
จันทร์นะสิ สาบานรัก มากเหลือหลาย
เสียงฟ้าผ่า เป็นเสมือน เครื่องเตือนใจ
จะทำไง หลบตรงไหน บอกจันทร์ที
23 กรกฎาคม 2550 14:55 น.
มณีจันทร์
เมื่อพ่อเดินลับไปกับหญิงคนอื่น
ฉันเห็นแม่นอนสะอื้นขมขื่นใจ
ได้แต่กอดปลอบแม่ว่าไม่เป็นไร
แต่ดันร้องไห้หยุดไม่ได้เหมือนกัน
คิดถึงพ่อก็ที่หนึ่ง สงสารแม่ก็อีกใจ
ได้แต่กอดแม่แล้วก็พากันร้องไห้
เพราะยังทำใจไม่ได้เช่นเดียวกัน
ก็ได้แต่บอกว่าเราต้องมาเริ่มกันใหม่
นับหนึ่งเข้าไว้กับวันที่จะผ่านไปข้างหน้า
เรามาสู้ด้วยกันนะให้มันยิบตา
แม้ไม่มีบิดามา ร่วมฝ่าฟัน
สองแรงนี้จะสู้กันไม่มีถอย
อย่างน้อยขอให้กำลังใจซึ่งกัน
ลูกคนนี้จะไม่ทิ้งแม่เลยซักวัน
จะดูแลและรักแม่นั้น..........
ตราบเท่าที่ตัวของฉันยังหายใจ.....
21 กรกฎาคม 2550 10:24 น.
มณีจันทร์
ด้วยตัวจันทร์ มีเพื่อนรัก ที่ปักจิต
สนิทชิด พันผูก กว่าคนไหน
สนิทแนบ รักกันมา แต่เยาว์วัย
มีเหตุให้ หักร้าง หมางเมินกัน
ด้วยเมื่อมี หนึ่งชาย มาขวางกั้น
ความสัมพันธ์ เริ่มเลือน จืดจางหาย
เมื่อหนึ่งชาย รักหนึ่งหญิง ด้วยจริงใจ
อีกหนึ่งหญิง ไม่พอใจ ในสัมพันธ์
เมื่อหนึ่งหญิง เอ่ยปาก ขอชายนั้น
อ้างสารพัน ว่ารักเขา ขนาดไหน
ด้วยรักเพื่อน จึงต้องยก ให้เค้าไป
ทั้งที่ใจ นั้นเจ็บปวด และร้าวราน
ต้องไปบอก ปฏิเสธ ชายผู้นั้น
ว่าสัมพันธ์ หาใช่รัก ที่คิดไว้
ชายซึมเศร้า อกหัก จึงเงียบไป
จึงได้ให้ อีกหนึ่งหญิง ช่วยดามใจ
เมื่อทุกอย่าง ลงตัว ฉันจึงเจ็บ
ได้แต่เก็บ ความรู้สึก นั้นเอาไว้
สบตาเขา ต้องหักห้าม เจ้าดวงใจ
ยิ้มกลับไป อย่างเยื่อใย นั้นไม่มี
**แล้วรักที่ เขาหวัง ตั้งใจไป
ไปด้วยกัน ไม่ได้ ดังใจหวัง
รักเขาจบ เขาก็เจ็บ ตาม ตามกัน
แต่ตัวฉัน เจ็บกว่าเขา อีกเท่าตัว
อืม.....สุดท้ายก็เจ็บกันหมด.....
หน้าส่วนตัว
2146
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟมณีจันทร์
