ไม่เข้าใจตัวเองอยู่เหมือนกัน เธอนั้นทำกับฉันทุกวันนี้ ยังรุนแรงหลายเท่าพันทวี ไม่เคยหนี้จากไกลไปลับตา เกลียดตัวเองเหมือนกันทุกวันนี้ ยอมทุกทีเรื่อยไปใจเหนื่อยล้า ไม่เคยยอมให้ใครที่ผ่านมา เพียงเพราะว่าเหตุใดใจระคน อย่าบอกนะว่าฉันนั้นรักเธอ หรือเพียงเพ้อพร่ำไปใจสับสน เธอทำร้ายใจช้ำดำมืดมน พ่ายแพ้คนเช่นนี้ทุกทีไป ต่อให้ฉันรักเธอในวันนี้ คงจะมีเพียงฉันที่หวั่นไหว คนอย่างเธอไม่เคยเลยรักใคร จะมีไหม....ใจนี้....ที่รักกัน....
แต่ละวัน ผ่านไป เหมือนไร้ค่า กาลเวลา ผันผ่าน นานเพียงไหน ยังเดินย่ำ กับที่ ทุกทีไป ฝันตั้งไว้ ไขว่คว้า มาเพียงเงา เช้าทำงาน เย็นกลับ สลับข้าง มีเหนื่อยบ้าง ท้อบ้าง อย่างใครเขา ทางข้างหน้า มองไป ใยสีเทา ซ้ำมีเงา ข้างหลัง ยังมืดมน ทางข้างหน้า ยาวไกล ไปถึงไหน เกินกว่าใจ ใคร่คิด จิตสับสน เดินต่อไป ถอยหลัง ยังเวียนวน ไร้ตัวตน แก่แท้ แย่จริงเชียว ณ จุดนี้ ยังอยู่ และยืนนิ่ง ไม่ไหวติง สั่นไหว ไม่แลเหลียว ยังยืนนิ่ง ให้ปลง ลงผู้เดียว ฝันคงเหี่ยว แห้งไป ในสักวัน
ได้ยินเสียงบางครั้งยังหวั่นไหว เธอใช่ไหมบ่นเพ้อละเมอหา หรือ..ใบไม้พัดผ่านต้านลมพา หรือ..เพียงว่าแค่ฉันที่หวั่นใจ แม้เนิ่นนานแค่ไหนในวันนี้ ทุกนาทีใจฉันไม่หวั่นไหว ฝากสายลมดวงดาวทุกคราวไป ว่าหัวใจ คิดถึง คิดถึงเธอ ฟ้าอาจพรากสองใจให้ไกลห่าง ไม่จืดจางรักฉันมั่นเสมอ อยู่ห่างกันแค่ไหนใจละเมอ รักเพียงเธอแค่นั้น..นิรันดร์...
ขอบฟ้ากว้างทางไกลใช่ไปถึง แค่อยากดึงเด็ดได้อย่างในฝัน.. แม้หัวใจสั่งได้ใช้ผูกพันธ์.. นิจนิรันทร์หนึ่งนี้ไม่มีจริง..หากปลายทางทอดยาวเกินก้าวย่าง... ภาพเลือนลางติดตาคราหยุดนิ่ง ... หนาวอ้อมกอดบางทีที่แอบอิง... สรรพสิ่งบางครั้งยังหลอกลวงสิ่งที่เห็นเช่นไรยังไม่แน่ ...คนอ่อนแอซ่อนใจไว้แหนหวง... สายน้ำหลากรินไหลไปตามดวง.. ใบไม้ล่วงหลุดไปไม่หวนมา..ตัวตนเป็นเช่นไรใจหลีกเล้น..สิ่งที่เป็นใช่ใจนั้นใฝ่หา.. อดีตนั้นคือสิ่งที่ผ่านมา... กาลเวลาผ่านไปไม่หมุนวนความผูกพันธ์สร้างไว้ในความคิด.. เรื่องถูกผิดจริงแท้แค่ฝึกฝน... อนิจจังสังขารไม่ทานทน.. ใช่หลีกพ้น..เพียงเถ้า..ผงธุลี........
กลับมาเยือนที่เก่าเราคุ้นเคย ไม่เปลี่ยนเลยซักนิดที่คิดถึง กลับมาตามหัวใจใฝ่รำพีง ใจคำนึงความหลังยังจดจำ กวาดตามองไม่เจอเธอที่เก่า หัวใจเหงามองหาคราคืนค่ำ เหม่อมองฟ้าครานี้ที่มืดดำ หัวใจจำทุกอย่างกระจ่างใจ มาคราวนี้มาทวงห้วงความฝัน หัวใจมันเรียกร้องก้องขานไข นานเหลือเกินความฝันมันหายไป ตามหัวใจทวงถามความฝันคืน...