รักกัน...เช้ายันค่ำ..ร้อน...ฝน...หนาว

ม.ปณิธาน

วันคืนเวียนผ่านพ้น....................เพลาสมัย
ฤดูเปลี่ยนเวียนหมุนไป...............เปล่าร้าง
แต่จิตที่รักใน............................นางแน่ ฤดีเดียว
ไม่เปลี่ยนเวียนวนบ้าง.................แบบฟ้าเพลาสมัย

วันคืน...เวียนผันผ่าน
ฤดูกาล...ยังเปลี่ยนไป
แต่จิตที่รักใน
นางหนึ่งนั้นไม่ผันแปร

ยามเช้า...เฝ้าฟูมฟัก
บำรุงรักพิทักษ์แม่
ตื่นตาตั้งหน้าแล
มองเพียงแต่แก้วกานดา

ยามสาย...ไม่คลายรัก
ไม่เคยพักใจเสน่หา
ไม่เคยเลยสักครา
คิดพรากจากร้างแรมไกล

ยามเที่ยง...ตรงคงที่
เหมือนพี่นี้เที่ยงตรงใจ
โอนอ่อนเอนเอียงไป
กับนางใดพี่ไม่เคย

ยามบ่าย...ตะวันคล้อย
ใจไม่คล้อยน้อยลงเลย
เต็มเปี่ยมเพียงทรามเชย
เก็บเอาใว้ให้เพียงอนงค์

ยามเย็น...ตะวันลับ
พี่ไม่กลับล่วงลืมหลง
อยู่สองประคองคง
มั่นไม่เปลี่ยนเวียนวนไป

ยามค่ำ...เดือนประจำฟ้า
เหมือนแก้วตาประจำใน
ใจพี่คนเดียวให้
น้องครองไว้ไม่แบ่งปัน

ฤดูร้อน...ตอนฟ้าใส
ว่าวลอยไปในฟ้านั่น
ตัวพี่นี้ต่างกัน
ไม่ลอยหายห่างทรามวัย
	
ฤดูฝน...บนฟ้าหมอง
เสียงฟ้าร้องกึกก้องไกล
เหมือนเสียงจากหัวใจ
บอกรักไว้ให้คนดี 

ฤดูหนาว...ลมหนาวผ่าน
ให้สะท้านสั่นกายพี่
แต่ใจรักภักดี
ไม่ไหวหวั่นสั่นคลอนแคลน.

เพื่อเพิ่มอรรถรส เพื่อนๆควรอ่าน ~คิดถึงกัน...จันทร์ถึงอาทิตย์~
คู่กันไปนะครับ  ;)

คิดถึงกัน...จันทร์ถึงอาทิตย์
http://www.thaipoem.com/web/poemdata/poemdata_56996.php