5 กรกฎาคม 2547 02:19 น.
ม.ปณิธาน
แม้ป่ากว้างอ้างว้างกลางทิวสน
ขอสักคนเคียงข้างไม่ห่างหาย
แม้ลมหนาวเหน็บเนื้อผ่านผิวกาย
ขอสักรายยืนอยู่เคียงคู่ทน
แม้ลำบากตรากตรำย่ำกลางป่า
ขอเคียงบ่าฝ่าไปทุกแห่งหน
ขอรอยยิ้มพริ้มพรายให้คลายกังวล
ขอเพียงคนหนึ่งข้างไม่ห่างกาย.
**เป็นความรู้สึกตอนที่ไปเดินท่ามกลางป่าสนที่ภูสอยดาวครับ**
**ถ้าเพื่อนๆท่านใดชอบธรรมชาติ อย่าลืมแวะไปอ่าน
บทกวีจากภูสอยดาว ของผมนะครับ**
5 กรกฎาคม 2547 00:14 น.
ม.ปณิธาน
แม้ห่างไกลหัวใจไม่ไกลห่าง
ไม่จืดจางห่างเหเสน่หา
แม้ตัวไกลใจใกล้ในวิญญา
ไม่จากลาลืมเลือนย้ำเตือนใจ
แม้เจอใครหัวใจไม่ไหวหวั่น
ยังคงมั่นเสมอเพียงเธอไว้
แม้ไกลกันวันนี้ยังมีใจ
มั่นคงในหนึ่งนั้นฉันมีเธอ.
5 กรกฎาคม 2547 00:13 น.
ม.ปณิธาน
คิดถึงมากฝากไปให้รับรู้
แม้เธออยู่แห่งหนตำบลไหน
คิดถึงมากฝากฟ้าให้พาไป
ความห่วงใยจากใจนี้มีให้เธอ
คิดถึงมากฝากรักอันหนักแน่น
ไม่คลอนแคลนขาดรักภักดีเสมอ
คิดถึงมากฝากฝันนั้นให้เธอ
จะไม่เผลอเพ้อฝันปันให้ใคร.
5 กรกฎาคม 2547 00:10 น.
ม.ปณิธาน
วันคืนเวียนผันผ่าน
ฤดูกาลยังเปลี่ยนไป
แต่จิตที่รักใน
นางหนึ่งนั้นไม่ผันแปร
วันคืนเวียนผ่านพ้น................เพลาสมัย
ฤดูเปลี่ยนเวียนหมุนไป...........เปล่าร้าง
แต่จิตที่รักใน.........................นางแน่ ฤดีเดียว
ไม่เปลี่ยนเวียนวนบ้าง.............แบบฟ้าเพลาสมัย
5 กรกฎาคม 2547 00:07 น.
ม.ปณิธาน
อยากเป็นจันทร์เด่นฟ้า
กระต่ายมาอยู่กลางใจ
เหมือนดั่งดวงฤทัย
คอยอยู่เฝ้าภักดีเสมอ
อยากเป็นจันทร์เด่นฟ้า................ฟากฝัน
กระต่ายอยู่ในจันทร์....................แจ่มหล้า
เหมือนใจหนึ่งเดียวอัน.................อบอุ่น
ไม่กระโดดจากจันทร์จ้า................อยู่เฝ้าภักดีเสมอ
หน้าส่วนตัว
793
