6 กรกฎาคม 2547 05:37 น.
ม.ปณิธาน
ให้เธอไปหมดแล้วทั้งหัวใจที่มี
จะรับหรือไม่ขึ้นอยู่กับใจเธอคนดีเพียงเท่านั้น
ไม่มีประโยชน์อะไรหากรับไว้เพียงเพราะสงสารกัน
มันไม่ภูมิใจหรอก...หากเธอไม่รักกัน อย่ารับไป
รับเธอไว้เต็มหัวใจไม่มีว่าง
ใช่เอ่ยอ้างเกินจริงอย่าสงสัย
เป็นเพราะรักมิใช่หลงสงสารใคร
จงภูมิใจเถิดคนดีฉันเต็มใจ
ถ้าเธอยังไม่พร้อมให้คำตอบ
ชอบหรือไม่ชอบอยากคิดให้รอบคอบก่อนใช่ไหม?
ถูกแล้วละ มันเป็นเรื่องใหญ่นะ เรื่องของใจ
ไม่ได้เร่งรีบอะไร ให้เวลาเธอค้นหาความจริงในใจให้แน่นอน
พร้อมจะตอบชอบเธอไม่เก้อเขิน
ใช่กล่าวเกินความจริงใจคิดก่อน
เรื่องจะเล็กหรือใหญ่ใจมันร้อน
เลยตอบกลอนแก้คำย้ำแน่นอน
การตัดสินใจครั้งนี้มีผลต่อเธอยิ่งนัก
เรื่องของความรักมันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน
พิจารณาหัวใจให้มันเป็นไปตามขั้นตอน
ดูใจตัวเองให้ดีซะก่อน จะได้ไม่เสียใจ
การตัดสินสิ้นสุดหยุดตรงนี้
หยุดตรงที่รักเธออย่าสงสัย
ทบทวนแล้วทบทวนอีกทุกห้องหัวใจ
ไม่เสียใจหรอกคนดีที่ทำไป
คิดถึงกันหรือปล่าว
อยู่ห่างกันทุกทุกคราว เหงาหรือไม่
ไม่มีฉัน แล้วเธอรู้สึกไหมว่าขาดอะไรไป
ลองถามสิ...ลองถามหัวใจ ตัวเธอเอง
ไม่เคยเหงาเศร้าหรอกจะบอกให้
ที่พูดไปไช่ต้องการจะอวดเก่ง
แต่เป็นเพราะมีเธออยู่ที่ใจนั่นเอง
เหมือนมีเพลงบรรเลงกล่อมย้อมดวงใจ
ไม่เคยขาดอะไรเลยที่เอ่ยถาม
ทุกโมงยามเหมือนเธออยู่คู่เคียงใกล้
คิดถึงเธอสม่ำเสมอทุกลมหายใจ
เป็นคำตอบสุดท้าย...รักและคิดถึงเธอเสมอ
**สีชมพูเป็นของน้อง Future_Perfect`` แต่งไว้เดิม**
**สีน้ำเงินเป็นของผมที่แต่งเพิ่มเข้าไปทีหลังครับ**
5 กรกฎาคม 2547 02:19 น.
ม.ปณิธาน
แม้ป่ากว้างอ้างว้างกลางทิวสน
ขอสักคนเคียงข้างไม่ห่างหาย
แม้ลมหนาวเหน็บเนื้อผ่านผิวกาย
ขอสักรายยืนอยู่เคียงคู่ทน
แม้ลำบากตรากตรำย่ำกลางป่า
ขอเคียงบ่าฝ่าไปทุกแห่งหน
ขอรอยยิ้มพริ้มพรายให้คลายกังวล
ขอเพียงคนหนึ่งข้างไม่ห่างกาย.
**เป็นความรู้สึกตอนที่ไปเดินท่ามกลางป่าสนที่ภูสอยดาวครับ**
**ถ้าเพื่อนๆท่านใดชอบธรรมชาติ อย่าลืมแวะไปอ่าน
บทกวีจากภูสอยดาว ของผมนะครับ**
5 กรกฎาคม 2547 00:14 น.
ม.ปณิธาน
แม้ห่างไกลหัวใจไม่ไกลห่าง
ไม่จืดจางห่างเหเสน่หา
แม้ตัวไกลใจใกล้ในวิญญา
ไม่จากลาลืมเลือนย้ำเตือนใจ
แม้เจอใครหัวใจไม่ไหวหวั่น
ยังคงมั่นเสมอเพียงเธอไว้
แม้ไกลกันวันนี้ยังมีใจ
มั่นคงในหนึ่งนั้นฉันมีเธอ.
5 กรกฎาคม 2547 00:13 น.
ม.ปณิธาน
คิดถึงมากฝากไปให้รับรู้
แม้เธออยู่แห่งหนตำบลไหน
คิดถึงมากฝากฟ้าให้พาไป
ความห่วงใยจากใจนี้มีให้เธอ
คิดถึงมากฝากรักอันหนักแน่น
ไม่คลอนแคลนขาดรักภักดีเสมอ
คิดถึงมากฝากฝันนั้นให้เธอ
จะไม่เผลอเพ้อฝันปันให้ใคร.
5 กรกฎาคม 2547 00:10 น.
ม.ปณิธาน
วันคืนเวียนผันผ่าน
ฤดูกาลยังเปลี่ยนไป
แต่จิตที่รักใน
นางหนึ่งนั้นไม่ผันแปร
วันคืนเวียนผ่านพ้น................เพลาสมัย
ฤดูเปลี่ยนเวียนหมุนไป...........เปล่าร้าง
แต่จิตที่รักใน.........................นางแน่ ฤดีเดียว
ไม่เปลี่ยนเวียนวนบ้าง.............แบบฟ้าเพลาสมัย
หน้าส่วนตัว
1112
