21 กุมภาพันธ์ 2546 07:00 น.
ภูเก็ต
เก็บงำความรู้สึกอย่างมิดชิด......
ไม่กล้าคิดเพราะรู้ตัวว่าผิดหวัง.....
เพียงใกล้ชิดได้ผูกพันอย่งจริงจัง.....
ไม่เคยหวังขอรักแม้ฝ่ายเดียว.....
แค่ยินดีเมื่อเธอยิ้มอย่างสดใส.....
แค่เสียใจเมื่อเธอท้อและผิดหวัง.......
ขอพอใจอยู่ตรงนี้โดยลำพัง......
ด้วยจริงจังกับความรักเธอเต็มใจ........
20 กุมภาพันธ์ 2546 11:58 น.
ภูเก็ต
ไม่ว่าคุณร่ำรวยสักเพียงไหน
มีนาไร่เงินทองสุดสุขี
ทั้งชื่อเสียงยศศักดิ์ล้วนมากมี
สิ่งเหล่านี้ไม่ได้สร้างความสุขจริง
เพราะหากยังอยากได้ไม่ยอมหยุด
พร้อมยื้อยุดฉุดกระชากทุกๆสิ่ง
ทำให้ใจร้อนรุมอึดอัดหนักใจยิ่ง
เหมือนมีปลิงเกาะติดตรงจิตใจ
หากรู้จักไม่ยึดติดสิ่งเหล่านี้
รู้ว่ามีเหมือนไม่มีที่ตรงไหน
มีสักวันต้องจากมันไปไกล
ไม่เป็นไรเพราะไม่ใช่ของของเรา
19 กุมภาพันธ์ 2546 09:04 น.
ภูเก็ต
มึงมีทางสองทางที่ต้องเลือกเดิน......
ทางที่หนึ่งคือเงินที่มันให้.......
ทางที่สองมันก็แค่ความห่วงใย......
คือหัวใจของกูที่รักมึง...........
18 กุมภาพันธ์ 2546 08:13 น.
ภูเก็ต
อยากให้เธอรับรู้..........
สิ่งที่เป็นอยู่ในใจฉัน.........
รู้บ้างไหมมีใครแอบผูกพัน..........
แอบเพ้อฝันว่าฉันรักแต่เธอ........
แต่เธอก็คงไม่เข้าใจ.........
และคงไม่ใส่ใจ...กับอะไรที่มันเพ้อ........
เพราะทุกครั้งที่เราพบเจอะเจอ.........
ฉันก็แค่คนที่เธอมองผ่านไป...........
17 กุมภาพันธ์ 2546 07:20 น.
ภูเก็ต
รู้บ้างไหมว่าใจกูทรมาน....
ที่เห็นมึงกับมันผ่านไปต่อหน้า....
เดินหยอกล้อกอดคอกันน่าอิจฉา.....
กูแทบบ้าที่เห็นมึงอยู่ใกล้มัน.....
รู้บ้างไหมว่าใจกูเจ็บแค่ไหน.....
ที่เห็นมึงเฝ้าเอาใจใครครนั้น....
เดินประคองควงแขนจับมือกัน.....
ภาพวันนั้นมันทำกูกินน้ำตา.....
รู้บ้างไหมว่ามีใครต้องขื่นขม.....
ที่เห็นมึงคอยชื่นชมคอยห่วงหา....
คอยดูแลห่วงใยมันทุกเวลา....
กูก็คงกินน้ำตาอย่างนี้อยู่เรื่อยไป.....
หน้าส่วนตัว
729
