27 กุมภาพันธ์ 2546 08:33 น.
ภูเก็ต
ขอร้องให้เธอเลิกเหล้า เลิกบุหรี่ ......
เพียงแค่นี้เธอก็ทำไม่ได้......
อ้างโน่นบ้าง อ้างนี่บ้าง..ลูกผู้ชาย .....
ใคร-ใคร เขาก็ทำกัน .....
ก็ทำไมจะต้องเหมือนคนอื่น .......
เป็นตัวของตัวเองมันขมขื่นตรงไหน ......
ชีวิตตัวเองไม่รักแล้วจะไปหวังความรักจากใคร ......
ถ้ายังยืนยันว่าเลิกไม่ได้ ........
ก็ต่างคนต่างไป -โชคดี- ........
26 กุมภาพันธ์ 2546 09:16 น.
ภูเก็ต
ขอบคุณที่ทำเมินเฉย ......
ขอบคุณที่ทำให้คนคุ้นเคยร้องไห้ .......
ขอบคุณที่แอบไปมีใคร-ใคร ......
ขอบคุณที่ทำให้เป็นฝ่ายเสียดายวันเวลา ......
ขอบคุณทุก-ทุกอย่าง .......
ที่เราสองได้ร่วมสร้างกันไว้ .......
ขอบคุณที่เป็นผู้สร้างและทำลาย .......
เหมือนกับว่าคุณค่าและความหมายมันไม่มี .......
25 กุมภาพันธ์ 2546 07:06 น.
ภูเก็ต
ถ้าเห็นว่าเป็นเพื่อน .......
ฉันก็พร้อมจะลืมเลือนรักที่ให้ .......
เพราะอยากจะคบเธอต่อไป .......
แม้ฐานะอะไรก็ตามที........
ความรู้สึกเก่า-เก่า เมื่อแรกพบ .........
ยังรู้สึกอยากคบไว้อย่างนี้........
จะยอมอยู่ในฐานะอะไรก็ได้ที่เธออยากมี ........
เพียงเพื่อความรู้สึกดี-ดี จะไม่ถูกทำลาย ......
24 กุมภาพันธ์ 2546 08:17 น.
ภูเก็ต
ฟ้ายังเป็นใจให้เธอ-ฉันต้องร้างลา จึงสั่งฝน..หลั่งมาให้กับฉัน ล้างความ..ช้ำใจให้แก่กัน ล้างความผูกพัน..ให้เลือนไป เธอคงไม่เห็นน้ำตา..ที่รินมาพร้อมสายฝนที่โปรยสาย ล้างเธอออกจากความทรงจำของใจ ให้พรุ่งนี้เป็นวันใหม่..ไม่มีเธอ
23 กุมภาพันธ์ 2546 12:57 น.
ภูเก็ต
ห่างกัน....ห่างกันสักเพียงไหน
สุดไกล....สุดไกลสุดขอบฟ้า
ห่างไกล....ห่างไกลเกินสายตา
สุดฟ้า....ไกลเกินกว่าเอื้อมมือไป
ห่างกัน....ห่างกันถึงเพียงนี้
คนดี...คิดถึงกันบ้างไหม
ตรงนี้.....ตรงที่กลางหัวใจ
รักเธอ....ตลอดไป....ตลอดกาล