14 เมษายน 2546 12:58 น.
ภูเก็ต
แค่ความไม่เข้าใจ.....
ทำให้เราต้องโกรธกัน.....
หรือเพราะว่าฉันไม่สำคัญ.......
ความผูกพันจึงขาดลงอย่างง่ายดาย.....
ไม่ใช่ว่าฉันโกรธ.......
แต่ได้โปรดอธิบายหน่อยได้ไหม......
แค่อยากรู้ แค่อยากจะเข้าใจ......
เรื่องราวความเป็นไปในใจเธอ......
บอกเล่าให้ฟังก่อนได้ไหม......
ถ้าเธอต้องจากไปในวันนี้......
อย่างน้อยความทรงจำที่ดี-ดี......
ดีระหว่างเราจะคงมีอยู่ตลอดไป.........
14 เมษายน 2546 12:41 น.
ภูเก็ต
รู้ดีว่าสายเกินไป.....
กับการที่จะขอให้เธอกลับมาหา.......
เพียงแต่อยากให้เธอกลับมาเอ่ยคำร่ำลา.......
ให้ทุกสิ่งที่ค้างคามันจบไป......
แล้วจะไม่ร้องขออะไรอีก......
จะหลีกทางให้เธอไปกับเขา........
แต่จะเก็บภาพเธอไว้ทุกเรื่องราว......
ในภาพความทรงจำเก่า-เก่า ......ที่ไม่มีวันหวนคืน....
14 เมษายน 2546 12:33 น.
ภูเก็ต
ตอนที่ยังมีเธออยู่......
ก็ไม่รู้ว่าเธอดีแค่ไหน.........
พอถึงวันที่เธอเดินจากไป......
กลับรู้ความหมายในใจที่มี.......
ให้เธอเป็นทุกสิ่งของชีวิต.......
รู้ว่าผิดที่ทำเธอหวั่นไหว......
จะรู้ค่าก็เมื่อเธอเดินจากไป.......
ช่วยกลับมาให้อภัยได้ไหม.......
เพราะหัวใจให้เธอหมดดวง........
11 เมษายน 2546 08:18 น.
ภูเก็ต
ประมวลกฏหมายความรักและคิดถึง......
ตามมาตรา 101 บัญญัตว่า.......
ถูกคิดถึง..แล้วไม่คิดถึงตอบกลับมา.......
ผู้นั้นจะต้องถูกลงโทษ เนื่องจากว่าทำให้ผู้คิดถึงน้อยใจ......
11 เมษายน 2546 08:04 น.
ภูเก็ต
ฟ้ามืดน้ำค้างเย็น......
ไม่มีดาวให้เห็นนะคืนนี้......
คิดถึงคนอยู่ไกลมากขึ้นทุกนาที......
ป่านนี้คนดีจะเป็นเช่นไร........
หน้าส่วนตัว
1638
