21 ตุลาคม 2552 09:06 น.
ภูวเชวง
จากเวียงวังนั่งติดดินกินแต่น้อย
มิท้อถอยสัจจะอธิษฐาน
หลากวิธีทดลองสิ่งต้องการ
หลายปีผ่านพิสูจน์ผลค้นพบเจอ
แจ้งในธรรม จำในทาง วางในทิศ
ใช้ชีวิต รับรู้อยู่เสมอ
ทางสายกลาง ดำเนิน มิเพลินเพ้อ
แลมิเผลอ รับเกลศ เลศนัย
โปรดมนุษย์ทุกเพศวัยไม่กีดกั้น
ฟ้าสวรรค์เป็นพยาน สานสมัย
ลบรอยบาป อาบรอยบุญอุ่นจิตใจ
รู้อภัยให้ส่ำสัตว์ยืนหยัดยง
เสียสละประโยชน์ตนเพื่อคนอื่น
ให้รู้ตื่น ตาใน ไว้สูงส่ง
เมตตาธรรมโลกหล้าพามั่นคง
สิ่งประสงค์สืบทอดตลอดกาล
โลกธาตุ โลกธรรม กระหน่ำยุค
โลกจึ่งทุกข์ มิรู้แท้ แก่สุขศานต์
ถอนทิฐิ ชีวิต จิตวิญญาณ
โลกพบพาน พอเพียง เลี้ยงชีวา
หนักอยู่ในความไม่หนักรู้จักว่าง
รู้จักวาง ว่างภาวะ สิ่งกังขา
เบาอารมณ์ ข่มจริต จิตอุรา
ก็รู้ว่า เรื่องทั้งหลายได้กลั่นกรอง
จากเวียงวังเท้าติดดิน เยือนถิ่นทุกข์
ธรรมะปลุกโลกทัศน์ชัดฉายส่อง
พุทธภูมิ พุทธกาล สร้างครรลอง
เถิดเพ่งมอง มวลชีวิต อนิจจัง
12 ตุลาคม 2552 13:14 น.
ภูวเชวง
เปิดช่องแรกข่าวร้ายรายงานรู้
ข่มขืนหมู่แล้วถ่ายคลิปให้ฉิบหาย
ข่าวต่อมานักเรียนหญิงชิงแย่งชาย
กระชากส่ายสางตบกระทบกระทำ
เปลี่ยนอีกช่องข่าวปล้นจี้คดีโหด
พอพ้นโทษมาทำใหม่พวกใจต่ำ
เปิดอีกช่องข่าวงมงายขายเคราะห์กรรม
คนจดจำวันเวลา หาเลขดี
ไปอีกช่องจับวัยรุ่นวุ่นไม่สิ้น
ข่าวปาหินใส่รถยนต์ บ่นทุกที่
เปลี่ยนอีกช่องข่าวยาบ้าทั้งยาอี
จับไม่หมดเสียทีทุกที่ทาง
เปิดถัดไปข่าวประท้วงทั้งปวงกล้า
ถือธงท้าข้ารักชาติประกาศกร่าง
เปลี่ยนอีกช่องผูกคอตายข่าววายวาง
ชีวิตต่างดิ้นรนจนอ่อนแรง
เปิดช่องไหนให้จุกเสียดเครียดขึ้นอก
เห็นนรกโลกภาวะขยะแขยง
บริโภคข่าวสารการสำแดง
เหมือนทิ่มแทงดวงตาปรากฏดู
ถ่างตาดูอีกที ที่ประหลาด
ผู้ประกาศ ตบแมลงวัน อันว่อนอยู่
มันบริโภคอะไรมา ใครจะรู้
เพียงชั่วครู่ อยู่ในปาก วิบากวิธี
พลันภาพเผยโจรอ้วน ชวนขำขัน
พุงยื่นยันติดซอก ออกไหนนี่
ยิ่งดิ้นก็ยิ่งตันอันอ้วนพลี
ร้องเต็มที่ ช่วยด้วย ช่วยดึงพุง
5 ตุลาคม 2552 11:20 น.
ภูวเชวง
ระรินเรื่อยเจื้อยแจ้ว เจ้าหัวจุก
กินกล้วยสุกหลุกหลิกจิกไซ้ขน
คือนกปรอทร้องร่ำระบำบน
สร้อยเสียงจำเรียงล้นเหมือนมนตรา
ครั้งปู่ย่าตายายหลายชีวิต
เรียกเจ้าว่านกกวิด ติดบ้านป่า
ส่ำสะท้อนเสียงร้องก้องพนา
แพร่พันธุ์มามากมายสืบสายพันธุ์
หนาวเหนือ ณ น่านเหนือเมื่อครานี้
ใครราวีไล่ล่าจนป่าลั่น
จับเจ้าใส่กรงขายไปทุกวัน
พรากจากกันทั้งแม่ลูกเจ้าทุกข์ใจ
ไปเป็นเกมกีฬาของมนุษย์
ร่ำร้องสุดเสียงแข่งแห่งเสียงใส
แท้คือเสียงร้าวรวดปวดข้างใน
ที่ถูกพรากจากไพรไปต่างแดน
วันใดเจ้าพ่ายแพ้แก่เสียงร่ำ
คุณค่าเจ้าตกต่ำ ระกำแสน
ปล่อยออกกรงนกงี่เง่าเขาดูแคลน
ตัวใหม่แทนที่ของเจ้า ให้เหงาซม
ที่นั่นที่แห่งไหนเจ้าไม่รู้
ผิดแผกหมู่ อยู่ไปใจขื่นขม
อีกกี่เดือนกี่ปี ที่ระทม
บิดระบม บ่มวิบาก การจากมา
โอ้เอื้อนเอ่ยเจื้อยแจ้วเจ้าหัวจุก
เถิดมากินกล้วยสุก ปลุกเพรียกหา
ส่ำสร้อยเสียง จำเรียงร้องก้องฟากฟ้า
ไปจนกว่ากลับแผ่นดินถิ่นฐานเดิม
5 ตุลาคม 2552 11:14 น.
ภูวเชวง
สุ้มเสียงซอ พ่อคำผาย สืบสายเผ่า
บทบอกเล่าปฏิภาณการเป็นอยู่
ซอล่องน่าน ปั่นฝ้าย สืบสายภู
หลอมรสรู้รวยริน พิณดีดพรม
พรมพลิ้วนิ้วขนาบเนื่องเรื่องสุขทุกข์
ทอดเสียงปลุกเป็นร้อยกรองซ้องผสม
สาวฟ้อนแง้นแง่นมานัยน์ตาคม
แม่เอียวกลมแก้มงามร่ายรำซอ
สื่อภาษา สอดภาษิต วิจิตรแจ้ง
สร้อยสำแดงสำนวนเด่นเป็นสุขหนอ
เล่าตำนาน ล้านนาเรา เทือกเถากอ
การเกิดก่อต่อยอดกอดกลางใจ
น่านภูเพียงภูพงศ์ ดงป่าลึก
หลอมรู้สึกผนึกน่านการอาศัย
ศิลป์พื้นบ้านสานพื้นเมืองเรื่องเป็นไป
พออยู่ใช้พอใจชื้นชื่นคืนวัน
พ่อคำผายร่ายคำซอเนื้อหน่อเหน้า
คำหยาดเหย้า หยาดงามความใฝ่ฝัน
ขยับเยื้อนเอื้อนเอ่ยเผยจำนรรจ์
อกตื้นตันภูมิปัญญาศิลป์อารมณ์
ขับคำซอคลอคำสอนสะท้อนชีวิต
ลื่นไหลคิดไหลรวมร่วมผสม
ท่ามกลางวงสตริงยิ่งนิยม
ขึ้นเสียงข่ม ขับเสียงซอคลอเสียงพิณ
โอ้อกเอ๋ยเผยภาพตราบใจตั้ง
ยังวาดหวังศักดิ์ศรีซอ คลอสร้อยศิลป์
สตริงเร้าเร่าร้อนสะท้อนยิน
กลบเสียงซอฤาจักสิ้น จิตวิญญาณ
หมายเหตุ : คำผาย นุปิง ศิลปินแห่งชาติ สาขาศิลปะการแสดง พ.ศ. 2538
ปัจจุบันอายุ 91 ปี อาศัยอยู่บ้านหัวนา ต.ท่าน้าว อ.เมือง จ.น่าน
5 ตุลาคม 2552 10:56 น.
ภูวเชวง
พญานาคน่านน้ำ ฟายฟอง
เศียรส่ายคึกคะนอง เนื่องพร้อม
เขี้ยวเพชรเกล็ดผยอง พยับคลื่น กลืนเฮย
สองฝั่งประดังล้อม เล่นริ้วพลังเรือ
งามเอย เผยภาพลักษณ์
งามยิ่งนักน่านเมืองเหนือ
น้ำจิตน้ำใจเจือ
จักหนุนเนื่องร้อยเรื่องราว
งามเอย งามสงบ
ผืนแผ่นภพ ภูไพรหนาว
ผืนน้ำงามวงวาว
แว่วเสียงซอคลอน่านนาน
กลิ่นอายไออุ่นเอื้อ
สายใยเกื้อเกิดแก่นสาร
ชีวิตจิตวิญญาณ
ยังพื้นบ้าน ประเพณี
สร้างรัก ถักทอถิ่น
ร้อยร่วมรินศิลป์ศักดิ์ศรี
รากเหง้าเผ่าพงพี
ผูกถิ่นที่ ชี้ชาติชน
เชื่อมโยง คงเอกลักษณ์
ยิ้มทายทักประจักษ์หน
พริ้มพริ้มพิมพ์เพชรมนต์
ล้นหัวใจไมตรีครอง
ร้อยเรือลอยล่องน่าน
ร้อนตำนานน่านทั้งผอง
เอิบอาบภาพเมืองทอง
ท้องถิ่นงามความเป็นไป
สายธารสายทองทิพย์
กระเพื่อมพริบ ทิพย์สมัย
สองฝั่งยังสายใย
สายใจน่านตระการตา
ลูกหลานการสืบทอด
อยู่ตลอดยอดรักษา
สายน้ำความเป็นมา
ฟ้าและดินยินดีครัน
งามเอยเผยแผ่นภพ
งามสงบ พบสุขสันต์
รักษ์ยิ่งสิ่งผูกพัน
กลั่นจากใจ ไว้เถิดเทอญ
หมายเหตุ : เขียนเนื่องในโอกาสประเพณีแข่งเรือยาวหัวพญานาค ซึ่งเป็นเอกลักษณของเรือเมืองน่าน ที่มีประเพณีแข่งเรือยาวมานาน 100 กว่าปี และมีเรือแข่งมากที่สุดในประเทศไทย
E-mail : phoovadol2505@hotmail.com
หน้าส่วนตัว
2184
