1 ธันวาคม 2546 10:49 น.
ภูวทาส
จะกลั้นใจข้ามฝั่งบางประกง
อธิษฐานมั่นคงจงสมฝัน
ให้เธอรักเราบ้างอย่างเทียมทัน
และคงมั่นเราผู้เดียวไม่เหลียวใคร
ถึงทะเลลมทะเลก็เห่รับ
น้ำวาววับสะท้อนฟ้าน่าหลงใหล
เธอที่รักกลับงามกว่าน่าหวั่นใจ
ไม่อยากให้ใครมองเต็มสองตา
คลื่นซัดฝั่งคล้ายคำรำพันรัก
อันแน่นหนักเนิ่นนานและหาญกล้า
ที่แผ่นน้ำมอบไว้ให้ผสุธา
แทนสัญญาว่าจะรักจักเผ้ารอ
อยากบอกรักเธอบ้างอย่างสายคลื่น
ให้ขมขื่นบอกไปอย่างไรหนอ
รักรักรัก รักรัก คงไม่พอ
ที่จะส่อ ความรัก อันหนักทรวง
ลมเย็นเย็นย่ำทรายกับสายน้ำ
ชมความงามของดาราทาทาบสรวง
ดาวพระศุกร์เด่นกว่าทุกหมู่ดวง
ไม่โชติช่วงเสน่หาเท่าตานาง
ถึงเวลาต้องลาไม่อยากลา
เรามองฟ้านิ่งงันและหวั่นว้าง
ภาพทรงจำบางเรื่องอาจเลือนราง
แต่ค่ำนี้ จะกระจ่าง อยู่กลางใจ
21 พฤศจิกายน 2546 15:08 น.
ภูวทาส
อย่าละทิ้งหนทางเธอตั้งมั่น
ไปกับวันอันเจ็บขื่นนับหมื่นแสน
เธอมาไกลแสนไกลในดินแดน
ฤาตอบแทนเพียงเหนื่อยเปล่าและร้าวรา
ดำรงค์ชีพนี้ไว้ในความเชื่อ
ฝันมีเพื่อใฝ่ฝันและฟันฟ่า
ด้วยเกียรติ ด้วยหวัง ด้วยศรัทธา
หนุนนำพา เป็นสัจจะ ณ.กลางใจ
และด้วยเราคงมั่นถึงกันอยู่
ฉันรับรู้ถึงฝันอันสดใส
ฝันจักอยู่มิรู้มอดตลอดไป
และโอบกอบเราไว้ตลอดกาล
ดวงวิญญาณกลางลมล่องต้องเรียนรู้
ที่จะอยู่อย่างแน่วแน่แลอ่อนหวาน
เพื่อดั้นด้นค้นฟ้าหาดาวดาร
และจดจารตรึงจิตนิจนิรันดร์
หุบลึกหลั่น เขาสูงล้ำ น้ำพุสวย
เหล่านี้ช่วยเลือนน้ำตาคราไหวหวั่น
ใครบางคน..ก่นเก้อ..เพ้อรำพัน
โปรดนำฉัน คืนบ้าน อันแสนงาม
ในระหว่างทางฝันอันมืดมิด
เพียงเราคิด...ไฟตาวัน..อันล้นหลาม
จะอาบอุ่นกรุ่นใจไปทุกยาม
แม้นในความมืดนั้นพลันงามงด
บินให้สูง..สุดฟ้า..ดั่งสามารถ
ความองอาจ หาญกล้าจะปรากฏ
เมฆม้วนไหว ขับบรรเลง เพลงเกียรติยศ
ซึ่งทั้งหมด...ทั้งมวล...ล้วนเพื่อเรา
---------
ถอดความจาก If we hold on together
ราวปี ๒๕๓๗
แก้ไขใหม่บางส่วน ๒๑ พฤศจิกายน ๒๕๔๖
http://www.thaipoem.com/web/songshow.php?id=5755
IF WE HOLD ON TOGETHER
Dont lose your way
With each passing day
Youre come so far
Dont throw it away
Live believing
Dreams are for wearing
Wonders are waiting to start
Live your story,
Faith,hope and glory
Hold to the truth in your heart
If we hold on together
I know our dreams
Will never die
Dreams see us through to forever
When clouds roll by
For you and I
Souls in the wind
must learn how to bend
Seek out a star
Hold on till the end
Valley, mountain,
There is a fountain
Washes our tears all away
Words are swaying,
Someone is praying
Please let us come
Home to stay
If we hold on together
I know our dreams
Will never die
Dreams see us through to forever
When clouds roll by
For you and I
When we are out there
In the dark
Well dream about the Sun
In the dark well feel the light
Warm our hearts, everyone
If we hold on together
I know our dreams
Will never die
Dreams see us through to forever
As high as souls can fly
The clouds roll by
For you andI...
20 พฤศจิกายน 2546 15:25 น.
ภูวทาส
บนหนทางแห่งโลกล้วนโศกเศร้า
โลกสร้างเงาเพื่อดับแสงแห่งห้วงหาว
สร้างหมู่เมฆบังฟ้าครามีดาว
ทั้งสร้างหนาว ร้อนฝนแข่ง แย่งชิงดี
น้ำเหนือไหลละลายดินให้สิ้นผืน
อีกมวลคลื่นกลืนทรายไปทุกที่
เกาะยืนเสียบเหยียบหัวมหานที
ร้องราวี ..เหวยฟ้า มาสู้กัน ..
โลกหมายฆ่ามวลไม้ใบสีเขียว
จึงสร้างเขี้ยวแก่สัตว์แต่บัดนั้น
และสร้างหิวทุกหมู่เหล่าทุกเผ่าพันธุ์
เพื่อให้มัน ตะกรามกิน จนสิ้นไม้
ลิ้นของสัตว์ สัตว์ใหญ่ ให้รู้รส
เพื่อกำหนดเหยื่อล่าสรรหาได้
อยู่เพื่อกิน เพื่อคร่า ฆ่าให้ตาย
ยิ่งกระหาย ยิ่งหิวท้อง ยิ่งต้องกิน
โลกหมายสร้างมวลมนุษย์ให้สุดโฉด
จึงสร้างโกรธ สร้างอิจฉา มาให้สิ้น
ให้หัวใจโหดร้ายคล้ายสีนิล
ให้ดับดิ้นฆ่ากันทุกวันคืน
มีความอยากเป็นแรงขับสรรพมนุษย์
ให้ยื้อยุดอยากได้กระหายหื่น
อยากมีเกียรติ มีกาม มีกินกลืน
อยากทั้งตื่นทั้งหลับนับวันรอ
สร้างรู้สึก นึกคิด เป็นสิทธิ์ขาด
รู้จักหวาด รู้จักว้าง อย่างนั้นหนอ
รู้กลิ้งกลอก รู้หลอกล่อ รู้สอพลอ
หมายทุกข์ก่อ จากความคิด แห่งจิตคน...
...
...
เรา..มนุษย์ ถูกโลกมอง เป็นของเล่น
ถูกกะเกณฑ์ ถูกกด จนหมดหน
แต่มนุษย์ มีธรรม ประจำตน
เราเหล่าชน มีสมอง เพื่อมองธรรม
โลกให้ร้าย..เราไม่ร้ายตามหมายโลก
โลกให้โศก..เราจักสุขทุกคืนค่ำ
โลกให้ล่า..เราช่วยเหลือเกื้อหนุนนำ
โลกให้ดำ..เราจักขาวทุกคราวไป
เรารักเกียรติ เกียรติมนุษย์ฉุดหนีต่ำ
เรามีกามเพื่อกำเนิดเกิดชีพใหม่
เราจักกินโดยเผื่อแผ่แก่คนไร้
จักเป็นไฟเพื่อส่องสรรค์กันและกัน
ในความมืด มัวหมอง ของโลกหล้า
ทุกแววตา ยังเปี่ยมหวัง พลังมั่น
ค้นความดี ความถูกต้อง ของเผ่าพันธุ์
โลกเท่านั้น..ที่ร้าย..ไม่ใช่เรา
-----
๒๕๓๖
19 พฤศจิกายน 2546 20:58 น.
ภูวทาส
ช่วงชีวิตเดินผ่านการเรียนรู้
โลกเป็นครูผู้ประสิทธิ์ความคิดให้
สัจจะธรรมเกลื่อนกล่นหนทางไป
แล้วแต่ใครไขว่คว้ามาครอบครอง
ไม้ดกผลค้อมต้นเพราะผลมาก
คือคนหลาก ความรู้ มิสู้ผยอง
ยิ่งได้เรียน ได้ศีกษา มาเนืองนอง
ก็ยิ่งต้องอ่อนน้อมและถ่อมตน
กระแสน้ำหลากไหลสูงไปต่ำ
เพื่อเตือนย้ำมนุษย์ว่าอย่าสับสน
กระแสใจอันมีอยู่ในผู้คน
ต้องเป็นล่างสู่บนท้นทวี
หินหนักแน่นนอนนิ่งในธารไหล
ต่างใบไม้ เปื่อยลอยไป ได้ทุกที่
เกิดเป็นคน ต้องมั่นคง ตรงความดี
อุดมการณ์ ต้องมี ทุกทีไป
ระยิบระยับ วับไหว ไฟหิ่งห้อย
แม้แสงน้อย แต่คุณค่าหานับได้
ในความมืดมัวหมองของหัวใจ
คนส่องคน นั่นไง ยิ่งใหญ่นัก
นั่งชมฟ้า จากค่ำ จวบย่ำรุ่ง
แสงพวยพุ่ง สางหล้า ข้าประจักษ์
สีของฟ้า ยังเปลี่ยนได้ ไม่นานนัก
เรื่องความรัก อย่าถือมั่น นั้นเป็นดี
รู้ปล่อยบ้าง วางบ้างในบางสิ่ง
มีความจริง ความฝัน อันหลากสี
โลกอาจดูเลวร้ายในบางที
แต่ย่อมมีความงามนิยามอยู่
ได้แสงจากดวงตะวันกันเทียมเท่า
อย่าซึมเศร้านิ่งประชดว่าอดสู
ไม่ว่าไม้ใต้เหวหรือยอดภู
ย่อมต้องเสียดยอดสู่แสงตะวัน
-------
ราวปี ๒๕๓๕
19 พฤศจิกายน 2546 12:21 น.
ภูวทาส
พระเจ้า ไม่เคย ท้อใจ ทารก นั่นไง
นำสาสน์ จากฟ้า มาเรา
หญิงสาว เจ้าช้อน อ่อนเบา ขับกล่อม บรรเทา
โอบอุ้ม คุ้มครอง ป้องกัน
ซึมซับ รับรู้ รักอัน ก่อเกิด กำนัล
เป็นรัก แห่งแม่ แท้..ทน
ชายหนุ่ม มองเด็ก ต้องมนต์ บัดนี้ พ่อคน
เที่ยวเตร่ เฮฮา ละวาง
เรียนรู้ ในรัก อีกอย่าง อันใส กระจ่าง
ซึมซาบ อาบใจ ไม่คลาย
อีกสาสน์ ยังมี ความหมาย รู้ไว้ หญิงชาย
พ่อแม่ รักเจ้า เท่ากัน
ถนอม เยี่ยงไหน ใดนั่น พ่อแม่ เทียมทัน
โอบอุ้ม คุ้มชู ดูเรา
เด็กน้อย คนแล้ว คนเล่า นำสาสน์ พระเจ้า
เพื่อรัก โดยรัก แน่นอน
ขอคำ อำนวย อวยพร ลูกสวด อ้อนวอน
ศรัทธา ดั่งเพรช พรายพลอย
จงกล้า เจ้าทารกน้อย ดำเนิน ในรอย
ทางดี บรรจบ ครบครัน
จงกอบ ความรัก สร้างสรรค์ รู้จัก แบ่งปัน
ให้รัก แนบชิด ติดตาม
จงกู้ เอาความ ดีงาม มีบ้าง บางยาม
หายไป ให้นำคืนมา
--------------------------------
แด่เด็กชายกล้ากอบกู้
The little brave heart
๑๘ พฤศจิกายน ๒๕๔๖
หน้าส่วนตัว
1115
