16 เมษายน 2548 23:18 น.
ภูวดินทร์
เราเพื่อนกัน อยู่ห่างไกล เรานั้นเพื่อน
เพื่อนคือเพื่อน ไม่แชเชือน ทิ้งเพื่อนได้
ไม่ละทิ้ง ความเป็นเพื่อน บอกจากใจ
อยู่แห่งไหน คำว่าเพื่อน เตือนความจำ
คำว่าเพื่อน มีความหมาย มากมายนัก
ทั้งเพื่อนรัก ทั้งเพื่อนเล่น ทั้งเพื่อนขำ
ทั้งเพื่อนกิน ทั้งเพื่อนอ้อน เพื่อนเต้นรำ
ทั้งเพื่อนนำ ทั้งเพื่อนตาม มากมีไป
อีกทั้งเพื่อน เอาตัวหนี เพื่อทิ้งเพื่อน
ทั้งที่เพื่อน ขอวอนช่วย กลับผลักไส
ทั้งเพื่อนแท้ เพื่อนสนิท เพื่อนรู้ใจ
ทั้งเพื่อนให้ เพื่อนเอาตน มาป้องเรา
มีมากมาย เพื่อนเพื่อนกัน เพื่อนทั้งนั้น
เพื่อนทั้งวัน เพื่อนเมามัน เพื่อนชวนเมา
เพื่อนรักเพื่อน ดีกว่าเพื่อน ไม่รักเรา
เพื่อนรักเข้า เรารักเพื่อน เพื่อนดีกัน
ถึงเพื่อนมาก เราก็นับ ความเป็นเพื่อน
ดีกว่าเพื่อน เป็นศัตรู ทำไหวหวั่น
ก็รักเพื่อน รักเป็นเพื่อน อย่างเพื่อนกัน
ไม่แบ่งชั้น ความเป็นเพื่อน ให้โรยรา.
พอก่อนนะครับมีมากมายเพื่อนครับ
วันนี้เพื่อนมาเยี่ยมครับเลยแต่งเรื่องเพื่อนชะเลย
อุดมการณ์เพื่อนรักเพื่อนครับ เรารักเพื่อน
คุณหละรักความเป็นเพื่อนหรือยังถ้ายังช่วยตอบหน่อย
ภูวดินทร์
๑๖ เมษ. ๒๕๔๘
แต่งเองไม่เคยลอกเลียนจากใครครับ
16 เมษายน 2548 14:35 น.
ภูวดินทร์
ฤดูแล้งแห้งกันดารทุกสถานที่
น้ำไม่มีที่ในนคลองแห้งขอดติด
ปลาตัวน้อยซึมเศร้าเหงานิดนิด
ทุกชีวิตรอคอยฝนโปรยลงมา
แล้งอย่างนี้มีปัญหาเรื่องไฟฟืน
ทุกวันคืนก่อนออกบ้านควรตรวจตรา
ดูปลั๊กไฟเต้าเสียบไฟที่เสียบไว้คา
ต้องรู้ว่าปิดแล้วถอดออกไว้แล้วหรือยัง
ถ้าประมาทมหาภัยจากไฟเกิดขึ้นได้
ต้องกันไว้ดีกว่าแก้ชะแง้หลัง
เฝ้าคอยดูเตือนใจตนให้ระวัง
เกิดพลาดพลั้งไปไฟไหม้หมดแล้วต้องซึม
ต้องทำเป็นนิสัยเรื่องใช้ไฟ
อย่าพลั้งไปรีบต้องแก้อย่าทำขรึม
ไปไหม้หมดเสียดายของน้ำตาซึม
มึนอึมครึม เพราะเราทึ่มลืมปิดไฟ
แล้วหน้าร้อนร้อนหน้าแล้งอย่าใจร้อน
ใจผ่อนผ่อนใจเย็นเย็นดุจน้ำแข็งใส
เย็นข้างนอกอย่าลืมเย็นข้างใน
เย็นจิตใจเย็นสบายคลายร้อนรน.
อากาศตอนที่แต่งกลอนนี้ร้อนมาก ๆ เลยครับ
จึงดลใจให้แต่งกลอนนี้เกิดขึ้น อย่าร้อนอย่างไร
ผิดไปอย่างไรช่วยใจเย็น ๆ นะครับ
ภูวดินทร์
๑๖ เมษ.๒๕๔๘
16 เมษายน 2548 13:38 น.
ภูวดินทร์
ความรู้สึกที่เกิดกับใจ
ไม่รู้เป็นอย่างไรบอกไม่ถูก
รู้สึกผูกเกิดสัมพันธ์กับเธอเข้า
ความผูกพันรัดแน่นเชียวอกเรา
อยากบอกเขาความรู้สึกในใจตน
บอกไม่ถูกพูดไม่ได้มันติดขัด
เหมือนถูกตัดปาดลิ้นดิ้นสุดทน
พูดไม่ได้มันจุกติดคิดวกวน
ใจสับสนความผูกพันมันรัดเอา
นี่หนะหรือความรู้สึกว่านึกรัก
จะทึกทักบอกว่ารักกลัวเงียบเหงา
บอกไม่ได้ความรู้สึกในใจเรา
บอกให้เขาความเงียบเหงาเราจักตรม
เพราะไม่รู้ในใจเขามีเราอยู่
บอกให้รู้ตัวเราเองต้องขื่นขม
บอกไปแล้วจิตใจต้องระทม
ต้องระบบซมซานควานหายา
มันติดจุกครุกครักหนักเต็มอก
ว่าเข็ญภูเขาใส่บนครกยังง่ายกว่า
บอกความในสิ่งรู้สึกไปให้แก้วตา
ไม่เริงร่าต้องมาเศร้าฝืนอกตรม.
ความอัดอั้นตันใจของชายรูปหล่อทำบุญมาเยอะด้วยการถวายข้าวหอมและบูชาพระด้วยดอกมะลิ
ภูวดินทร์
๑๖ เมษ.๒๕๔๘
16 เมษายน 2548 02:03 น.
ภูวดินทร์
มีผู้ถามถามว่าชายหญิงที่สวยหล่อ
ทำบุญก่อด้วยอะไรนั่นจึงมาสม
งามเหมือนแต่บัวพ้นหลุดจากตม
งามแลสมช่างงดงามตามบุญทำ
เป็นชายหญิงที่สวยหล่อ
คงทำก่อต่อด้วยการถวายมะลิกำ
เกิดชาติไหนบุญได้เสริมได้แต่งทำ
ให้งดงามตามคำท่านสอนใจ
ผู้ทำบุญใดใดทั้งใหญ่น้อย
ทำบ่อยบ่อยมากมากยิ่งยิ่งสดใส
ย่อมรื่นเริงทั้งบันเทิงใจ
ไม่เว้นไว้สักบุคคลสักผู้เดียว
อย่าดูถูกว่าบุญนั้นมีน้อย
เห็นนิดหน่อยจึงไม่คิดจะเฉลียว
ทำบ่อยบ่อยบุญก็เต็มได้นักเทียว
ควรเฉลียวนึกทำบุญเกื้อกูลตน.
เถลิงศกใหม่แล้ว เร่งบุญทานการกุศลนะครับ
ด้วยเหตุนี้จึงดลใจให้แต่งกลอนนี้ขึ้นมา
ภูวดินทร์
๑๖ เมษ.๒๕๔๘
16 เมษายน 2548 01:16 น.
ภูวดินทร์
เราพบกันวันที่ฟ้าสีทอง
ไม่หมองมัวด้วยเมฆขุ่นขุ่น
ความรักจึงอบอุ่นละมุน
ด้วยไออุ่นแห่งรักและศรัทธา
วันที่เราพบกันครั้งแรก
ทำให้แปลกใจหนักหนา
แต่งกลอนตอบไปใยไม่ตอบมา
เธอนั้นเย็นชาทั้งยังไม่เข้าใจ
สองเราคุยกันนานวันเข้า
ชีวิตสองเราเริ่มสดใส
มีทั้งการให้กำลังใจ
มีการทอดสายใยสัมพันธ์
เธอได้หยุดเวลาเอาไว้
เธอได้ปลูกดอกไม้ในใจฉัน
ฉันจึงเพ้อฝันถึงเธอทุกคืนวัน
ในใจนั้นมีเธอเท่านั้นคนเดียว
ในหนึ่งช่วงเวลาเช่นนี้
ฉันมีความสุขมากนักเชียว
เธอปลูกดอกไม้ใจฉันหนึ่งเดียว
ต่อนี้ไม่ต้องเที่ยวหารักอื่นฉันไม่ต้องการ.
มีคนคนหนึ่งได้ปลูกดอกไม้แห่งชีวิตให้
ขอบมอบผลงงานชิ้นนี้แด่เธอผู้นั้น
ภูวดินทร์
๑๖ เมษ. ๒๕๔๘
หน้าส่วนตัว
824
