26 เมษายน 2548 17:35 น.
ภูวดินทร์
ราตรีนี้มีความหมาย
แสงตะวันเคลื่อนคล้อยจรดขอบฟ้า
ส่องแสงมาแผดเผากลางวันนั่น
สรรพสิ่งหลบร้อนสุดพัลวัล
คราสุริยันอัสดงค่อยเบาใจ
ย่างเข้าสู่เย็นย่ำค่ำลงแล้ว
เสียงแจ้วแจ้วคนกลับถิ่นอาศัย
ต่างคนกลับถึงบ้านอย่างเบาใจ
ค่อยผ่อนในจิตใจไร้กังวล
ราตรีนี้มีความหมายชวนฝันใฝ่
โลกวิไลว์ยามค่ำไม่สับสน
จันทร์ลอยเลื่อนโค้งขอบฟ้ามาให้ยล
หมู่ดาวล้นแสงนวลเย้ายวนตา
มาชมจันทร์ข้างแรมงอเป็นเสี้ยว
โค้งงอเรียวเที่ยวท่องท้องเวหา
เด่นประดับพรายพร่างกลางนภา
สุดใฝ่หาสะดุดตาน่าชื่นชม
ลมฉิวเฉื่อยพริ้วมาเข้าแผ่ซ่าน
ใจสะท้านหวิวทรวงแหวกชายผม
แสงดาวส่องเป็นประกายเร้าอารมณ์
เข้าพร่างพรมระรื่นใจสะท้านทรวง
ยามราตรีเช่นนี้มีความหมาย
แสนสุขใจมีคุณค่านักใหญ่หลวง
หากมีน้องเรียงเคียงข้างใฝ่คู่ควง
ราตรีล่วงพลันกล่อมเจ้านิทรา.
ภูวดินทร์
๒๖ เมษ.๒๕๔๘
26 เมษายน 2548 17:32 น.
ภูวดินทร์
เธอคือนางฟ้าในดวงใจ
ฟังสำเนียงเสียงออดอ้อนที่เธอให้
ติดตามไปถึงไกลทุกแห่งหน
เสียงของเธอฟังแล้วเข้าช่างดล
ให้ได้ยลสู่ภวังค์ความสุขใจ
มีคนไหนอาจเทียมเทียบเธอได้
มีคนไหนดีเลิศประเสริฐศรี
เธอคนเดียวเท่านั้นใจฉันมี
คงไม่ที่หาผู้อื่นมาเทียมเธอ
เธอเท่านั้นเป็นนางฟ้าในใจฉัน
ตลอดนั้นเธอคือผู้ฉันเฝ้าเพ้อ
ตลอดเวลาเธอคือผู้ฉันอยากเจอ
เฝ้าละเมอถึงเธอแต่ผู้เดียว
ขอได้โปรดนางฟ้าดาราฉาย
ขอเธอได้กลับมาอยู่แลเหลียว
อย่าทอดทิ้งให้ลำพังเพียงผู้เดียว
ให้เปล่าเปลี่ยวในอุราแสนอาดูร
เธอเป็นผู้ให้ความหวังกำลังใจ
ขาดเธอไปทุกสิ่งสาบสิ้นสูญ
พลังใจได้จากเธอมาเพิ่มพูน
ขออาดูรอย่าละทิ้งจากฉันไป.
ภูวดินทร์
๒๖ เมษ.๒๕๔๘
26 เมษายน 2548 17:30 น.
ภูวดินทร์
มือสั่นใจมันไหว
หยิบปากกามาเซ็นบนกระดาษ
วันนี้ขลาดกลัวไปหรือไงหนอ
หรือสังขารโรยราความแก่รอ
มือสั่นทอริกริกอย่างไรกัน
อืม...! มือสั่นใจไหวไปนี่เอง
ใจที่เกรงเธอไกลไปจากฉัน
สั่นอย่างนี้เพราะใจที่ไหวหวั่น
กลัวเธอนั่นไม่รักฉันไปจากเรา
จึงวอนเธออย่าได้ไปไกลจากฉัน
ทุกสิ่งอันที่มอบไปใจไม่ขอ
หวังสิ่งใดตอบแทนจึงเฝ้ารอ
เพียงแค่ขอความเมตตาและปรานี
เพียงแค่เธอจริงใจให้กับฉัน
สร้างทอฝันความรักให้สุขขี
ถักสายใยความรักให้งามดี
แค่เท่านี้ฉันเองก็พอใจ.
ภูวดินทร์
๒๖ เมษ.๒๕๔๘
26 เมษายน 2548 14:20 น.
ภูวดินทร์
กำลังใจสู้ลมร้อนร้อน
สายลมพริ้วปลิวพัดสะบัดไหว
ลอยลิ่วไปที่ว่างกลางสนาม
หมุนติ้วติ้วลิ่วลิ่วหวิววนตาม
เสียงโครมครามพัดล้มลมพัดแรง
ทอดสายตามองไปใจครุ่นคิด
สายลมพิษพัดไปทำลายแหล่ง
พัดพาไปได้ใจหวังคลั่งสำแดง
วายุแรงเสียจริงจริงแล้งลมพาล
เมื่อลมแรงแล้งร้อนใจอ่อนเปียก
สายลมเพรียกใจหวิวพริ้วออกขาน
ร้อนลมผ่าวแผ่ซ่านคนซมซาน
สุดจะต้านค้านร้อนได้ใจโรยแรง
สิ่งทำได้ตอนนี้ปลุกใจสู้
ก่อนฤดูผันเปลี่ยนหมดสิ้นแสง
ใจต้องสู้อย่าท้อยถอยอย่าหมดแรง
สู้ใจแข่งกับความร้อนใจสู้ทน
กำลังใจในวันนี้หากมีหวัง
ขอเป็นทางให้สู้รู้อีกหน
ขอให้ได้ฟันฝ่าแสนทุกข์ทน
เราเป็นคนต้องสู้อยู่เพื่อเรา.
ขอเป็นกำลังใจแด่ทุก ๆ ท่านในการต่อสู้กับชีวิตครับผม
ภูวดินทร์
๒๖ เมษ.๒๕๔๘
25 เมษายน 2548 15:23 น.
ภูวดินทร์
แม่ผมอยากอุ้มหลาน
อายุกาลผ่านมายี่สิบสาม
แม่เฝ้าถามเช้าค่ำซ้ำคำเก่า
เมื่อไหร่ที่ลูกภูแต่งงานเล่า
นี่แม่เฝ้าอยากอุ้มหลานอยู่เต็มที
ก่อนเข้านอนแม่ถามย้ำความอีก
ก็แค่หลีกตำตอบแบบหลบหนี
ว่าตอนนี้ความพร้อมยังไม่มี
ไม่พร้อมที่มีหลานให้แม่ดู
แต่จริงจริงจริงจากใจไม่อย่างนั้น
มันอัดอั้นพูดไปใจอดสู
แฟนไม่มีกิ๊กไม่มาเจ้าโฉมตรู
ยังไม่รู้คำว่าแฟนเป็นอย่างไร
หนุ่มสาวไหนใครรู้โปรดชี้แจ้ง
ช่วยแถลงทีนะช่วยสงสาร
ภูวดินทร์ทั้งเรียนทั้งทำงาน
ใช่ประจานตนเองยังไม่มี
เป็นคำกลอนเขียนบทเพื่อให้อ่าน
สนุกสนานอ่านเล่นเป็นสุขขี
เขียนแปลกแนวไปบ้างก็เข้าที
เดี๋ยวคนที่ว่าก๊อบปี้จับผิดเอา.
อือ ฮึ๊....! ก็อย่างที่กลอนว่าครับ
ภูวดินทร์
๒๕ เมษ.๒๕๔๘
หน้าส่วนตัว
1117
