25 พฤษภาคม 2548 14:46 น.
ภูวดินทร์
คืนพระจันทร์วันเพ็ญระเด่นฟ้า
ห้วงนภาพร่างพราวสกาวใส
เปล่งประกายเรืองรองผ่องอำไพ
เสน่ห์ให้ชวนชมภิรมย์จริง
รัตติกาลยอดรักสลักใจ
คืนนี้ได้ชี้ชวนนวลน้องหญิง
ร่วมชมจันทร์วันเพ็ญเห็นรักยิ่ง
อุ่นไอผิงเราสองครองรักกัน
นั่งเคียงคู่โอบน้องประคองรัก
ชี้นงลักษณ์ให้ดูรู้ดาวนั่น
กลุ่มดาวใหญ่ใช้ชื่อและถือกัน
ทุกดาวชั้นท้องฟ้าวิชาศาสตร์
รัตติกาลหวานชื่นค่อนคืนแล้ว
ยังเพริดแพร้วแววตาพาเคียงวาด
ให้เราสองเขียนฟ้าบรรยากาศ
พรรณพิลาศงานศิลป์โสภิณไกล
รัตติกาลงานศิลป์โสภิณรัก
เป็นประจักษ์วรรณศิลป์ไม่สิ้นไข
จะจารึกแผ่นฟ้าอักษราใจ
มีรักให้ใฝ่ปองรักน้องนาง
รัตติกาลผันผ่านงานศิลป์อยู่
รักเฝ้าดูชูชื่นรื่นจนสาง
ทุกคืนวันมั่นรักไม่จืดจาง
คืนนี้ว่างเชิญนางร่วมชมจันทร์.
ภูวดินทร์
๒๕ พฤษภาคม ๒๕๔๘
22 พฤษภาคม 2548 23:44 น.
ภูวดินทร์
แสนอบอุ่นคุณพระรัตน์ดังฉัตรแก้ว
คุ้มเกตุแก้วแคล้วรอดอยู่ปลอดภัย
อธิษฐานถือก้านธูปติดเทียนไว้
หลังเวียนได้ทักษิณาคราเวียนวน
วันวิสาข์พาใจให้ชื่นจิต
ใจไม่คิดจิตชั่วตัวอกุศล
กอปรทำดีมีธรรมประจำตน
ให้หลุดพ้นทางชั่วกลั้วอบาย
รอบที่หนึ่งนึกถึงคุณพระพุทธ
บริสุทธิ์ผุดผ่องคันฉ่องใส
พุทโธ เม นาโถ ที่พึ่งใจ
ขออย่าได้ภัยมาราวีตน
รอบที่สองครองใจไหว้พระธรรม
ควรค่าล้ำนำตรึกระลึกสน
ธัมโม เม นาโถ โชว์ใจตน
คุณค่าล้นพระธรรมนำชีวา
รอบที่สามตามติดคิดพระคุณ
ผู้การุณย์นาบุญกูลศาสนา
สังโฆ เม นาโถ ผู้สาวกา
ปฏิบัติมาจากองค์ภควันต์
ทักษิณาเวียนจบคำรบสาม
อยู่อารามภาวนาพาสุขสันต์
จิตสงบน้อมใจใฝ่พระธรรม์
จึงไม่หวั่นคุณพระรัตน์ประภัสสร์ใจ.
ภูวดินทร์
๒๒ พฤษภาคม ๒๕๔๘
21 พฤษภาคม 2548 23:42 น.
ภูวดินทร์
มองดูสนต้นใหญ่ไม้ยืนต้น
ยืนสู้ทนโอนเอนกิ่งก้านไหว
ดินจะแล้งอากาศแห้งสักเพียงไร
สนทนได้แปรเปลี่ยนตามฤดู
เป็นต้นสนทนแรงแห่งเสียดสี
แรงที่มีของลมซัดพัดมาสู่
แรงเท่าใดสนนั้นพลันลิ่วลู่
เอียงไปสู่ทิศลมโน้มเอนไป
เสียงหวิวไหวใบปลิวลิ่วตามลม
สนไม่ล้มลู่ลมพริ้วไสว
ถ้าสนฝืนขืนต้านทั้งกิ่งใบ
สนน้อยใหญ่คงล้มพร่างพรมดิน
อุปมาเหมือนคนไม่สนคิด
มีชีวิตติดปัญหายากตัดสิน
พยามยามแก้แลไปไม่ตามจินต์
ถึงกับดิ้นสิ้นแรงเพราะแข็งไป
ถ้าโอนอ่อนผ่อนความตามกระแส
คอยชะแง้แลตามสุดต้านไหว
ก็ยอมบ้างอ่อนบ้างช่างประไร
ยืนหยัดได้ดูไม้สนลู่ลมทาง.
ภูวดินทร์
๒๑ พฤษภาคม ๒๕๔๘
20 พฤษภาคม 2548 15:57 น.
ภูวดินทร์
เป็นลูกบอลให้เขาสับขาหลอก
ตากลิ้งกรอกสับขาเดินหน้าหลัง
เดี๋ยวก็โหม่งเดี๋ยวเตะเต็มพลัง
เหนื่อยอ่อนจังครั้งเล่นเป็นเพื่อเกมส์
หมากเกมส์รักของฉันเหมือนฟุตบอล
เธอครูสอนเปิดตำรามาเป็นเล่ม
บอกว่าฉันรักจริงหัวใจเต็ม
การติวเข้มสอนเล่นเป็นเช่นโค๊ช
บอกให้เราเข้าแย่งแข่งกันเล่น
เลี้ยงไม่เป็นสมควรต้องลงโทษ
ให้ใบแดงก่อนเหลืองขอได้โปรด
เธอตั้งโจทก์ไรหรืองงจริงเชียว
ผู้เล่นใหม่ใสซื่อบื้อการเล่น
เธอคงเห็นเป็นเด็กหยิกให้เขียว
หลอกให้งงจงใจตกใจเชียว
ขู่ให้เหลียวไปมาสนุกใจ
เล่นครานี้แพ้ใจไปราบคาบ
เหงื่อไหลอาบเนืองนองสองแก้มใส
เหนื่อยอ่อนล้าขาสั่นลั่นดาลใจ
ประตูใจถูกปิดร้องไห้โฮ.
ให้ใบแดงก่อนใบเหลือง เซ็ง...!
ภูวดินทร์
๒๐ พฤษภาคม ๒๕๔๘
20 พฤษภาคม 2548 13:26 น.
ภูวดินทร์
เฮ้อ..!
ทอดหายใจเข้าออกบอกว่าท้อ
โอ้รักหนอขอรักสักเพียงหน
อยากมีรักจากใครเพียงสักคน
คุยกันจนคิดว่าจะเข้าใจ
เป็นอะไรไปหนอรักที่หวัง
เซโรงังยังงงด้วยสงสัย
คิดแล้วปวดรวดร้าวกระดองใจ
เป็นอะไรถึงได้เซ็งทั้งวัน
สองสามวันผันผ่านงานไม่เดิน
เซ็งเหลือเกินความรักและความฝัน
นั่งมองคอมพ์เว็บไทยโฟมจ้องทั้งวัน
ความท้อนั่นเข้ามาแทรกแหวกใจเอา
เซ็งเซ็งเซ็งตัวเองอยากมีรัก
ผูกสมัครรักจริงใจไปกับเขา
หวังแต่แรกรักนี้คงไม่เศร้า
คงไม่เหงาเปล่าเปลี่ยวเชียวหัวใจ
แต่ไหนได้ใจเธอไม่คิดงั้น
ได้แปรผันพลันคิดจิตเฉไฉ
ไม่อยากอยู่จึงแสร้งแกล้งห่างไกล
บอกมาได้ให้ฉันนั้นตามตรง.
เซ็ง...!
ภูวดินทร์
๒๐ พฤษภาคม ๒๕๔๘
หน้าส่วนตัว
1549
