ลมเอยเพยพัดพาเมฆาเลื่อน สายลมเอื้อนเอ่ยล้อลู่ลงเล่น เมฆครึ้มฟ้าพาลอยริ้วปลิวกระเซ็น ขับความเย็นแผ่ซ่านเป็นทางธาร สายฝนหลั่งรินลงคงคาใส สายน้ำไหลรินร่วงจากตาข้า ยามฝนพรำฉ่ำชื่นทุกวิญญา แต่ใจข้ากลับอับเฉาเศร้าอาดูร อันธารใสไหลเย็นกระเซ็นชื่น มัจฉาตื่นระรอกริ้วยามพริ้วกาย แต่สายฝน ทิ่มแทง ระเคืองคาย แทรกผิวกายผ่านในใจร้าวระทม ลมเจ้าเอยโปรดพาพัดใจของข้า ที่เหนื่อยล้าอ่อนแรงแลเศร้าตรม ให้ลอยลิ้วปลิวเรื่อยไปตามลม ในห้วงฝนแลสายลมนิรันดร์เอย
หน้าส่วนตัว
1427
