28 กันยายน 2550 08:32 น.
ภู ภัทรชนน
พร้อมอาวุธยุทธศาสตร์ประกาศศักดิ์
พร้อมพิทักษ์ประชาไทยให้สุขศานต์
พร้อมสร้างสรรค์สังคมอุดมการณ์
พร้อมสร้างงานพัฒนาทั่วธานี
พร้อมเคารพสิทธิ์เสรีมติชาติ
พร้อมเทิดราชบัลลังก์สร้างศักดิ์ศรี
รู้ทันโลกทันเหตุการณ์สานไมตรี
รู้หน้าที่มีระบอบกอปร"คุณธรรม"
หมายเหตุ รำลึกถึงบทกลอนรางวัลชนะเลิศ จัดประกวดโดยกรมกิจการ พลเรือนกองทัพบก พ.ศ. 2537
27 กันยายน 2550 15:51 น.
ภู ภัทรชนน
พ่อ คู่บ้านเมืองพะเยาเปรียบเสาหลัก
อาจารย์ รักศิษย์ทั่วถิ่นยินสั่งสอน
โดด เด่นด้วยความดีที่แน่นอน
หงษ์ทอง บุญสะท้อนย้อนบุญญา
คือ ประทีปส่องทางสว่างทิศ
คือ ชีวิตอีกหลากหลายได้ศึกษา
คือ ปูชนียบุคคลชนบูชา
คือ ร่มไทรให้พึ่งพาคุณานันต์
ความ งามคือเหงื่องานผ่านยุคสมัย
ดี โดยได้สร้างคนดีที่สร้างสรรค์
แห่ง คุณธรรมค้ำจุนหนุนชีวัน
บุญ เบิกฟ้าเบิกสวรรค์ นิรันดร์เทอญ
ฌาปนกิจ ณ สุสาน วัดบ้านแท่นคำ อ.ดอกคำใต้
จ.พะเยา
วันที่ 27 กันยายน 2550
เวลา 15.00 น.
27 กันยายน 2550 12:49 น.
ภู ภัทรชนน
สักวา อล่างฉ่างช่วงล่างโลก
ยิ้มยั่วโยกยุคสมัยมีให้เห็น
ย้อมสีสันสว่างทั่วตัวเป็นเป็น
เปิดประเด็นประดับด้าวพราวพร่างตา
โลกระอุ เรือนกระจก อกโลกร้อน
โลกสะท้อนกรรมกว้างลงหว่างขา
แหวกสวรรค์บรรลุพสุธา
ทันสมัยก้าวหน้า ฟ้าดินเอย
27 กันยายน 2550 08:36 น.
ภู ภัทรชนน
โมงยาม เคลื่อนยามไม่รู้หยุด ไม่รู้สุดแสนโยชน์โกฏิกัปไหน
ไร้ขอบ ไร้เขตเหตุปัจจัย วันคืนกลืนกินได้ ใช่จุดเดิม
กลมโลกลอยหมุนเย็น-อุ่น-ร้อน ตะวันส่องใดก่อน ร้อนก็เริ่ม
อีกด้าน มืดด้านแจ่มจันทร์เจิม กล่อมค่ำให้เคลิบเคลิ้ม สู่เช้าคลาย
เปิดประตูดูใครไยฝันค้าง เปิดหน้าต่างแดดกำดัดชัดฉานฉาย
นอนงอกุ้งก้นงอนหนีบหมอนอาย ตื่นสางเป็นตื่นสายหมายแก้ตัว
ติ๊ก ต็อก หัวเตียงเสียงหยุดยั้ง อุตส่าส์ตั้งเวลามาตายชั่ว
หวังว่าเช้าทุกวันคงลั่นรัว เบื่อเสียงปลุกข้างรั้ว ตัวขันนาน
ติ๊ก ต็อก หัวเตียงสำเนียงเพี้ยน แปรเปลี่ยนจากขันเช้าเฝ้าขับขาน
ตื่นชื่นช่วงชีวิต จิตวิญญาณ ต่างอาการต่างสมัยในคืนวัน
ขันเช้ากินแมลงแหล่งรอบบ้าน ติ๊ก ต็อก กินก้อนถ่านนานไหมนั่น
เสียงเทียม ฤ เสียงแท้แต่ใดกัน ขันเช้าขันจากห้วงจิต ชีวิตใด
ตื่นสายส่อแววสายเสียดายช่วง เวลาล่วงรำลึกยามขอตามไก่
ปลุกทิศ ปลุกทาง สว่างไกล เอ้ก อี๋ เอ้ก เสียงใสให้เหมือนเดิม
ปั้นรูป ปั้นร่าง เส้นทางรุ่ง เจิดจรุงจรรโลงหล้าฟ้าใหม่เริ่ม
คงขลังพลังเสียงเพียงใจเจิม ติ๊ก ต็อกเสริมเป็นส่วนย้ำยามสำแดง
โมงยามเคลื่อนยามอยู่ทุกเมื่อ ปลุกชาติเชื้อชีวิตถูก-ผิดแฝง
กลางคืนควันกลางวันไฟในเปลี่ยนแปลง รีบปรุงแต่งตัวตนด้นรูปนาม
26 กันยายน 2550 16:12 น.
ภู ภัทรชนน
เห็นแสงแย่งแต่งยอด เกี้ยวกอดบันไดดาม
ซ้อนใบไม่ไต่ตาม ข้ามขั้นขึ้นชันชู
ใบแรกพึ่งแตกสาว เถายาวแย่งหยัดอยู่
ใบแก่กอดเสาดู ซ่าซู่ รู้ลมกราว
ใบหนุ่มทึบพุ่มหนา ท่วงท่าตื่นตาวาว
เรณูกะพริบพราว โน้มน้าวเกสรนวล
เส้นสร้อยร้อยแก้มดอก ก้านหยอกเย้ายียวน
ใบแรกเริ่มเรรวน ม้วนยอดออดเอียงอาย
ใบหนุ่มมัวลุ่มหลง ส่งยอดแค่คืบย้าย
ใบแก่ใช่แก่ตาย แสงฉายป่ายไปกิน
กินแดดบำรุงใบ แก่วัยก็ชีวิน
แก่โลกรู้ชาชิน ถิ่นอยู่รู้ชำนาญ
หลายใบไม่รู้บท เขียวสดก็ซมซาน
หลงกล้าไม่รู้กาล ปลิดก้านร่วงก่อนวัย
หมายเหตุ พิมพ์ในมติชนสุดสัปดาห์ ตุลาคม 2542
และพิมพ์ในหนังสือคู่มือเรียนเขียนกลอน
ของ ยุทธ โตอดิเทพย์ - สุธีร์ พุ่มกุมาร
หน้าส่วนตัว
3286
