29 กันยายน 2550 21:03 น.
ภู ภัทรชนน
"ยามเหงาก็มีเจ้าเฝ้ารับใช้"
"ยามป่วยไข้คลอเคลียเลียแข้งขา"
ยามทุกข์เป็นเพื่อนทุกข์ปลุกชีวา
ยามเริงร่าช่างน่ารักด้วยภักดี
ต่างก็เพียงรูปลักษณ์หลักภายนอก
ข้างในบอกจริงใจไว้ศักดิ์ศรี
รู้จำและรู้ใจไปทุกที
รู้หน้าที่รู้อ่อนน้อมพร้อมหมอบคลาน
เลี้ยงง่ายกินง่ายง่ายไม่เปลืองทรัพย์
เพียงคอยรับเศษส่วนเหลือเพื่ออาหาร
กตัญญูอยู่อย่างนี้มีมานาน
ดูแลบ้านทั้งกลางวันยันกลางคืน
ถึงจรจัดจากไหนใครดูถูก
เลี้ยงเหมือนลูกเหมือนหลานใช่การอื่น
เป็นเพราะความซื่อสัตย์อยู่หยัดยืน
มิใช่ฝืนเสแสร้งหรือแกล้งทำ
เปิดเว็บไซต์ให้เห่าโฮ่ง ส่งความรัก
ยิ้มทายทักเพื่อนโลกหล้า ช่างน่าขำ
เป็น ดี เจ รักทั้งใจให้จดจำ
จากจรจัดหยัดย้ำ ความซื่อตรง
29 กันยายน 2550 20:51 น.
ภู ภัทรชนน
สุขภาพสมบูรณ์พร้อม หลักประกันทำไว้พร้อม
งานก็มีพร้อม รถก็มีพร้อม
บ้านก็มีพร้อม ที่ดินก็มีพร้อม
เมียก็งามพร้อม ลูกน่ารักพร้อม
เครื่องประดับก็เพียบพร้อม ฐานันดรก็ดีพร้อม
สมบัติแม่ก็แบ่งพร้อม ญาติก็รวยอยู่พร้อม
มีหน้ามีตาพร้อม มีเกียรติสังคมพร้อม
วันคืนผ่านไปพร้อม ทุกสิ่งช่างดูพร้อม
พ่อแม่ลูกยัง"ไม่พร้อม" ล้อมกินข้าวสักมื้อเดียว
29 กันยายน 2550 20:33 น.
ภู ภัทรชนน
ออกมาจากภายในแต่ไหนหรือ หนักตีนทั้งหนักมือถือธาตุกล้า
หลุดออกจากท้องแม่แต่ใดมา ตวาดฟ้าตวาดดินยินแต่ไกล
อุแว้เหมือนจะว่าอารมณ์โลก มิรู้สุขทุกข์โศกโลกสมัย
เปิดโลกมิเห็นโลกโยกหรือไร เปิดตามิเปิดใจในตีบตัน
ข้างบ้านตวาดตอบชอบตอบโต้ หงุดหงิดง่ายให้โมโหโต้เสียงนั่น
อุแว้สุดจะชอบยิ่งตอบพลัน ยิ่งร้องลั่นลืมกินนมสมฤดี
มารดายัดนมสัตว์ให้กัดแน่น ข้างบ้านแสนสุขใจเงียบได้นี่
ชั่วครู่สุนัขเห่าเขย่าชีวี อุแว้ฉี่ยิ้มแฉ่งแย่งขวดนม
ข้างบ้านไล่สุนัขสักพักหยุด เห็นใครขุดจิ้งหรีดดีดดินบ่ม
สุนัขเห่าอุแว้ร้องก้องอารมณ์ ข้างบ้านข่มอารมณ์ไม่อยู่ชูลูกซอง
ออกมาจากภายในตรงไหนแน่ เสียงอุแว้มนุษย์สัตว์เครียดขัดข้อง
เก็บไม่อยู่ลึกภายในไว้ครอบครอง อุแว้ร้อง ฤ หัวเราะเยาะเสียงปืน
29 กันยายน 2550 20:18 น.
ภู ภัทรชนน
สูงสุดหล้าฟ้าไกลไยจึงตก
เปียกปีกนกสั่นจับกับต้นหญ้า
เด็กน้อยตีนติดดินกินน้ำฟ้า
ตัวล่อนจ้อนว่อนหาวิชาอะไร
เด็กได้กินของสูงจรุงจิต
เลี้ยงชีวิตนานนานวันก็ฝันใฝ่
เปียกปอนล้านเม็ดฝนรวยล้นใจ
ถูขี้ไคลเพชรสะพรั่งพร่างเรือนชาน
แม่เปิดโอ่งเปิดไหเก็บไว้แล้ว
คงเพริศแพร้วเพชรจากฟ้ามาเยี่ยมบ้าน
ผลัดกันถูขี้ไคลได้รู้งาน
ไม่ดื้อด้านบ้านร่ำรวยด้วยเพชรงาม
กินข้าวเสร็จ แม่เรียกให้ไปล้างถ้วย
หนึ่งกระบวยเพชรทั้งนั้นพลันรีบถาม
แม่ตอบว่ายิ่งสูงก็ยิ่งต่ำ ย้ำทุกยาม
เพชรคือนามน้ำล้างทิ้งสิ่งปฏิกูล
29 กันยายน 2550 16:44 น.
ภู ภัทรชนน
ไปไหนติดไปด้วย โดยรู้พร้อม
โลกแวดล้อมคลิกคีย์ดูรู้งานสั่ง
เก็บข้อมูลของเจ้านายไว้เยอะจัง
มันรู้เรื่องทุกครั้งคลิกสั่งงาน
โลกทั้งโลกในกำมือคือย่นย่อ
การติดต่อตรงเวลาเสริมประสาน
คืออัจฉริยะยุคทุกกิจการ
อวตารมาจากไหนในข้อมูล
ดีก็ได้ ร้ายก็มีจิปาถะ
อสาระ และสาระคละเลขศูนย์
เติมแต่งแย่งติดต่อข้อบวกคูณ
พอกเพิ่มพูนธุรกิจพิชิตครัน
ความลับในไม่ลับรู้จับทิศ
สมองกลค้นคิดล้วงสิทธิ์สรรค์
ทุกตัวพิมพ์ทุกภาพโลกทราบพลัน
รับรู้ทันข่าวสารทุกด้านไกล
อวตารมาจากไหนไว้คู่โลก
รับรู้สุขทุกข์โศกโลกสมัย
หนุนแทนหมอนติดตามตัวอยู่ทั่วไป
แต่ส่วนในชีวิตนั้น มันงวยงง
หน้าส่วนตัว
1046
