24 กันยายน 2550 09:28 น.
ภู ภัทรชนน
ยิ้มเอ๋ยยิ้มแย้ม
ใบหน้าแจ่มถึงจิตใจใสงามผ่อง
เพิ่มภาพลักษณ์ชีวันอันชวนมอง
แววตาส่องประกายพรายพร่างพรม
ยิ้มหยาดยิ้มพิมพ์จิตมิตรภาพ
ซึ้งกำซาบสิ่งประสงค์ส่งสุขสม
สื่อประสานงานหน้าที่ชนนิยม
รักชื่นชมเชื่อมชีวิต มวลมิตรเอย
21 กันยายน 2550 16:19 น.
ภู ภัทรชนน
ชาวบ้านกลอนกล่อมกลอนสะท้อนโลก
สะท้อนสุขทุกข์โศกทั้งโลกหมุน
เชื่อมความคิดมิตรภาพอาบการุณย์
เอื้อไออุ่นหนุนนาน ไทยบ้านกลอน
ให้เสรีสิทธิ์คิดอ่านผ่านโลกกว้าง
ให้สรรค์สร้างสืบศักดิ์ศรีอักษร
คิดข้ามภพจบภาพลักษณ์ทุกวรรคตอน
ยิ่งสะท้อนฟ้าดิน ไม่สิ้นนาม
21 กันยายน 2550 15:50 น.
ภู ภัทรชนน
ชาวบ้านกลอนกล่อมกลอนสะท้อนโลก
สะท้อนสุขทุกข์โศกทั้งโลกหมุน
เชื่อมความคิดมิตรภาพอาบการุณย์
เอื้อไออุ่นหนุนโลกนาน ชาวบ้านกลอน
21 กันยายน 2550 09:46 น.
ภู ภัทรชนน
นกบินทะลุเมฆา เครื่องบิน บินพา
มนุษย์มุดเมฆเมียงมอง
ไก่อยากทะยานปีกลอง ตัณหาพาพอง
มีปีกเหมือนกันนั่นไง
เพดานม่านฟ้าสูงไกล แต่ไม่ทันไร
ไก่หกตกฟ้ามาดิน
นปปล่อยขี้นกโรยริน ไก่จิกขี้กิน
บำรุงสมองสองตา
เครื่องบินเก็บเมฆลงมา มนุษย์ขี้หมา
แกงไก่ใส่เมฆบางเบา
นกลงจิกดินคลายเหงา หมาย่องตามเงา
งับนกเต็มปากเต็มคำ
เพดานฟ้าใดกระทำ ต้องตกคะมำ
เป็นปุ๋ยปรุงดินหินทราย
นก ไก่ เครื่องบินจุดหมาย สูงสุดก็ตาย
สลายเป็นเมฆม่านควัน
20 กันยายน 2550 16:29 น.
ภู ภัทรชนน
แบกลำไม้ไผ่ไหล่ขวา เอียงไหล่อุรา
เอียงข้างอย่างหนักหน่วงไกล
จงจิตจงจำหนำใจ จ้ำอ้าวก้าวไป
หนักไหล่หนักร่างทางเดิน
มองซ้ายมองขวาพาเพลิน เพราะคำสรรเสริญ
เร่งรุดจุดหมายปลายทาง
สะดุดก้อนดินหินขวาง ฝ่าเท้าบอบบาง
เจ็บช้ำลำไผ่ไหล่เอียง
หน้าส่วนตัว
770
