12 ธันวาคม 2549 13:31 น.
ภุมพตีย์
"คืนงาม"
คนดีของฉัน...
พระจันทร์กำลังสานสีสวยมากทีเดียว นานแล้วที่ไม่ได้เห็นคืนสวยอย่างนี้... ดาวอีก...เต็มฟ้าไปหมดเลย...
ฉันกำลังกอดเธอ...คนดี...
หลับตานะ...หลับตาซะ..ฉันจะเล่า"นิทานแห่งคืนงาม"ให้เธอฟัง....
"เริ่มจาก..อะไรหลายๆ อย่างที่ทำให้ฉันต้องกลับมาที่นี่...
ลูก - ความผูกพัน - พ่อ - ความห่วงใย - พี่ - ความคิดถึง - แม่ - ความรัก ลูกโซ่ปัญหาที่รอการสิ้นสุด....
เย็นมาก.. ที่ฉันกลับมาถึงที่นี่ อาทิตย์พึ่งค้อมตัวลงหลังทุ่งได้ไม่นาน แสงอ่อนส้มที่สัมผัสละใบกับแพต้นกล้าเท่านั้นที่หลงเหลืออยู่...
พลบค่ำของที่นี่.. ทำให้ฉันสงบลงได้อย่างมาก... พลังบางอย่างก่อตัวขึ้นอย่างช้า ๆ ในแต่ละก้าวที่ฉันเดิน.... เต็มไปหมดสองข้างทาง ต้นกล้ากำลังเพาะตัวเองแข่งกับต้นอ้อ... ลมเอื่อย ล้อให้มันวิ่งไล่กันเป็นละลอก... เด็กควายสองคนวิ่งไล่กันหายไป...
"หายไปนาน..เป็นยังไง?.." เสียงนุ่มลึกในลำคอสะท้อนกลับคำทักทายของฉัน..
ผ้าขาวม้าที่ผูกติดเอวมากว่า 40 ปี ถูกแกะออกมาเช็ดหน้าอย่างลวกๆ...
ไม่น่าเชื่อเลยว่า..ที่ผ่านมา..ธรรมชาติกับเวลาทำอะไรเบ้าหลอมชีวิตของฉันไม่ได้เลย ความอบอุ่นที่ซ่อนเป็นพลังแฝงอยู่ในความสง่างาม...ยังถูกตรึงไว้อยู่ที่เดิม เพียงบางส่วนเท่านั้น...ที่หายไป...
"พ่อ..ผมว่าพ่อน่าจะให้ทางมันโค้งบ้าง บ้านมันจะได้ดูอ่อนโยนลง"..คือเรื่องที่เราคุยกันในอีกครู่ต่อมา
"มันเมาแล้วก็วิ่งไปต่อยชาวบ้านเขา 2 ครั้งแล้ว"..
"มันไม่ยอมช่วยพ่อทำงานเลย พ่อทำ งุด งุด.."
"วันที่แม่แกไม่สบายมันยังพากันไปเที่ยว.."
"ฯลฯ.."
เรื่องต่างๆ เริ่มเข้ามาสัมผัสฉันเป็นละลอก ละลอก..เมื่อฉันขึ้นไปกราบแม่กับพี่สาวบนบ้าน...ซูบลงไปมากเลยหลังจากที่วิ่งเอาไม้ไล่ตีลูกชายจนเป็นลม แม่โดนชีวิตกับธรรมชาติทำเอาเข้าแล้ว..
"มันมากับฝนหรือเปล่าไม่รู้.. ตั้งแต่ฝนตกมีแต่เรื่อง.." พ่อพูดเมื่อฉันลงมาช่วยพ่อทำงาน อีกหลายเรื่องที่คุยกัน...พ่อ - ลูก - วันเก่าและอนาคตที่จะมาถึง..
เธอถูกถามถึงในวงข้าว..
"เธอสบายดี..แต่ตอนนี้คุณย่าเธอเสีย..เธอเลยไม่ได้มาด้วย.."
แกงป่า ปลาทู กุ้งพล่าน้ำคลองกับถั่วพลู น้ำพริกปลาล้า กับไข่ต้มมะตูมของเธอ
ชูรสได้ดี ในวันที่เราครบคน ยกเว้นพี่ชาย..
ดึกมากแล้วบนละเบียง ที่ฉันได้คุยกับพี่ชาย..
"ฉันภาวนาขอจันทร์ให้ช่วยพี่ชายฉันด้วย ให้เขารับไปด้วย ในเหตุผลและความรู้สึก...
ฝังใจในวัยเด็กที่พ่อทำร้ายเขา มันฝังติดตัวเขามาตลอด เขาพยายามที่จะทำดีในทุกๆ เรื่อง มีความสุขกับการใช้ชีวิต.. แต่มันอยู่ที่ว่า..
มันไปขัดแย้งกับความรู้สึกของคนอื่นเขา..แค่นั้น.. เขาไม่รู้ เขาไม่ผิด..
ฉันพยายามที่จะบอกกับตัวเองว่า..ฉันยได้พยายามแล้ว แต่ฉันตัดสินผิด-ถูกไม่ได้ ฉันทำได้แค่ลดความอิ่มในอารมณ์ลง ผ่อนปัญหาให้ฉันรับได้บ้าง..ระบายให้ฉันได้บ้าง...แค่นั้น.
ฝัน..อารมณ์..ความผิดถูก... คือสิ่งที่คนเราต่างไปจากสัตว์โลก
พี่ชายน่าจะเป็นปูนที่แข็งแต่หลอมได้ พี่ชายน่าจะเป็นเหล็กมี่แข็งแต่ดัดได้
พี่ชายน่าจะมีชีวิตที่ดัดได้ ทุกคนน่าจะดัดชีวิต หลอมชีวิตของตัวเองได้ ได้ดี..
ความเข้าใจมากขึ้นในชีวิต - ความเข้าใจน้อยลงในชีวิต
ก้าวที่มีความสุข - ก้าวก่ายในความสุข
ฝันในอนาคตที่ดี - ฝังใจที่รุนแรง
ขอให้มันมากับสายฝนอย่างที่พ่อว่า..มันคงเพียงผ่านเข้ามาแล้วจบลง... สำนึกที่ดีบอกกับฉันว่า...ทุกคนพยายามแล้วหละ แต่ความเข้าใจที่แตกต่าง ยังมาไม่ถึง.. ฉันภาวนาให้...และขอให้..
"ปัญหาที่รอวันสิ้นสุดของลูกโซ่..จบลง"..
ทุกชีวิตที่ดีประสานกันอย่างลงตัว และจบในตัวของมันเอง...
คนดีของฉัน..สีรุ้งสวยกำลังสานมากขึ้นทุกที..
กับสองแขนของฉัน..
ฉันหวังที่จะให้เธออบอุ่นอยู่อย่างนี้..ตลอดไป.
หลับเถอะนะ..ที่รัก
ภุมพตีย์...
12 ธันวาคม 2549 11:45 น.
ภุมพตีย์
"ผู้เป็นชีวิตของฉัน..
ในขณะที่เธอกำลังไกลจากฉัน
บทเพลงแห่งวันคงกำลังเริ่มขึ้น...
ในคืนแห่งจันทร์
"ผิงดาว" จักส่งมอบกำลังใจ...ให้ไปกับเธอ..
"สายน้ำ" จักส่งมอบความอบอุ่น...ฝากไปกับเธอ..
"ผู้เป็นชีวิตของฉัน....
วันและวันในความเข้าใจของฉัน
คือวันที่เป็นไปในธรรมชาติ
แม้จันทร์ในบางคืนก็อ่อนแสงเหลือเกิน
แต่จันทร์ในบางคืนกลับส่องประกายเจิดจ้า..อบอุ่น..งดงาม..
บนความเปลี่ยนแปลงของวันและวัน สิ่งที่ฉันรับรู้ คือ..
ยังคงมีจันทร์อยู่กับฉันตลอดไป..
แม้ในคืนที่มืดหมด...
ฉันก็ยังรู้สึกถึงความงามแห่งจันทร์เสมอ..
บนความเปลี่ยนแปลงของวันและวัน คนก็เหมือนกับจันทร์
มีการเวียนว่ายในห้วงแห่งธรรมชาติ.
อ่อนแรง..เจิดจ้า...มืดมิด..
รับความงดงามในความรู้สึกไว้...
"ผู้เป็นชีวิตของฉัน....
หวังที่จะให้กับคนรอบข้าง
คือสิ่งที่เธอมีอยู่เต็มหัวใจ...ฉันรับรู้
รักที่จะมอบความอบอุ่นให้กับคนรอบข้าง
คือสิ่งที่เธอมีอยู่เต็มหัวใจ...ฉันรับรู้
เข้าใจในความรู้สึกของคนรอบข้าง
คือสิ่งที่เธอมีอยู่เต็มหัวใจ...ฉันรับรู้
ศรัทธาในความเป็นเธอ
คือสิ่งที่ฉันมีอยู่เต็มหัวใจ...ฉันรับรู้
"ผู้เป็นชีวิตของฉัน....
สิ่งที่ฉันฝากให้กับเธอคือ.. "ความเข้มแข็ง"...
ในวันที่เธอเข้มแข็ง..
คนรอบข้างจักปลอดภัยเพราะความห่วงใยจากเธอ..
ส่งมอบความหวัง...ความรัก...ความเข้าใจ...ให้กับเขาคนรอบข้าง..
ฝากเธอไว้ที่นั่น...ในวันที่จันทร์งาม..
ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่มี..คุ้มครองเธอและคุณย่าของเธอ..
ดูแลท่านด้วยนะ..แล้ววันหนึ่งฉันจะไปกราบท่าน..
รักษาตัวเองด้วยนะ...
ภุมพตีย์...
หน้าส่วนตัว
713
