24 ตุลาคม 2545 09:30 น.
ภีม
ขอขอบคุณ คุณปีกฟ้า ซึ่งได้พยายามพัฒนาเว็บนี้ขึ้นมา เพื่อความสุขของทุก ๆ คน อีกขั้นหนึ่งคือใส่รูปได้ ขอบคุณ ๆ
20 พฤษภาคม 2545 19:58 น.
ภีม
วันนี้ไปร่วมฟังสัมมนามาเกี่ยวกับการอนุรักษ์ศิลปวัฒนธรรมไทย วิทยากรได้กล่าวถึงภาษาไทย อักษรไทย และก็เลขไทย โดยเฉพาะเลขไทยว่า ประมาณ ๒๐ ประเทศที่มีลักษณะการเขียนตัวเลขเป็นของตนเอง และไม่ได้มีอคติหรือชาตินิยมแต่ประการใด การเขียนตัวเลขของไทยเราถือว่าสวยงามที่สุดในประเทศทั้งหมดนั้น ฟังแล้วก็เห็นด้วยและรู้สึกภูมิใจจังครับ
จึงขอตั้งกระทู้ที่นี่ว่าพอจะเป็นไปได้ไหมว่าพวกเราทุกคนจะช่วยกันเขียนตัวเลขเป็นเลขไทยทุกครั้ง หากมีข้อความที่เกี่ยวกับตัวเลขเมื่อแสดงความคิดเห็น หรือว่ารหัสสมาชิกทุกคนเปลี่ยนเป็นตัวเลขไทยทั้งหมด เห็นด้วยหรือไม่ เชิญแสดงความคิดเห็นได้นะครับ
24 มกราคม 2545 10:04 น.
ภีม
ใบไม้ร่วงหนึ่งใบในราวป่า
ยังดีกว่าใบไม้เหลืองในเมืองหลวง
ที่รอปลิดหล่นเปล่าประโยชน์ปวง
เป็นด่างดวงดำเปื้อนในป่าคน
ใบไม้ป่าร่วงแล้วได้เลี้ยงป่า
ทิ้งลงมาเลี้ยงรากเลี้ยงลำต้น
เหมือนแม่ให้นมลูกปลูกฝังจน
ลูกเติบตนโตแทนเต็มแผ่นดิน
เมื่อเมืองคนคั่งคับด้วยคนป่า
คนดีก็ด้อยค่าเหมือนกรวดหิน
เมื่อสัตว์ป่าสร้างป่าไว้หากิน
สัตว์เมืองก็ต้องสิ้นวิสัยเมือง
ใบไม้ป่าชื่อจิตร ภูมิศักดิ์
ได้ร่วงแล้วลงเป็นหลักให้โลกเลื่อง
ดั่งเทียนป่าปลุกแสงขึ้นแรงเรือง
ไม่เปล่าเปลืองลมปราณที่ต้านลม
ลมประสานเสียงแคนว่าแค่นแค้น
เปิบข้าวทุกคราวแค่นความขื่นขม
เหงื่อกูรินตากูแล้งน้ำแห้งตรม
ร่างกูซมซานไข้จนเขียวคาว
เสียงปืนดังเปรี้ยงกว่าเสียงปาก
ก็ปิดฉากชีวิตมืดมิดหนาว
แต่วิญญาณคือ ทิพย์ ที่ยืนยาว
ดั่งดวงดาวยิ่งดึกยิ่งดื่นตา
กาลเวลาฆ่าวิจิตร ภูมิศักดิ์
กาลเวลาก็ตระหนักประจักษ์ค่า
กาลเวลาฆ่าคนดีทุกทีมา
แต่เวลาก็ทูนเทิดเชิดคนดี
ใบไม้ร่วงหนึ่งใบในราวป่า
เพื่อแตกมาเป็นใบใหม่ทุกที่
จิตรหนึ่งดวงดับไปในวันนี้
เพื่อจะมีจิตรใหม่มากมายดวง
ถ้าสัตว์เมืองสร้างเมืองเป็นป่าได้
เราก็เหมือนใบไม้เหลืองในเมืองหลวง
ที่โหยหาป่าเขาเปลี่ยวเปล่าปวง
จิตรจะร่วงลงทั้งป่าเข้ามาเมือง.
19 มกราคม 2545 09:36 น.
ภีม
ใบไม้ร่วงหนึ่งใบในราวป่า
ยังดีกว่าใบไม้เหลืองในเมืองหลวง
ที่รอปลิดหล่นเปล่าประโยชน์ปวง
เป็นด่างดวงดำเปื้อนในป่าคน
อยากถามว่าบทกวีนี้ชื่อว่าอะไร เป็นบทกวีนิพนธ์ของใคร ? ใครตอบได้ก่อนเป็นท่านแรกมีรางวัลให้นะขอบอก ๆ
หน้าส่วนตัว
1891
