22 กันยายน 2545 09:15 น.
ภีม
ทุกชีวิตทั่วไปในสังคม
ต้านปัญหาดั่งแรงลมที่ข่มเหง
สัจธรรมชีวีที่บรรเลง
เป็นทั้งเพลงขมขื่นและรื่นใจ
มินานเกินร้อยปีชีวิตยัง
ซึ่งกักขังอยู่ในโลกโศกสมัย
ต่างรู้ดีหากชีพดับลับล่วงไป
มิมีใครอาจฟื้นคืนกลับมา
ได้เกิดมาในโลกโศกกำสรด
ไม่นานหมดลมปราณต้านปัญหา
ชีวิตที่เหลือนั้นหันกลับมา
เพื่อรีบสร้างคุณค่าตราความดี
แต่ว่าคนแตกต่างทางความคิด
เพราะชีวิตมาจากหลากวิถี
บ้างอาจเห็นกุศลผลความดี
บ้างอาจเมินหน้าหนีลี้จากไกล
อนุสาวรีย์ทั้งดีชั่ว
อยู่ที่ตัวเราสร้างเลือกอย่างไหน
ประกาศผลชั่วดีที่ทำไป
เลือกฝากไว้ก่อนอาสัญนิรันดร
หากใครทำก็ได้ใจย่อมรู้
ไตร่ตรองดูสักนิดใช่คิดสอน
ทุกคนมีปัญญาอย่านิ่งนอน
เริ่มเสียก่อนชีพสลายสายเกินไปฯ