ยามเหนื่อยล้าเปล่าว่างร้างความคิด งานข้องติดการเคลื่อนมิเลื่อนไหล ซึมซบนิ่งสิ่งบั่นความมั่นใจ ถูกดับไฟสรรค์สร้างทางกวี คราขยับกลับล้าไม่กล้าก่อ เพราะทดท้อกดดันผันวิถี หนึ่งสมองสองมือชื่อเคยมี มาวันนี้ไฟหดแทบหมดใจ แม้วันคืนเนิ่นนานผ่านมาแล้ว ก็มิแคล้วลงซบสลบไสล กระตุ้นเตือนตัวเองเร่งเร็วไว ก่อนจะสายเกินไปไม่ทันกาล เพียงสลัดสิ่งรกปกสมอง สู่ครรลองเดินก้าวอย่างห้าวหาญ อีกครั้งนะผู้มีใจไม่พิการ จะเป็นหนึ่งซึ่งสานกานท์กลอนไทย.
หน้าส่วนตัว
1787
