2 กันยายน 2544 11:09 น.
ภีม
โดดเดี่ยวแม้ในฝันคืนฉันเหงา
เป็นฝันเศร้าแสนเจ็บใจเหน็บหนาว
ราตรีที่อ้างว้างช่างแสนยาว
ทนปวดร้าวรับรู้อยู่ข้างใน
เธอเงียบหายหลบหน้าจากลาร้าง
มาเหินห่างอยากรู้ว่าอยู่ไหน
แกล้งมาทำเหมือนรักถักสายใย
แล้วก็จากฉันไปไม่ใยดี
ทิ้งให้ฉันโศกเศร้าเหงาคนเดียว
อยู่เปล่าเปลี่ยวใจกายเธอหน่ายหนี
ดั่งนิทราฝันค้างกลางราตรี
โอ้คนดีตัดสายใยใจดำนัก
วานนี้รักวันนี้ลืม บทเพลงว่า
อนิจจาใจหมองต้องช้ำหนัก
เหมือนว่ามีหัวใจให้เขาลัก
เอามีดปักกรีดลงตรงหัวใจ
แม้คืนนี้มีดาวพราวเต็มฟ้า
แต่เหว่ว้าหงอยเหงาเศร้าหวั่นไหว
หลับลงอย่างคนเหงาปวดร้าวใจ
ร้างคนเคยชิดใกล้ดั่งไร้ดาว ฯ